Εφυγες...εχω μια λυπη

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

εφυγες,πως μου'χεις λειψει

στο χιονια ενα σπουργιτι

ψαχνω,σκεφτομαι,ζητω

τοτε που ησουνα εδω

ηταν παντα Κυριακη

καθε μερα,μια γιορτη

εφυγες..τα χελιδονια

συ..δε φανηκες,αιωνια

θα με κυνηγαει η λυπη

τρυπωσε,σ'αυτο το σπιτι

δρομους παιρνω,περπαταω

μοναξια,σ'αποζηταω

απουσια και ενας πονος

νιωθω πως δεν εισαι μονος

ξεχασες τοση αγαπη

δεν απομεινε,εστω κατι

τα φιλια μου και τα χαδια

στο κρεβατι μας τα βραδια

δε θυμασαι,το κορμι μου

την ανασα σου ψυχη μου

κουβαλαω μεσ'τους δρομους

μπερδεμενη σε διαδρομους

ηρθαν,φυγαν καλοκαιρια

αδεια τα δικα μου χερια

που να γειρω να πλαγιασω

ματια μου,να σε ξεχασω

εφυγες,εχω μια λυπη

ξημερωνει,που ειν'η ληθη

στα χωραφια της να μπω

ματια μου με το καιρο

μερα αυγη να ξημερωσει

την ελπιδα,να μου δωσει

κρυο,ηρθανε τα χιονια

δεν εφανης κι'η κολωνια

η δικη σου, στο κορμι μου

δεν υπαρχω...μοναχη μου

φτιαχνω στιχους στο χαρτι

ζωγραφια μου...τη μορφη

τη δικη σου ζωγραφιζω

παντα εδω,και παντα ελπιζω

[Παντελής]

όμορφο το στιχάκι για τραγούδι.

καλημέρα και καλή βδομάδα Γεωργία.

[Constance Celi]

Καλημέρα, Παντελή!

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το εύστοχο σχόλιο και για τα καλά σου λόγια.

Constance

[Constance Celi]

Υ/ΓΜμμ. συγνώμη, μάλλον απάντησα σε λάθος σημείο στο προηγούμενο μήνυμα.

Πολύ ωραίο το ποήμά σου, Γεωργία. Τις δύσκολες μέρες που διανύουμε ειναι απαραίτητος ο ρομαντισμός.