ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΣΙ

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

Κυριακή, νιόκοπες ευαισθησίες

Κλαγγές κι αγκομαχητά , και σπίθες

Ο απόηχος από των γενεών τη μάχη

Ζωντανές χορδές η Απολλώνια Λύρα

Εξαίσια μουσική, των ψυχών η εξουσία

.

Κι ορμή με χάρη το δικό μας το ποτάμι

Για της αποκαματιάς τη θάλασσα κυλάει

Μέσα από συντρίμμια κοίτη να χαράξει

Φρυκτωρός το αέναο φωτάκι

Γλυκαίνει του λιοπυριού την αύρα

Τα ματωμένα της φυλής μας φυλλοκάρδια

.

Πάλι όμορφη ανάμνηση η φέξη

Δροσερή σαν την αυγή τη δίχως νέφη

Ελλάνιο πνεύμα ξανά η κρήνη στάζει

Φλόγα ανάσα νιά πυρακτωμένη

Καθώς ένας νέος Ήλιος ανατέλλει

.

Από το χειμαδιό συρρέουν καθαρμένες

ΟΙ πανώριες Αμαζόνες με φως αρματωμένες

Κατάφορτες με τις ομορφιές της πλάσης

Μνήμες, λίμνες ανθόσπαρτα λιβάδια, δάση

Ο αντίλαλος της θείας Λύρας

Καταλαγιάζει της υπερβολής τα πάθη

Τα τριζόνια τους μίσους ορφανά χωρίς σκοτάδι

" />

" />

All reactions:

8You, Petros Hadjichristodoulou, Chris Ioannou and 5 others