"Προσπάθησα καλέ μου φιλέ, μα κάτι λάθος κάνω σίγουρα, και δεν...κατάφερα τίποτα.
Τις λέξεις μου, τις…"
ἐκεῖθε τώρα ποὺ κεῖται
κανεὶς λυγμὸς δὲν ἀσκεῖται.
Ράσκος (Ρασκόλνικωφ), ἐτῶν 5.5
Θησεῖον 7.1.2012..
~~~~
Στὸ Θησεῖο, μὲς τ' ἀρχαῖα, μιὰν ἀνασκαφὴ
τολμήσαμε, γιὰ τοῦ γάτου μας τὴν ταφὴ.
Τὸ σκεπάρνι βρῆκε τὸ χῶμα μαλακὸ,
πάντως τίποτα δὲν στήσαμε μνημειακὸ.
Πατήσαμε τὸ χῶμα - μὴν εἶναι ἐλαφρὺ -
κρύψαμε τὸ μέλλον χρῶμα, τὸ τεφρὺ.
Ξαπλωμένος σ' ἁπαλὸν ὕπνον κοιμᾶται,
θὰ τὸν θυμᾶμαι 'γὼ... - κι' ἄς μὴ μὲ θυμᾶται.
Τὰ χέρια, π' ἄλλοτε, τὸν εἶχαν γλυτώσει
τώρα τόνε θάψανε κι' ἔχει ματώσει
ἡ καρδιά μου
κι' ἡ χαρά μου.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
