Δυόσμος, ρίγανη, θυμάρι

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

Μ` ένα περιστεράκι μάλωνα

του είπα, πως σε ζηλεύω

και τη ψυχή μαντάλωνα

να μη με δει να κλαίγω.

Μη δει τα γήινα πάθη μου

μη δει, μες στο σκοτάδι

το λυγμό μου κάθε βράδυ

απ` της έλλειψης το χάδι.

Και του είπα μ` αναστεναγμό

μαζί του να με πάρει

να μη θωρώ το στεναγμό

νύχτες χωρίς φεγγάρι.

Μ` ένα περιστεράκι μάλωνα

ζήλεψα τα φτερά του

κι` από τη σκέψη έκλαψα

μες στη γλυκολαλιά του.

Κι` έτσι περνούσαν οι καιροί

φυσάει βοριάς κι` αγιάζι

σβήστηκε η φλόγα στο κερί

μα η ζωή, δικάζει.

Περιστεράκια να` χει η αυλή σου

σαν νυχτώνει, σαν βραδιάζει

να` ναι πούπουλο η ψυχή σου

μη γνωρίζει το μαράζι.

Πέτα με τ` άσπρα πουλιά

άκου ανοιξίασε ψυχή μου

είναι οι Μάηδες χαρά

δυόσμος βγαίνει στην αυλή μου.

Δυόσμος, ρίγανη, θυμάρι

των περιστεριών φωλιά

κει που κατοικούν οι γλάροι

στης πλανεύτρας τα φιλιά.