Τι γυναίκα είσαι’ συ

ό,τι θελήσεις κάνεις

το πας να με τρελάνεις

να μ’ αφήσεις κουρελή.

Δεν υπάρχει το μυαλό…

Από σένα δεν φαντάστηκα

τη μαγική μας την αγάπη

να την πετάξεις στον γκρεμό

σαν αγριεμένη ύαινα

μαζί μ’ ένα βοριά σατράπη,

μα θα σ’ αγαπώ κι ας μ’ έσβησες…

Με το λάγνο σου κορμί

μ’ ανεβαίνουν οι παλμοί

κι από σκλάβος και ραγιάς

γίνομαι μαχαραγιάς.

Με χορό τρελό εσύ

με κερνάς γλυκό κρασί

κάθε μία σου…

Με λαμπερή, εντούρο μηχανή

στην άσφαλτο σαν ένας καμικάζι

δραπέτης απ’ τα δίχτυα σου μικρή

πατώ μ’ όλη τη δύναμη το γκάζι.

Και τρέχω σίφουνας ίσια εμπρός

κι η μηχανή στ’ οδόστρωμα…

Αν δεν ήσουν εσύ να γεμίζεις πνοή

την κενή μου ζωή δεν θα υπήρχα στη γη.

Σκόρπισέ τες στο χτες τις παλιές μας στιγμές

που μ’ ανοίξαν πληγές με καυτές σου ματιές.

Έχεις κάνει παντού μες στο σώμα μου ντου…

Τα δάκρυα του ουρανού ειν΄του φτωχού τ΄αγιάζι

για να πλαγιάζει η καρδιά και να καταλαγιάζει.

Τα δάκρυα του ουρανού ειν΄η δροσιά του πόνου

για να δροσίζει τους καημούς του κάθε πονεμένου

Βρέχε ουρανέ μου τακτικά για να έχουνε πάντα δροσιά

όλου του κόσμου τα παιδιά κι αυτοί που ζούν στην ξενητειά

Βρέχε ουρανέ…

Όταν ξάφνου μπρος μου σ’ είδα

μάγισσα στην καταιγίδα μού λασκάρισε η βίδα

και μου πήρες το μυαλό

είμαι στη γητειά σου σκόνη

και με παίζεις σαν το πιόνι, πώς η σκέψη σου με…

Σε έχει η μοίρα μου στείλει κάποιο μαύρο μου δείλι,

φωτεινό μου καντήλι στα βαριά μου τα βήματα,

θα σε κάνω μουράγιο, φυλαχτό στο νου μου άγιο

να μην είμαι ναυάγιο στης ζωής μου τα κύματα.…

Έσβησαν τα όνειρά μου αφού έφυγες εσύ

έχεις κόψει τα φτερά μου κι η ζωή μου με μισεί

στην κενή την κάμαρά μου πίνω δάκρυ για κρασί

είσαι στην ψυχή φθορά μου κι είμαι έρημο νησί.…

Απόψε δεν θα κοιμηθώ και στ’όνειρό μου θα σε δω

να μου το λες το σ’αγαπώ και να μου παίρνεις το μυαλό,

ανάσες να μου…

Ένα πλοίο θ’ αρματώσω σε μια θάλασσα ανοιχτή

και θα σε μαλαματώσω με πραμάτεια διαλεχτή

θαλασσοδερνόμουν χρόνια με τον άγριο γαρμπή,

του πελάγου τα τελώνια για να δεις μιαν προκοπή.…

********************************************************************************

Κυριακή, νιόκοπες ευαισθησίες…

Κυριακή, νιόκοπες ευαισθησίες…

Η ζωή μου μακριά σου είναι θάνατος αργός

και χωρίς την αγκαλιά σου είμαι ζωντανός νεκρός

πόσο θέλω τα φιλιά σου που γυρεύω σαν τρελός

κι ειν΄ εντός μου η σκιά σου δεύτερός μου εαυτός.…

Για σένα τό ΄βαλα σκοπό στην άδεια τη ζωή μου

σαν Παναγιά να σ’ αγαπώ γλυκιά αναπνοή μου

κι αν έξω έχει συννεφιά κι ο ουρανός γινάτια

θα με κρατάνε συντροφιά τα μαύρα σου τα μάτια.

Στη θωριά σου θα με στέλνεις στο γκρεμό σκαλί- σκαλί…

Μία παλιά θε να σας πω θαλασσινή ιστορία

που τη φυλώ ως πολύτιμο στη μνήμη θυμητάρι

απ’ τη μακρά που χάραξα στα πέλαγα πορεία,

μεσ’ απ’ των αναμνήσεων το σκοτεινό μου αμπάρι

Πόθο κρυμμένο αισθάνθηκα να με τσιμπά σαν φίδι,

σαν να ’μουν ξύλο εγώ κι αυτός ακοίμητο σαράκι,

κι έβαλα πλώρη κάποτε για αλαργινό ταξίδι

χωρίς κάποιο ιδιαίτερο να ’χω στο νου μου Θιάκι

Και ευχήθηκα του ταξιδιού μακρύ να ’χω τον…