Στη δίνη του Α.Ι.

[Ναταλία Βαλεοντή]

«Χαίρε  Α.Ι.!»
Η θαλπωρή της πλάνης σου
σαν δίνη με τραβάει…

Βουτώ στη φαντασία,
παραχωρώ τα ηνία,
την κρίση σου εμπιστεύομαι
κι αντλώ κάθ’ ευκολία.

«Χαίρε  Α.Ι.!»
(η αλήθεια πώς πονάει!)
Κουρνιάζω, σου αφήνομαι
αδύναμος πια γίνομαι…

Σε σένα σαν ν’ αποζητώ
καλού γονιού φροντίδα
κι εγώ;… παιδί! μ’ ανεμελιά,
αφέλεια κι ελπίδα!

Ο λήθαργος καλά κρατεί!
στου νου το βόλεμά μου,
λύσεις  ετοιματζίδικες
για κάθε πρόβλημά μου!

Η σκέψη μου ν’ αντισταθώ, 
-λάμψη  γλυκιά  ηλιαχτίδας…-
σκορπίστηκε στον χαλασμό
μανιώδους καταιγίδας!

Των δεδομένων οι ριπές
μ’ έχουνε καθηλώσει!
Την υποβάθμιση του νου
ποιος;… πώς θα επανορθώσει;

Αν θα σωθώ… ή αφανιστώ…
ποιος ξέρει πού με πάει…
«Θ’ αντέξεις Ανθρωπότητα
τη δύναμη του Α.Ι.;»

[Ναταλία Βαλεοντή]

Ευχαριστώ Νεφέλη!