Μας κλέβουν τον ιδρώτα

στις πλάτες μας χτυπούν ταμπούρλα

γιατί μας θεωρούνε βούρλα

και χαϊβάνια πρώτα.

Μας κλέβουν το φαΐ μας

και μας αρμέγουν σαν γελάδα…

Πέρνα απ’ τη ζωή μου, πέρνα κι άλλο μη με μαχαιρώνεις

μέλι την καρδιά μου κέρνα κι απ’ αγάπη να με λειώνεις.

Πέρνα απ’ τη ζωή μου, πέρνα, μα φαρμάκι μη μου δίνεις

απ’ των στεναγμών τη στέρνα και την πόρτα μη μου κλείνεις.

Όμορφο λουλούδι μου για πέρνα…

Αγναντεύω απ’ τ’ ακρογιάλι

ώρες μ’ ένα κανοκιάλι

μήπως και φανεί ποστάλι

που καιρό το καρτερώ

την αγάπη μου να φέρει

απ’ της ξενιτειάς τα μέρη,

να μυρίσει καλοκαίρι

κι εγώ λίγο να χαρώ.

Για ν’ ανάψω ένα κερί…

Οι ρεμπέτες ένα βράδυ

ανταμώσανε στον Άδη

το μαγκίτη το Βασίλη

κι έγιναν αμέσως φίλοι.

Και στο γλέντι, στο τραγούδι

κάηκε το πελεκούδι

κι όλοι με…

Μονάχοι κι έρημοι οι νεκροί στα μαύρα καταγώγια

ν’ ακούνε βαρεθήκανε θλιμμένα μοιρολόγια

και στείλανε μηνύματα στο χάρο να τους φέρει

το πιο κοσμοαγάπητο τούτης της γης τ’ «αστέρι…

Βυθισμένα σπίτια στο άγριο σκοτάδι

έτσι είναι η ζωή μας που οδηγεί στον Άδη

πάνε κι οι σοδειές μας πάει και το βιος μας

γίγαντας στη λάσπη τράνεψε ο καημός μας.

Γύρω μας η πλάση μέσα στη μαυρίλα

στο γκρεμό τραβάμε και στην κατρακύλα,

γίναν τα τραγούδια πίκρας μοιρολόγια

βούλιαξε η ζωή μας στου χάους τα υπόγεια.

Πως θα τα περνάμε με αδειανά τα χέρια

οι άνοιξες να λείπουν και τα καλοκαίρια;

Τα μύρια τα όνειρά μας πήγανε χαράμι

κι η ζωή…

Στο ίντερνετ και στο γιουτιούμπ

ψάχνω γιατρό σαν το Γιακούμπ

να μου βάλει μια καρδιά βαρβάτη

να στην κάνω δώρο στο κρεβάτι.

Θα ψάξω και για πλαστικό

για ίματζ μου νεανικό

κάποιον δηλαδή σαν το Φουστάνο

για φιλί να πάψω το ζητιάνο.

Στο ιξ στη ζωή μας τη ρηχή

όταν θα νιώθεις μοναχή

χρυσή θα γίνομαι βροχή

να σου μερώνω την ψυχή.

Και σε μια ζωντανή μετάδοση

την άνευ όρων μου παράδοση

θα’ χει η τιβί στα δυο σου…

Η ψυχή μου δεν μερώνει

στο σκοτάδι σαν νυχτώνει

μ’ εφιάλτες πως οδεύεις

σ’ άλλα μέρη να γυρεύεις

της αγάπης λυτρωμό.

Μ΄ άφησες μες στην ορφάνια

δίχως μια σταλιά ζωντάνια

κι έχω μακριά σου γίνει

δέσμιος στη σκοτοδίνη

λίγο πριν απ’ το γκρεμό.

Είσαι ντέρτι μου μεγάλο

κι απ’ το νου πώς να σε βγάλω,

πώς να σ’…

Βυθισμένα σπίτια στο άγριο σκοτάδι

έτσι είναι η ζωή μας που οδηγεί στον Άδη

πάνε κι οι σοδειές μας πάει και το βιος μας

γίγαντας στη λάσπη τράνεψε ο καημός μας.

Γύρω μας η πλάση μέσα στη μαυρίλα

στο γκρεμό τραβάμε και στην κατρακύλα,

γίναν τα τραγούδια πίκρας μοιρολόγια

βούλιαξε η ζωή μας στου χάους τα υπόγεια.

Πως θα τα περνάμε με αδειανά τα χέρια

οι άνοιξες να λείπουν και τα καλοκαίρια;

Τα μύρια τα όνειρά μας πήγανε χαράμι

κι η ζωή…

Αποσπερίτη μου κοντά μου τρέχα

στην καρδιά μου που’ χει τρικυμίες μπες

να στέκεσαι πραγματική γυναίκα

στων ανέμων μου τις άγριες ριπές.

Έλα Πούλια μου με γρήγορη τρεχάλα

στην αγκάλη μου την κρύα να χαρείς

τα χείλη σου που΄ ναι δροσιάς ψιχάλα

να με ξεδιψούν στο κάμα της ζωής.

Κοντά μου μείνε

λευκέ μου κρίνε κουράγιο δίνε

σε φτωχή ψυχή

που ΄ναι μοναχή τις λύπες σβήνε

στο σκόρπιο μου είναι σεισμός μου γίνε

κι…

Με πέτσινο μπουφάν πάνω στη χάρλεϋ

κομήτης γίνομαι με μιας του Χάλεϊ,

ανεμοστρόβιλος και πεφταστέρι

ο δρόμος σαν σχολειό κι εγώ ξεφτέρι.

Πατάω δυνατά το γκάζι

κι η μηχανή θαρρείς κι ουρλιάζει

στη νύχτα σαν στοιχειό κι αγρίμι

κατ’ απ΄ του φεγγαριού τ’ ασήμι.

Πατάω δυνατά το γκάζι

τρελός των λεωφόρων καμικάζι.

Στ’ αυτιά τ’ ακουστικά κι ακούω Μάρλεϋ

και μοιάζω φάντασμα πάνω στη Χάρλεϋ,

απόκοσμη σκιά μες στον αέρα

που κάνει το…

****************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

Με το δισάκι μου στον ώμο

τα παλιά τ’ αφήνω πίσω

απ΄ το νου μου θα τα σβήσω

να μην μου προκαλούνε πόνο.

Στο μεγάλο μου σεργιάνι

τα μπαγκάζια δεν θα πάρω

δίχως ουσίες που γουστάρω

ελεεινό φρικιό κι αλάνι.

Χαράδρες θα περνώ,μπουγάζια

θα ξεσπάνε στα γεράκια

σε κορφές με τα «χαράκια».

με τ’ άνεμου τ’ άγρια νάζια.

Με την ψυχή λευτερωμένη

και καρδιά από γρανίτη

μια σπηλιά θα κάνω σπίτι

με το Θεό μου…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*********************************************************************

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*~*~* Η ΚΑΡΔΙΑ . . ! *~*~*…

Βάλε μια παύλα άσε τα άλλα

κορμιά βυθισμένα στη θλίψη

Παραληρούν σα να΄χουνε ξοφλήσει

Πάρε μια στάλα δροσιά απ΄την ψιχάλα

κεριά οι ψυχές και έχει θελήσει

αόριστα κάποιος να τα σβήσει

Ρίξε μια πέτρα κάτσε και μέτρα

γλυκιά ζωή την έχεις πείσει

με πονηριά να σε βαφτίσει

Βρες μου…

Αγόρι στα όνειρα δωσμένο ποιός απόψε σε καλεί

και το βήμα σου ανοίγεις κάτω απο τη μαύρη τη βροχή

Μήπως το θλιμμένο βλέμμα που΄χες δεί πρίν την αυγή

σου βασανίζει την ψυχή

Σου το΄χω πεί κι άλλη φορά μη τα πιστεύεις όλα αυτά

μάτια θολά σκέψη στεγνή διαλύουν όλα το πρωί

Μες της γυναίκας την καρδιά…

Στιγμές σαν κόκκοι άμμου περνούν τα δάχτυλα μου

και χάνονται στου χρόνου τη μαύρη ακρογιαλιά

Ριγούν τα όνειρα μου σε χάνω απο κοντά μου

και γύρω όλα μοιάζουνε σαν ν΄αρπαξαν φωτιά

Στιγμές καταλαβαίνω στο λάθος μου πως μένω

σε πράγματα που φύγαν και δεν γυρίζουν πιά

Μια άγραφη σελίδα αυτό σημαίνει…