Βυθισμένα σπίτια στο άγριο σκοτάδι

έτσι είναι η ζωή μας που οδηγεί στον Άδη

πάνε κι οι σοδειές μας πάει και το βιος μας

γίγαντας στη λάσπη τράνεψε ο καημός μας.

Γύρω μας η πλάση μέσα στη μαυρίλα

στο γκρεμό τραβάμε και στην κατρακύλα,

ακούς για τραγούδια πίκρας μοιρολόγια

βούλιαξε η ζωή μας στου χάους τα υπόγεια.

Πως θα τα περνάμε με αδειανά τα χέρια

οι άνοιξες να λείπουν και τα καλοκαίρια;

Τα μύρια όνειρά μας πήγανε χαράμι

κι η ζωή…

Αποσπερίτη μου κοντά μου τρέχα

στην καρδιά μου που’ χει τρικυμίες μπες

να στέκεσαι πραγματική γυναίκα

στων ανέμων μου τις άγριες ριπές.

Έλα Πούλια μου με γρήγορη τρεχάλα

στην αγκάλη μου την κρύα να χαρείς

τα χείλη σου που΄ ναι δροσιάς ψιχάλα

να με ξεδιψούν στο κάμα της ζωής.

Κοντά μου μείνε

λευκέ μου κρίνε κουράγιο δίνε

σε φτωχή ψυχή

που ΄ναι μοναχή τις λύπες σβήνε

στο σκόρπιο μου είναι σεισμός μου γίνε

κι…

Με πέτσινο μπουφάν πάνω στη χάρλεϋ

κομήτης γίνομαι με μιας του Χάλεϊ,

ανεμοστρόβιλος και πεφταστέρι

ο δρόμος σαν σχολειό κι εγώ ξεφτέρι.

Πατάω δυνατά το γκάζι

κι η μηχανή θαρρείς κι ουρλιάζει

στη νύχτα σαν στοιχειό κι αγρίμι

κατ’ απ΄ του φεγγαριού τ’ ασήμι.

Πατάω δυνατά το γκάζι

τρελός των λεωφόρων καμικάζι.

Στ’ αυτιά τ’ ακουστικά κι ακούω Μάρλεϋ

και μοιάζω φάντασμα πάνω στη Χάρλεϋ,

απόκοσμη σκιά μες στον αέρα

που κάνει το…

****************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

Με το δισάκι μου στον ώμο

τα παλιά τ’ αφήνω πίσω

απ΄ το νου μου θα τα σβήσω

να μην μου προκαλούνε πόνο.

Στο μεγάλο μου σεργιάνι

τα μπαγκάζια δεν θα πάρω

δίχως ουσίες που γουστάρω

ελεεινό φρικιό κι αλάνι.

Χαράδρες θα περνώ,μπουγάζια

θα ξεσπάνε στα γεράκια

σε κορφές με τα «χαράκια».

με τ’ άνεμου τ’ άγρια νάζια.

Με την ψυχή λευτερωμένη

και καρδιά από γρανίτη

μια σπηλιά θα κάνω σπίτι

με το Θεό μου…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*********************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*~*~* Η ΚΑΡΔΙΑ . . ! *~*~*…

Βάλε μια παύλα άσε τα άλλα

κορμιά βυθισμένα στη θλίψη

Παραληρούν σα να΄χουνε ξοφλήσει

Πάρε μια στάλα δροσιά απ΄την ψιχάλα

κεριά οι ψυχές και έχει θελήσει

αόριστα κάποιος να τα σβήσει

Ρίξε μια πέτρα κάτσε και μέτρα

γλυκιά ζωή την έχεις πείσει

με πονηριά να σε βαφτίσει

Βρες μου…

Αγόρι στα όνειρα δωσμένο ποιός απόψε σε καλεί

και το βήμα σου ανοίγεις κάτω απο τη μαύρη τη βροχή

Μήπως το θλιμμένο βλέμμα που΄χες δεί πρίν την αυγή

σου βασανίζει την ψυχή

Σου το΄χω πεί κι άλλη φορά μη τα πιστεύεις όλα αυτά

μάτια θολά σκέψη στεγνή διαλύουν όλα το πρωί

Μες της γυναίκας την καρδιά…

Στιγμές σαν κόκκοι άμμου περνούν τα δάχτυλα μου

και χάνονται στου χρόνου τη μαύρη ακρογιαλιά

Ριγούν τα όνειρα μου σε χάνω απο κοντά μου

και γύρω όλα μοιάζουνε σαν ν΄αρπαξαν φωτιά

Στιγμές καταλαβαίνω στο λάθος μου πως μένω

σε πράγματα που φύγαν και δεν γυρίζουν πιά

Μια άγραφη σελίδα αυτό σημαίνει…

Συνάντησες το ονειρο μα χάθηκε στην κάπνα

είπαν πως εφθασες κοντά μα ήτανε για πλάκα

Γαλάζιο σαν τον ουρανό αχνό σαν πρώτη αύρα

πάνω που θα το άγγιζες σου χάθηκε για πάντα

Μοιράστηκες τις μέρες σου με δυό καλούς σου φίλους

τους στήριξες στη μοναξιά και στους δικούς τους θρήνους

Μα όταν τους χρειάστηκες σε…

Ξεκινάμε παράτολμα κι οι δυό

με οδηγό ένα στοιχειό

Αγάπη το ονομάζουνε πολλοί

δίχως να ξέρουνε που οδηγεί

 Κρυμμένο στη σκέψη και στο μυαλό

χαρίζει ταχύτητα σε κάθε παλμό

Στην κρίσιμη ώρα μας αυτή

τρέχει κοντά μας μας βοηθεί

Το βλέμμα μου πιάνεις το χαρωπό

πάει το περάσαμε κι…

Οταν το αντίο σου δεχτώ

θα είναι αργά να το σκεφθώ

Αν πρέπει να απαρνηθώ

όσα σου έχω πάρει

Κι αυτά που μένουν τελικά

θα πρέπει εγώ προσωπικά

Να βρώ εναν τρόπο που ειδικά

τις λύσεις να μου δίνει

Μα σαν θα φτάσουμε εκεί

που μια ζωή θα ξεχαστεί

Τότε θα πρέπει έτσι…

Στης νιότης το αστείρευτο πηγάδι

θα απλώσω απόψε τα φτερά

Προορισμός μου θα΄ναι τα φιλιά σου

και η ζεστή σου αγκαλιά

Στο πλάι μου θα΄χω εσένα

παντοτεινή μου συντροφιά

Και δεν με νοιάζει για κανέναν

στο χθές θα ρίξω λησμονιά

Δεν θα φοβάμαι πιά και θα΄μαι

ήσυχο κι άκακο…

Αποχωρώντας και προχωρώντας

απ΄τ΄αδιέξοδο που΄χω μπλεχτεί

Συλλογισμένη με βρίσκει η νύχτα

δίχως να έχω παρεκτραπεί

Τα χρόνια φεύγουν κάποιοι τα κλέβουν

απο της νιότης μας την κατοχή

Κι αναρωτιέμαι τι να΄χουν γίνει

όλα όσα έκανα μες τη ζωή

Ζωή γεμάτη πάντα κεφάτη

και πέρα ως πέρα…

Ο ήχος της σιωπής δεν το΄ξερε κανείς

πόσα πολλά σημαίνει

Στό τέλος μιας μικρής σκληρής διαδρομής

η λύπη σε προσμένει

Ο ήχος της σιωπής δεν το΄μαθε κανείς

πόσο πολύ λυτρώνει

Δεν φτάνει ότι πείς και να΄σαι ειλικρινής

καμμιά φορά πληγώνει

Τον ήχο της σιωπής να ψάξεις για να…

Μη μου μιλάς για πόθους αφηρημένους

μη μου μιλάς για ανόθευτους παλμούς

Βαθιά στου νού τα σπλάνα θα τους βρείς χαντακωμένους

μη μου τους βγάζεις προς τα έξω να χαρείς

Σε λάχνους έρωτες που σβήνανε τα πάθη

σε φλόγες που αναστάτωναν κορμιά

Υπάκουα κι εγώ στο κάλεσμα τους

ταξίδευα μαζί τους…

Γλυκό ταξίδι θα΄θελα να κάνω

μέσα στου ονείρου τη χρυσή τροχιά

Πύργους κρυστάλλινους για σένα θα τους χτίσω

να μη σε πάρουν και φύγεις μακριά

Μαύρα τριαντάφυλλα δώρο θε να σου στείλω

οτι πιό σπάνιο υπάρχει επι γής

Τα πιό αδύνατα για σένα θα τα κάνω

οτι κι αν θα΄θελες οτι κι αν…

Μάτια μου δακρυσμένα συντρίμμια του καιρού

η μοναξιά κι η τράλα σα ρίξανε αλλού

Ποιές σκέψεις σας βαραίνουν τι έννοιες σας θολούν

και βλέμμα βαρύ σας δίνουν χωρίς να μου το πουν

Μάτια που με τραγούδια βρέχονται και χαλούν

αισθήματα χαράζουν και δεν μπορούν να δούν

Ποιές λέξεις σας σκιάζουν τι μέρη σας…

Προσπαθώντας να βρώ στο σκοτάδι

ποιό τραγούυδι απόψε να πω

Βρίσκω εσένα που χρόνια σε ψάχνω

μη μπορώντας ποτέ να σε βρώ

Προχωράμε γελώντας και πάμε

σ΄ενα στέκι που βρέθηκε εδώ

Οπτασία σκεφτόμουνα θα΄ναι

η ένα όνειρο φανταστικό

Κι ενώ καθίσαμε και λίγο τα είπαμε

το βλέμμα σου πιάνω…