Για σένα Σταυρούλα με αγάπη

Έμπαζε η λαμαρίνα.

Τούρκικα ταξίμια

μια βουή στ` αυτιά.

Έβρεχε αιώνες

χρόνια, έβρεχε.

Έβρεχε ο θεός

και δεν υπήρχαν χελιδόνια.

Χτύπαγε το χαλάζι στη λαμαρίνα,

σε κείνη τη ταράτσα.

Που μαύρο ήταν

το παιδικό αθώο φουστάνι μας.

Μισό μέτρο νερό

δίπλα στο κρεββάτι, της απέραντης δυστυχίας.

Έμπαζε η λαμαρίνα

εγκατάλειψη, ανέχεια και λυγμό.

Ζωή μου δεν…

Για σένα Σταυρούλα με αγάπη

Έμπαζε η λαμαρίνα.

Τούρκικα ταξίμια

μια βουή στ` αυτιά.

Έβρεχε αιώνες

χρόνια, έβρεχε.

Έβρεχε ο θεός

και δεν υπήρχαν χελιδόνια.

Χτύπαγε το χαλάζι στη λαμαρίνα,

σε κείνη τη ταράτσα.

Που μαύρο ήταν

το παιδικό αθώο φουστάνι μας.

Μισό μέτρο νερό

δίπλα στο κρεββάτι, της απέραντης δυστυχίας.

Έμπαζε η λαμαρίνα

εγκατάλειψη, ανέχεια και λυγμό.

Ζωή μου δεν…

Σωπάσαν τα πουλιά

και σκάσαν τα τζιτζίκια.

Τρέχει το δάκρυ μας.

Στάχτη και κάρβουνο

κούρβουλα, τα σπίτια

τα δέντρα

κι` οι ζωές.

Μικρή κι` ανίσχυρη

μπροστά σ` ένα γυαλί

κι` οι θύμησες

ποταμός.

Θυμάσαι εαυτέ μου

είχε κυκλάμινα

τον Αύγουστο

στο Ψαροπούλι.

Δεν το πιστεύω

αυτό που ζω

αυτό που ζούμε.

Οδοιπορικό στα καμένα,

οδοιπορικό στο

καμένο…

Βελόνι παίρνω χρυσαφί

τα ξέφτια μου θα ράψω,

από το τέλος στην αρχή

πίσω δεν θα κοιτάξω.

Στη κουρασμένη μου καρδιά

θα κάνω κόκκινη ραφή,

θα της ξηλώσω τα καρφιά

να γράφει, επιστροφή.

Μπαλώνω απόψε ότι βρω,

ένα μπάλωμα στη ψυχή μου

ξηλώνω μέγα το σταυρό

που` λεγε η αντοχή μου.

Ράβω τα ξέφτια μ` ασημί

νήμα, χρυσό ρέλι,

όσα φωνάζαν, όλα, μη

της ύπαρξης μου το…

Αγάπη μου είπε η θάλασσα

μ` ένα μικρό κοχύλι

κι` όση ζωή τη χάλασα

αγάπη, είναι οι φίλοι.

Την είδα στ` άσπρο το χαρτί

στων παρειών τη χάντρα

στου μελανιού μας τη γιορτή

χρυσή πένα, υφάντρα.

Αχ! η αγάπη μάτια μου

ρόδο, ροδάμι, γιασεμί

λευκά ψυχής τα άτια μου

στων αγκαθιών τη διαδρομή.

Μύρο, άναμα, θυμίαμα

φανάρι, φως, λυτρωμός

του κοριτσιού μειδίαμα

της τρυφεράδας ο…

Για την αγάπη κίνησα

μέσα σε συμπληγάδες

γονατιστή της μίλησα

κι` άναψα δυο δάδες.

Της είπα κόρη ακριβή

δως μου ένα δαχτυλίδι

να το φορώ τη χαραυγή

κατάσαρκα στολίδι.

Την έψαξα στ` ανήλιαγα

την έψαξα στο κύμα

κι` όλο της γλυκομίλαγα

σαν έγραψα ένα ποίημα

Τα μάτια της εθώρησα

στο βασιλεμένο δείλι

και εαυτόν τιμώρησα

μ` ένα σβηστό καντήλι

Τη ζήτησα στα…

Δίψασα χθες το δειλινό,

τα ποτάμια στη πλάση,

μου είπαν στέρεψαν καιρό

κι` ειν τσίγκινο το τάσι.

Είδα στα ουράνια γκρίζο

κι` έψαξα χρώμα θαλασσί 

μου είπαν, μην ελπίζω

τέλειωσε του θεού κρασί

Έ ψαξα στάχυ χρυσαφί

ένα ρόδι στη ροδιά

κι` είπαν πως είχαν ξεραθεί

κι` είπα θεέ μου! τα παιδιά.

Έψαξα να βρω θάλασσα

να μπω να εξαγνιστώ

κι` είπα, ζωή δε χάλασα

άλλων, καρφιά…

Απ` τα λίγα μου σου δίνω

άγιο φως να ζεσταθείς

χάρισμα σου, τ` άσπρο κρίνο

μες στη μέση της πηγής.

Απ` τα λίγα μου θυμήσου

την ανάσα της ψυχής

ότι λαχταράς μαζί σου

όμορφα ν` αγαπηθείς.

Έχω εγώ και σου χαρίζω

το σιτάρι τ` Αλωνάρη

κι` όλο λέω, όλο ελπίζω

να` ναι αναφτοί οι φάροι.

Απ` τα λίγα μου σου δίνω

δυο κλωνιά βασιλικό

και τα όνειρα σου ντύνω

μ` ένα τούλι…

Γλυκιά πατρίδα μου εσύ

έγινες μέγα μαγαζί,

σε ξεπουλούν στις αγορές

κομμάτια χίλια οι πληγές.

Πατρίδα μου, όλοι οι σοφοί σου

αν σηκωθούνε και σε δούν,

σ` ένα λυγμό θα τυλιχτούν.

Αν σηκωθούνε οι θεοί σου

και δούνε τούτο το σκοτάδι

πάλι θα πάνε, προς τον Άδη.

Αν σηκωθεί ο Κολοκοτρώνης

και δει τη φτώχεια τη δικιά σου

θα λυπηθεί τα χώματα σου.

Αν σηκωθεί κι` ο…

Γλυκό της νιότης μας φιλί

μ` αγίασμα μυρωμένο

γλυκό της νιότης μας πουλί

της μοίρας, πεπρωμένο.

Ένα φιλί κι` άλλο φιλί

για να μιλάει η αγάπη

να δίνει φλόγα δυνατή

στα ποιο τρελά μας πάθη.

Δυο χελιδονάνια ενωμένα

στη φωλιά τούτου του κόσμου

ενωμένα, ταιριασμένα,

κάτι απ` τη ζωή σου δως μου.

Να πετάξω, να χαθώ

μακριά σ` άλλους γαλαξίες,

με τα φεγγάρια να ενωθώ

γλυκές…

Στα κύματα της γαλανής

γυμνοί ερωτευμένοι

μ` άσβεστη γλύκα της ζωής

σαν στρείδια κολλημένοι.

Πουλιά είχαμε συντροφιά

και ήλιο να μας ντύνει

στην άμμο πάνω την ξανθιά

στη μελωδία εκείνη.

Στην αγκαλιά της φώλιαζε

η αγάπη όλης της νιότης

όταν ο ήλιος γιόρταζε

γιορτή ψυχών, αθωότης.

Τα καλοκαίρια της χαράς

κει που μιλούσαν νιάτα

στο χρυσαφί της αμμουδιάς

που εζήλευαν…

Σαν την αγάπη αξιωθείς

την κάνεις φυλαχτό σου

στ` αγκάθια που περπάτησες

δίκαιο είχες τη συγνώμη

μες σε μπαξέδες είχες στρατί,

αγάπης, ήταν οι νόμοι.

Σαν της στοργής έχεις φιλί

τα χέρια σου για χάδι

'ομορφα λόγια της ψυχής,

στα ύψη έχεις τη μάνα

μάταια δεν προσπάθησες,

ακούς γλυκιά καμπάνα.

Σαν μεγαλώνεις και γερνάς

ματαιότης, ματαιοτήτων,

πατρίδα σου να την πονάς

κι`…

Ανέβηκα ξερολιθιές

και γδάρθηκαν

τα πόδια μου,

εστέγνωσε

το στόμα.

Εδίψασα, εκόπιασα

κι` είχα

τις πέτρες

στρώμα.

Μια κορυφή

σημάδεψα

κι` είπα

πως θα την

φτάσω.

Κι` είχε σφελάχτρια

αγκαθωτά

κι` ίδρωσα

να προφτάσω.

Αγάπη, μόνο

ζήτησα

μες στις

ψηλές κορφές.

Το δειλινό

σαν κίνησα

με…

Εγώ μιλώ με ποιήματα

για να μ` ακούει το αγέρι

κι`  ειν τούτα γραφήματα

ότι η ψυχή μου φέρει.

Μιλώ το δείλι την αυγή

μιλώ σ` ένα κοχύλι

μιλώ, για ανθρώπινη πληγή

όσα δε λεν τα χείλη.

Μιλώ στ` αστέρια τις βραδιές

σ` ένα βιολί που παίζει

για της ζωής τις αυλακιές

για ένα άδειο τραπέζι.

Μιλώ, μ` ακούνε τα πουλιά

που φεύγουν διαβατάρικα

μιλώ μέσα στη σιγαλιά

για όσα…

Να `χα φτερά να πέταγα

στις εσχατιές του κόσμου

κλαδιά ελιάς να κράταγα

και ένα κλωνάρι δυόσμου.

Να `μουν ένα λευκό πουλί

ένα περιστεράκι

να `δινα αγάπης το φιλί

να μέρευα λιγάκι.

Αγάπη να ` χα και στοργή

μέσα στα δυο μου χέρια

και να γυρνούσα τούτη γη

που εχάθει απ` τ` αστέρια.

Να` μουν κεράκι εκκλησιάς

θεό να είχα φίλο

γλυκό ψωμί παρηγοριάς

σ` όλη τη γη να…

Ήρθες χθες βράδυ αγάπη μου

μες τ` άδειο μου το σπίτι

μου σκούπισες το δάκρυ μου

μοιράστηκες, τη λύπη.

Ξύπνησα κι` ήμουν μοναχός

μια οπτασία εμπρός μου

κι` μόνο ο θεός

πως ήμουν μοναχός μου.

Μες στης ψυχής σκοτάδια μου

μέσα στα όνειρα μου

στ` ατέλειωτα τα βράδια μου

που έψαχνα τη χαρά μου.

Ένοιωσα γλυκό ένα άγγιγμα

που το` θελε η ψυχή μου

γλυκό ζωής ένα κράτημα

το…

Μ` ένα περιστεράκι μάλωνα

του είπα, πως σε ζηλεύω

και τη ψυχή μαντάλωνα

να μη με δει να κλαίγω.

Μη δει τα γήινα πάθη μου

μη δει, μες στο σκοτάδι

το λυγμό μου κάθε βράδυ

απ` της έλλειψης το χάδι.

Και του είπα μ` αναστεναγμό

μαζί του να με πάρει

να μη θωρώ το στεναγμό

νύχτες χωρίς φεγγάρι.

Μ` ένα περιστεράκι μάλωνα

ζήλεψα τα φτερά του

κι` από τη σκέψη έκλαψα

μες στη…

Το πρώτο ήταν η σπηλιά που είχε μια πόρτα

κι` ήταν στρωμένη με πλάκες.

Το δεύτερο ήταν στάβλος, έβγαλε η μάνα

τη κοπριά και το έκανε σπίτι.

Το τρίτο ήταν ένα σαράι που έμπαζε από

παντού κρύο, φτώχεια και ορφάνια.

Το τέταρτο ήταν πολυτελείας! είχε παράθυρα

φως και ζέστη, ζεστή στόφα.

Το πέμπτο στη Καλαμάτα για το Γυμνάσιο

ένα ελεεινό δωμάτιο στην επάνω αγορά

που ξεχείλιζε εγκατάλειψη και ερημιά

Το έκτο ένα υπόγειο…

Τα γυαλικά σου έμειναν στο ράφι

κι` εγώ πονώ.

Τα βλέπω χρόνια εκεί μαυρισμένα

γεμάτα σκόνη, θαμπά, από την

αχρηστία.

Τι να τα κάνουν τρεις άντρες?

Θυμάμαι στο σπίτι στο Καστρί

τα τραπέζια σου, με τα χρυσά

μαχαιροπήρουνα, που τάιζες

όλο τον κόσμο.

Κι` όταν ήρθαν τα δύσκολα όλοι

αυτοί οι ευεργεθέντες, εξαφανίστηκαν.

Χωρίς να θυμούνται ότι εσύ κι` ο  Κωστής

μόνο δίνατε. Σου έλεγα θυμάμαι, πάρε

ένα …

Τέλειωσε το

τετράδιο,

γέμισε

αναμνήσεις

και παίζει μες

στο ράδιο

αδιάφορες

ειδήσεις.

Στη τελευταία

τη σελίδα

χάραξα

μια κόκκινη

καρδιά,

να την εδείχνω

κάποτε

στα πιο μικρά

παιδιά.

Άφησε σημάδι

αίμα από

κόκκινο μελάνι

κι` όλοι λέγανε

το θέμα

ειν το ξερό

μου, το

στεφάνι.

Το` χω…