**********************************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

Πώς θέλω να βρεθώ γλυκιά μου μαυρομάτα

στα λευκά τ’ αγαπημένα χέρια σου

να σεργιανήσω στης καρδούλας σου τη στράτα

και να ξεψυχήσω στα λημέρια σου

στα μονοπάτια μου τα δύσβατα περπάτα

να δροσίζομαι στα καλοκαίρια σου.

Είμαι μονάχος στο ντουνιά και κάνει τόση παγωνιά

που το κορμί μου τρεμουλιάζει

κι εσύ μωρό μου πουθενά να μου γεμίσεις τα κενά

με το γλυκό σου το μαράζι.

Για μένα σήκωσε πανιά κοντά σου στρώσε μια γωνιά

το πάθος σου να μ’…

Του νου οι δυο φωνές μου

εχθροί και φύλακές μου…

μια τρίτη δε μιλάει

μ’ ανήμπορη κοιτάει…



Από τη μια -κατάρα!-

ο πόθος κι η λαχτάρα,

κι η λογική απ’ την άλλη,

να πνίγει το κεφάλι…



Ποτέ δεν συμβαδίζουν,

την τύχη μου ορίζουν,

στα δυο μ’ έχουνε κόψει,

στα άκρα μ’ έχουν σπρώξει!



Παλεύουν μεταξύ τους,

με “βράζουν στο ζουμί τους”,

κι ειν’ άγρια η πάλη,

στη μέση μ’ έχουν βάλει…



Του νου οι δυο…

"Δυο ανθρώποι δυο χωριά", η σημερινή γενιά,

τη συμπόνια υποτιμά, την αυτάρκεια εξυμνά.



Ο πλουραλισμός ανθεί, δεν υπάρχει συνοχή

και κανείς δεν προσπαθεί: να νοήσει, να νοηθεί...



Ο καθείς αλλού τραβά, ο εγωισμός νικά,

χάος και καταστροφή που πληγώνουν τα παιδιά.



Δρόμος πια μοναχικός σε μια πλάνη θολερή,

στ' άκρα ο ατομικισμός που νοθεύει τη ζωή.



Η αυτάρκεια πλάνη οικτρή! Το "εγώ" θέλει το "εσύ"!

Μα…

Απ’ τις γυναίκες στη γη έχω σένανε ξεχωρίσει,

που με κοιτάς με στοργή κι απ’ αγάπη μ’ έχεις μεθύσει,

με ξεδιψάς σαν πηγή κι η ζωή μου έχει ανθίσει.

Είναι μαζί σου γιορτή η στιγμή π’ απλώνεις τα χέρια

στην αγκαλιά μου γερτή να με πυροδοτήσεις στ’ αστέρια.

Θα σου βάλω δέκα με τόνο, γιατί μου δίνεις χαρά

και δεν με βουλιάζεις στον πόνο, με κάνεις κάθε φορά

σαν κερί για σένα να λειώνω, γοργά μου ράβεις φτερά

στα σύννεφα να σ΄εξυψώνω με της γητιάς την…

Απόψε νύχτωσε νωρίς στης μοναξιάς μου το λημέρι

δεν με χωράει πια η γης με τόσα πού’ χω υποφέρει.

Απόψε νύχτωσε νωρίς, εργάτες πάνε στο νυχτέρι

και μες στα βάθη της ψυχής χαρά δεν έχω μα μαχαίρι.

Τις ώρες τούτες σε ζητώ και σε θυμάμαι

ο κόσμος άγριο θεριό και πώς φοβάμαι!

Κοντά μου έλα να σε δω όπου και νά’ μαι

χωρίς εσένα στο πλευρό να μην κοιμάμαι,

γι’ αυτό τα χέρια σου γιαλό να γείρω κάμε.

Ο πόνος μού’ γινε βαρύς και κόμπο έδεσε το…

Όνειρό μου σαν ρυάκι

προς τη θάλασσα κυλάς.

Κι αν πασχίζω, κι αν ελπίζω

ξεμακραίνεις, προχωράς.

Κάθε βήμα, κάθε κύμα

όλο και μακριά γλιστράς.

Ώσπου πέρα από το βλέμμα

σβήνεις, χάνεσαι και πας!

Το χαμό σου πώς θ' αντέξω;

Μόνο αυτό μη μου ζητάς.

Όνειρο, παράπονό μου

μόνο αυτό μη μου ζητάς...

Ναταλία Βαλεοντή

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

***********************************************************************************

*~*~*…

Παραμυθένιο θαύμα μου που με κρατάς ακμαίο

πάθος φωτιά στη σκέψη μου θα σ΄ έχω λυσσαλέο.

Κι αν παίρνω τον κατήφορο θα μου κρατάς το χέρι

γραμμή για το λαμπρότερο του σύμπαντος αστέρι

στις μπόρες θά’ σαι βράχος μου, παντοτινό μου ταίρι

και θα στομώνει δίπλα σου του μίσους το μαχαίρι.

Με γλύκα όση σού’ μεινε θα μου τη λες τη φράση

για μένα η αγάπη σου ποτέ δεν κάνει στάση

θ’ ακούω απ’ τα χείλη σου σαν φλοίσβο από κύμα

ό,τι καλυτερότερο μού…

Πέφτω σ’ ένα τέναγος βαθύ

κανένας δεν θα με λυπηθεί,

γίναν όσους ήξερα πουλιά

που΄ χουνε τριβόλια στη φωλιά.

Δάκρυα κυλάνε ποταμοί

τα αισθήματα μείναν εκκρεμή

παγωμένες τρέμουν οι καρδιές

γύρω πόδια για τρικλοποδιές.

Γυρίζω στην πόλη την τρελή

βλοσυρές ματιές όλο απειλή

μας κυνηγούν, γίναμε κογιότ

σκλάβους θα μας κάνουν τα ρομπότ.

Περπατάω και παραμιλώ

δράμα παίζω πού’ γινε μελό

τίτλους τέλους πού, πώς να τους…

Γλυκό δεν μού’ δωσες φιλί

φαρμάκι μόνο και χολή

και μ’ έκανες συντρίμμι

ψυχρές μού πέταξες ματιές

κι απ’ τις βαθιές λαβωματιές

ουρλιάζω σαν αγρίμι…

**********************************************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

Ζεις σ’ ονειρόπλαστα παλάτια

και το φτωχό εμένα παρατάς

πως ν’ ανέβω τόσα σκαλοπάτια

αφού ψηλά στα σύννεφα πετάς.

Δεν αντέχεις να με βλέπεις άλλο

κουρέλι, άφραγκο και φουκαρά…

Για ταξίδια θέλω να σε πάρω

για του κόσμου τους ωκεανούς

μπρος στα θέλγητρά σου να μπατάρω,

ίσαμε ψηλά στους ουρανούς

σύννεφα να σκίζω σαν το γλάρο.

Για ταξίδια θέλω να σε πάρω…

Μας κλέβουν τον ιδρώτα

στις πλάτες μας χτυπούν ταμπούρλα

γιατί μας θεωρούνε βούρλα

και χαϊβάνια πρώτα.

Μας κλέβουν το φαΐ μας

και μας αρμέγουν σαν γελάδα…

Πέρνα απ’ τη ζωή μου, πέρνα κι άλλο μη με μαχαιρώνεις

μέλι την καρδιά μου κέρνα κι απ’ αγάπη να με λειώνεις.

Πέρνα απ’ τη ζωή μου, πέρνα, μα φαρμάκι μη μου δίνεις

απ’ των στεναγμών τη στέρνα και την πόρτα μη μου κλείνεις.

Όμορφο λουλούδι μου για πέρνα…

Αγναντεύω απ’ τ’ ακρογιάλι

ώρες μ’ ένα κανοκιάλι

μήπως και φανεί ποστάλι

που καιρό το καρτερώ

την αγάπη μου να φέρει

απ’ της ξενιτειάς τα μέρη,

να μυρίσει καλοκαίρι

κι εγώ λίγο να χαρώ.

Για ν’ ανάψω ένα κερί…