ΘΕΙΑ ΑΜΒΟΣΙΑ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Από σένα δεν φαντάστηκα
τη μαγική μας την αγάπη
να την πετάξεις στον γκρεμό
σαν αγριεμένη ύαινα
μαζί μ’ ένα βοριά σατράπη,
μα θα σ’ αγαπώ κι ας μ’ έσβησες
απ’ της καρδιάς σου το κιτάπι.

Για να γυρίσεις άκουσε
την ύστατή μου ικεσία
για τα παλιά σε συγχωρώ
και τη βαριά σου προδοσία
γιατί εσύ μ’ απόμεινες
η μόνη μου περιουσία
γι’ αυτό και θα σε καρτερώ
κι ως τη Δευτέρα Παρουσία,
για να τρυγώ τα χείλη σου
γλυκά σαν θεία «αμβροσία».

Με μία ζωή στην κόλαση
πώς έξω να γλυκοχαράξει
αφού με πίκρα και χολή
μέσα στ’ αφρισμένα κύματα
αλύπητα μ’ έχεις πετάξει,
μα θα σ’ αγαπώ παντοτινά
κι ας μη μου φέρθηκες εντάξει.

Για να γυρίσεις άκουσε
την ύστατή μου ικεσία
για τα παλιά σε συγχωρώ
και τη βαριά σου προδοσία
γιατί εσύ μ’ απόμεινες
η μόνη μου περιουσία
γι’ αυτό και θα σε καρτερώ
κι ως τη Δευτέρα Παρουσία,
για να τρυγώ τα χείλη σου
γλυκά σαν θεία «αμβροσία».