Να αγαπηθείς και ένα κρίνο

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

σαν θα πεθάνω ένα βράδυ

θα κοιμηθώ θα βγω στον Άδη

χαρούμενη μια καλημέρα

θα πω στη μάνα το πατέρα

μα κείνο που΄χει σημασία

θα βρω ξανά τη Μεταξία

αιώνια ζωή μαζί της

γλυκά θ'ακούω τη φωνή της

πλάκες μη βάλεις με πλακώνουν

ούτε στεφάνι πλαστικό

γράψε μονάχα τούτο εδώ

(γαλήνη βρήκε η Γεωργία

που όταν ζούσε,αγαπούσε

όλο το κόσμο,τα παιδιά

ήθελε μονάχα να δίνει

οι άνθρωποι να ζούνε ίσια

τα χρόνια της ήταν περίσσεια

και η ζωή της είχε άξια

είχε μεγάλα ιδανικά 

τη πλήγωναν τα ανθρωπινά)

εδώ τώρα θα ξαποστάσει

και η ψυχή της,θα ησυχάσει

μη κλάψει κανείς σας στη κηδεία

ούτε και θέλω μεγαλεία

στεφάνια,εξάμηνα,σαράντα

στο τάφο μου μόνο βαζάκια

 ανεμώνες,μανουσάκια

να μη ξεχάσεις να μου φέρεις

γιόκα μου αυτό να ξέρεις

σ'αφήνω πίσω τα γραπτά μου

της ψυχής τα φυλαχτά μου

φρόντισε να μη χαθούνε

αυτά για μένα'νε μιλούνε

θα σε προσέχω και θα βλέπω

τους ανθρώπους ν'αγαπάς

ανήμπορους να συμπονάς

μα κείνο πού'χει την αξία

σε άλλη εσύ μια κοινωνία

να ζήσεις δίχως αδικία

ευχή ολόψυχα σου δίνω

ν'αγαπηθείς και ένα κρίνο

να φέρνεις πάντα στη μαμά σου

θα νοιάζομαι θα'μαι κοντά σου

[Παντελής]

οι άνθρωποι πεθαίνουμε όταν δεν μας αγαπούνε, ζωντανοί για αποθαμένοι...

εσύ κυρία Γεωργία θα ζεις...με την αξία σου για πάντοτε.

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

Παντελή μου ευτυχώς το μελάνι και το χαρτί δεν στοιχίζουν πολύ.Κάτι είναι κι αυτό στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.