Μόνο μ’ άφησες στ’ αγιάζι στη βροχή και στο χαλάζι

να με λειώνει το μαράζι

στης μαυρίλας τη φοβέρα σαν κλωνάρι στον αέρα

μ’ έχεις κάνει φως μου πέρα.

Στη ζωή μου που’ ναι άδεια στ’ άγριά μου τα σκοτάδια

σου ζητώ κοπάδια χάδια…

Εντάξει δεν μου φέρθηκες, μα σκάρτα κι όχι ντόμπρα

και δηλητήριο μού’ ριξες σαν νά’ σαι μαύρη κόμπρα

τα πάντα μου σου τά’ δωσα χωρίς να κάνω κράτει

όμως εσύ με ράγισες σαν πήλινο κανάτι.

Ψάξε για να βρεις εντός σου τον παλιό τον εαυτό…

******************************************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

Έρωτά μου κελαρύζω το όνομά σου

ατελείωτα κάθε στιγμή

και μεθάω από το θείο το άρωμά σου

από ρόδο κι από γιασεμί.

Σαν την ακοίμητη τη φλόγα ενός κεριού

θα καίγομαι στην αγκαλιά σου…

Μικρή η Ζωή...

και τυχερός είσ’ αν μπορείς

-χωρίς να παραλογιστείς-

στο νου να το χωρέσεις.



Άμμος στη χούφτα σου η Ζωή

όπου ανεπαίσθητα γλιστρά

μέσ’ απ’ τα δάχτυλα και χάνεται

πριν καταλάβεις «πώς;»  «γιατί;»



Κι αν άπληστα το χέρι σφίξεις

κάπως να την καθυστερήσεις…

εκείνη πιο γοργά κυλά παρά πιο αργά!

Μήτε στιγμή δε σταματά!



Κι αν μέσα σου λυπάσαι

να μην αυταπατάσαι!

Με σθένος να τ’…

      Στο τοίχο ακόμα κρεμασμένο

      Το μεγάλο ρολόι σπασμένο

      Πάει καιρός που έσβησε  

      Απείραχτο, με τη σιωπή του γεμάτο

5. Τέτοια όντα αναμνήσεις δε ξέρουν

       Στο σταμάτημα ούτε μπρος ούτε πίσω

       Ίχνη  ύπαρξης σπάνια ν’ αφήσουν

       Κληροδότησε ευπρέπεια και συνέπεια

       Στη μάχη άοκνα ασταμάτητα με το χρόνο

10  Να μετριέται αγόγγυστα με τον χρόνο

       Το θεριό, το…

Τα χείλη σου τα φίλησα κι είδα το φως του κόσμου

όπου και τα διύλισα και γίναν ο καημός μου

απ’ έρωτα ξεχείλισα και μού ’γινες σεισμός μου,

μόλις που σου μίλησα με δρόσισες εντός μου.

Είσαι καημός και τρέλα μου

στο σώμα μου η βδέλλα…

Τα μανιτάρια του καπνού: θεόρατα!

οι φλόγες στον ορίζοντα: τρομακτικές!

ο ήλιος: θολός, δυσοίωνος... 

Αγωνία... 



Μες στο μυαλό μου

εικόνες ανεξίτηλες κι αισθήσεις. 

Θλίψη ανορίωτη  δίχως γυρισμό. 

Θρηνώ...



Κίνητρα ποταπά 

θριάμβευσαν και πάλι, κυριάρχησαν. 

Την πλάση σάρωσαν, 

στο διάβα  τίποτα  ορθό

δεν άφησαν. 



Δεν κατανοώ πώς και γιατί... 

μα και  Δ ε ν …

**************************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

**********************************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

Πώς θέλω να βρεθώ γλυκιά μου μαυρομάτα

στα λευκά τ’ αγαπημένα χέρια σου

να σεργιανήσω στης καρδούλας σου τη στράτα

και να ξεψυχήσω στα λημέρια σου

στα μονοπάτια μου τα δύσβατα περπάτα

να δροσίζομαι στα καλοκαίρια σου.

Είμαι μονάχος στο ντουνιά και κάνει τόση παγωνιά

που το κορμί μου τρεμουλιάζει

κι εσύ μωρό μου πουθενά να μου γεμίσεις τα κενά

με το γλυκό σου το μαράζι.

Για μένα σήκωσε πανιά κοντά σου στρώσε μια γωνιά

το πάθος σου να μ’…

Του νου οι δυο φωνές μου

εχθροί και φύλακές μου…

μια τρίτη δε μιλάει

μ’ ανήμπορη κοιτάει…



Από τη μια -κατάρα!-

ο πόθος κι η λαχτάρα,

κι η λογική απ’ την άλλη,

να πνίγει το κεφάλι…



Ποτέ δεν συμβαδίζουν,

την τύχη μου ορίζουν,

στα δυο μ’ έχουνε κόψει,

στα άκρα μ’ έχουν σπρώξει!



Παλεύουν μεταξύ τους,

με “βράζουν στο ζουμί τους”,

κι ειν’ άγρια η πάλη,

στη μέση μ’ έχουν βάλει…



Του νου οι δυο…

"Δυο ανθρώποι δυο χωριά", η σημερινή γενιά,

τη συμπόνια υποτιμά, την αυτάρκεια εξυμνά.



Ο πλουραλισμός ανθεί, δεν υπάρχει συνοχή

και κανείς δεν προσπαθεί: να νοήσει, να νοηθεί...



Ο καθείς αλλού τραβά, ο εγωισμός νικά,

χάος και καταστροφή που πληγώνουν τα παιδιά.



Δρόμος πια μοναχικός σε μια πλάνη θολερή,

στ' άκρα ο ατομικισμός που νοθεύει τη ζωή.



Η αυτάρκεια πλάνη οικτρή! Το "εγώ" θέλει το "εσύ"!

Μα…

Απ’ τις γυναίκες στη γη έχω σένανε ξεχωρίσει,

που με κοιτάς με στοργή κι απ’ αγάπη μ’ έχεις μεθύσει,

με ξεδιψάς σαν πηγή κι η ζωή μου έχει ανθίσει.

Είναι μαζί σου γιορτή η στιγμή π’ απλώνεις τα χέρια

στην αγκαλιά μου γερτή να με πυροδοτήσεις στ’ αστέρια.

Θα σου βάλω δέκα με τόνο, γιατί μου δίνεις χαρά

και δεν με βουλιάζεις στον πόνο, με κάνεις κάθε φορά

σαν κερί για σένα να λειώνω, γοργά μου ράβεις φτερά

στα σύννεφα να σ΄εξυψώνω με της γητιάς την…

Απόψε νύχτωσε νωρίς στης μοναξιάς μου το λημέρι

δεν με χωράει πια η γης με τόσα πού’ χω υποφέρει.

Απόψε νύχτωσε νωρίς, εργάτες πάνε στο νυχτέρι

και μες στα βάθη της ψυχής χαρά δεν έχω μα μαχαίρι.

Τις ώρες τούτες σε ζητώ και σε θυμάμαι

ο κόσμος άγριο θεριό και πώς φοβάμαι!

Κοντά μου έλα να σε δω όπου και νά’ μαι

χωρίς εσένα στο πλευρό να μην κοιμάμαι,

γι’ αυτό τα χέρια σου γιαλό να γείρω κάμε.

Ο πόνος μού’ γινε βαρύς και κόμπο έδεσε το…

Όνειρό μου σαν ρυάκι

προς τη θάλασσα κυλάς.

Κι αν πασχίζω, κι αν ελπίζω

ξεμακραίνεις, προχωράς.

Κάθε βήμα, κάθε κύμα

όλο και μακριά γλιστράς.

Ώσπου πέρα από το βλέμμα

σβήνεις, χάνεσαι και πας!

Το χαμό σου πώς θ' αντέξω;

Μόνο αυτό μη μου ζητάς.

Όνειρο, παράπονό μου

μόνο αυτό μη μου ζητάς...

Ναταλία Βαλεοντή

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

***********************************************************************************

*~*~*…

Παραμυθένιο θαύμα μου που με κρατάς ακμαίο

πάθος φωτιά στη σκέψη μου θα σ΄ έχω λυσσαλέο.

Κι αν παίρνω τον κατήφορο θα μου κρατάς το χέρι

γραμμή για το λαμπρότερο του σύμπαντος αστέρι

στις μπόρες θά’ σαι βράχος μου, παντοτινό μου ταίρι

και θα στομώνει δίπλα σου του μίσους το μαχαίρι.

Με γλύκα όση σού’ μεινε θα μου τη λες τη φράση

για μένα η αγάπη σου ποτέ δεν κάνει στάση

θ’ ακούω απ’ τα χείλη σου σαν φλοίσβο από κύμα

ό,τι καλυτερότερο μού…