Η ΝΥΧΤΑ

[NO]

Το Χάος ο πατέρας σου και μάνα σου η Γαία

κι εσύ μητέρα του φωτός, αλλά και του αιθέρα

όλα στα πόδια σου μπροστά δεν έγιναν τυχαία

τον Έρεβο νυμφεύθηκες να φτιάξεις την ημέρα

 

Εσύ ξυπνάς τον έρωτα, γεννάς πόθους και πάθη

έχεις κρυμμένα μυστικά που μέρα δεν γνωρίζει

επιβραβεύεις σιωπηλά τα των ανθρώπων λάθη

αυτά που ήλιος το πρωί, σαν έρθει αφορίζει

 

Πόσα πολλά στην ζήση μου δεν έχω ζήσει βράδια

μες στην αγκάλη σου ζεστά κι ας είχε έξω κρύο

και πόσες πάλι ώρες σου δεν έψαχνα για χάδια

σαν μοναχός μου γύριζα, ανήμερο θηρίο

 

Μα πάντα με συντρόφευες κι όταν δεν στο ζητούσα

κι όταν γλυκά ταξίδευα κι όταν γυρνούσα λιώμα     

μ’ αν σ’ έβρισα αχάριστα τις ώρες που πονούσα

σα μάνα με ανέθρεψες και σ’ αγαπώ ακόμα..

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

[Ειρήνη]

Άφωνε τώρα μ' "έπιασες"

καθότι περπατήτρα ( δες μια γλωσσοπλάστρα χαχα)

είμαι, της νύχτας, φίλε μου,

μέσα από τη μήτρα.

Εδώθε μαζευτήκαμε 

όλα τα νυχτοπούλια

που στρώμα δεν μας δέχεται

εάν δεν δύσει η πούλια!!!

Εξαιρετικός και λίγο σου λέω!!!

[Βαιος Μεταξογιεννης]

η νύχτα σου ξυπνά πόθους και ονειρέματα τρελά!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Εξαιρετικό , φωτεινό !!!!!!!!

[Nick Renito]

Είσαι ωραίος!...Αυτό τα λέει όλα!...  

Με τον έμπειρο χειρισμό σου του ποιητικού οίστρου, αποδίδεις ευχάριστα την έκφραση των συναισθημάτων και των σκέψεων σου, με απλές αλλά πλούσιες εικόνες!..

Καλημέρα και καλό μήνα!..

[alter ego#--ξινή]

Ξέρεις τι διαπιστώνω? Είσαι κλέφτης της σκέψης μου χαχα

Ομολογώ όμως ότι εσύ τη ζωγράφισες τόσο ωραία όσο ωραίες είναι οι ζωγραφιές

 του πολυτάλαντου Νίκου, από πάνω!!!!

[Παύλος Μελάς]

Εσύ ξυπνάς τον έρωτα, γεννάς πόθους και πάθη

έχεις κρυμμένα μυστικά που η μέρα δεν γνωρίζει

επιβραβεύεις σιωπηλά τα των ανθρώπων λάθη

αυτά που ο ήλιος το πρωί σαν έρθει αφορίζει

Θαυμάσιο!!!!!!!!!καλή  Κυριακή

[NO]

Γιώργο μου σε ευχαριστώ κι εσένα βρε Παυλίνα

που κόντεψα στην ρίμα μου να σε φωνάξω Λίνα

 

Ναι Κωνσταντίνα σ’ όσα λες μπορεί και να’ χεις δίκιο

μα η νύχτα παίρνει τον καημό, κι η μέρα το ενοίκιο

 

Είσαι Ειρήνη πιο μικρή κι αυτό θα εξηγήσει

στα νυχτοπερπατήματα δεν σ’ έχω συναντήσει

 

Βάιε πόσο με τιμάς, Τάσο μου με φωτίζεις

σα να ’μουν άνθος με νερό, χρυσάφι με ποτίζεις

 

Πως με υπερεκτίμησες Γρηγόρη μου νομίζω

ό,τι κι εσύ είμαι κι εγώ, κι αυτό αναγνωρίζω.

μην ξαναπείς πως δεν μπορείς για να με σχολιάσεις

του έρωτα ω ποιητή, για θα με αλαλιάσεις

 

Σαν ο ωραίος Νίκο μου, εσένα πει ωραίο

δεν γράφω άλλο σκέφτεσαι, είναι το τελευταίο

ο λόγος σου με τίμησε, κι αν σ’ έχει γοητεύσει

φοβάμαι άλλο πόνημα, μην σ’ απογοητεύσει

 

Κι άλλη φορά το έχω πει γλυκιά μου alter ego

πως δεν σε φτάνω, άπιαστη, κι ας τρέχω σαν τον Βέγγο

μακάρι να ζωγράφισα όπως και τον Νικόλα

μα τα δικά μου μοιάζουνε, μπροστά του, άρπα κόλλα

 

Παύλο πολύ σ’ ευχαριστώ που με τιμάς εν γένει

ο λόγος σου από καρδιάς φωνάζει ότι βγαίνει.

 

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς.

[Δημήτριος Γκόγκας]

στο γνωστό σου ύφος αλλά και της στιχο-ποιητικής σου δεξιοτεχνίας ...... δημιούργησες ένα πολύ καλό  ποίημα. Συγχαρητήρια ....

[NO]

Φίλε Δημήτρη σε ευχαριστώ θερμά για τα ζεστά σου λόγια. Με τιμούν ειλικρινά τα συγχαρητήρια σου.