Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

KANE ΣΤΑΣΗ... (Μελοποιημένο)

Πριν ο χρόνος μας προλάβει στη στροφή...

και το όνειρο να έχει ξεχαστεί,

βρες τα ''θέλω'' σου και σκέψου θετικά,΄

ζήσε, γλέντα, η ζωή χαμογελά!

Κάνε στάση στης καρδιάς την προσταγή,

είναι μάτια μου η τέλεια συνταγή!

Κάθε τέλος φέρνει μια καινούργια αρχή...

ας τη ζήσουμε μαζί και όπου βγει!...

Μην κολλάς πάντα στο πώς και στο γιατί...

όλα είναι ένα άγραφο χαρτί!

Η αγάπη μόνο αξίζει τελικά...

κι αν δειλιάσεις η ζωή σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 15:23 — 13 σχόλια

Αποσιώπηση της αλήθειας

Καθόμαστε, σωπαίνουμε και δε μιλάμε

Μήπως είπαμε όλα μεταξύ μας ?

Η καρδιά σου για όλους είναι κλειστή

η μονάχα για μένα ?

Δεν θέλεις να μου πείς ότι είμαι απαραίτητη

σαν ανάσα σου στις γκρίζες καθημερινές σου

Φοβάσαι .. Μήπως είμαστε ξένοι ?

Πότε χάσαμε την εμπιστοσύνη ?

Δεν θέλεις να ομολογήσεις ότι είμαι αυτή

που για τα όνειρά σου ανησυχεί

Αυτή που την περηφάνια σου φυλάει

Και να σε αγαπάει πολύ μπορεί

Δεν θέλεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 15:10 — 17 σχόλια

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΠΟΘΟΙ (10 Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Του ύπνου μας ατέλειωτη γιορτή,

παρέλαση μας κάνουν τις βραδιές ,

στης φαντασίας περπατούνε το στρατί ,

των πόθων ανεκπλήρωτες φωτιές .

Ρεφρέν

Σ’ ένα κατάρτι όνειρα δεμένα ,

πλανήτες στης ζωής τον ουρανό ,

από σειρήνες της καρδιάς μας μαγεμένα

ή απ’ του έρωτα θαρρείς τον κεραυνό ,

αλήτες που κοιμούνται στα σκοτάδια ,

στης μέρας τη βουή δεν ξεμυτούν ,

μα για σεργιάνι βγαίνουνε τα βράδια ,

του ύπνου μας την πόρτα να χτυπούν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 14:30 — 13 σχόλια

Είπα να πέσω στο κενό

Είπα να πέσω στο κενό

τ'αγέρι να με πάρει

και μακριά απ'τον καημό

αυτό να με σαλπάρει

Μακριά από τα λάθη μου

κι από το γολγοθά μου

του έρωτα τα πάθη μου

κι από την μοναξιά μου

Απ'την τρελή αγάπη μου

που όλο με πληγώνει

και τούτο το γινάτι μου

που όλο μεγαλώνει

Είπα να βρω ένα γκρεμό

τις πίκρες να πετάξω

κι αυτό το γκρίζο ουρανό

πως θα'θελα ν'αλλάξω

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 11:30 — 14 σχόλια

Ιέρια …

*

Στου παραδείσου το νησί σε κάποια άκρη

εκεί που φύλαγα παιδί τα όνειρά μου ,

σημάδι έβαλα στου ουρανού το χάρτη

κρυφά να δείχνει της ψυχής τα μύστικά μου .

Κάποιο αστέρι που τον δρόμο μου φωτίζει

δύο χιλιάδες χρόνια τώρα συνεχώς ,

την ύπαρξή μου με φωτιά και φως βαφτίζει

τα κύτταρά μου εξαγνίζει διαρκώς .

Μικρές , δειλές υπεκφυγές ... λαθραίες σκέψεις

σε ξεχασμένες του μυαλού διαδρομές ,

κάτι ανάξιο να πάρεις η να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 8:45 — 11 σχόλια

Τα νησιά του Αιγαίου

Αυτά τα νησιά που το Αιγαίο πέλαγος σφίγγει στη δροσερή του αγκαλιά

Πλάστηκαν από πέτρα θαλασσοβρεγμένη κι ήλιο μαλαματένιο.

Οι καμπάνες της ανατολής χτυπήσανε χαρμόσυνα στον αυγινό ουρανό

Κι ο άνεμος με τα διάφανα του χέρια έστρωσε δάφνες κι ελιόφυλλα.

Οι σκούνες κέντησαν με χρυσαφένια κλωστή τ’ ακρογιάλια

Και περίτεχνοι μαστόροι ’κτισαν άσπρα σπίτια με παραθύρια θαλασσιά.

Τα κύματα σμίλεψαν με τη λευκή τους αρμύρα πρόσωπα γελαστά

Κι οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 8:43 — 10 σχόλια

ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΠΥΡΩΜΕΝΑ

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

ΜΗΝ ΑΠΟΡΡΕΙΣ

ΠΩΣ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ Σ' ΑΝΟΙΧΤΩ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ?

ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΦΤΙΑΣΙΔΩΜΕΝΑ

Η ΝΑ ΧΑΘΕΙΣ

ΜΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΜΟΥ ΤΟ ΒΥΘΟ

ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΕΧΕΙΣ ΚΑΕΙ

ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΠΥΡΩΜΕΝΑ

ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ

ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟ ΚΕΝΟ

ΜΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ

ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ

ΑΠ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΤΕΓΝΩΝΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΜΟΣ

Σ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΔΙΧΩΣ ΦΡΕΝΑ

ΑΓΡΙΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

ΕΞΩ ΑΠ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΟ ΘΟΛΟ

ΘΑ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 1:17 — 6 σχόλια

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΥΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κυριακής απόγευμα θλιμμένο

Σκοτεινό δωμάτιο παγωμένο

Σου ‘γραψα δυο λέξεις

Να μην νιώθω μοναξιά

Μα η άρνηση μαχαίρι

Από το δικό σου χέρι

Μου τρυπάει την κάρδια

Της ψυχής μου άνοιξα την πόρτα

Για να σου χαρίσω όπως πρώτα

Το κορμί που θέλει

στο δικό σου να κρυφτεί

Μα η απάντηση μαχαίρι

Από το δικό σου χέρι

Ήταν μόνο η σιωπή

Τι να σκεφτώ για σένα πια

Αφού δε σ’ έχω αγκαλιά

Γιατί φοβήθηκες τον έρωτα μαζί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 1:00 — 6 σχόλια

Πενθιμο πρωινο

Του μαγιού το πρώτο

χελιδόνι,

άνοιξε τα φτερά του,

σήκωσε τα μάτια του

στο φως...

Κι αναρριγήσαν τα γραπτά μου,

στο γραφείο...

Έφηβος, τρέχει στη σκόνη,

ανασταίνεται

βουβός...

μιας χαραμάδας ο μικρός,

ο θησαυρός,

που αναστατώνει τις σκιές

και θνήσκει,

ο όνειδος

#

Σαν της αύγης μαραίνονται ,

ο χρόνος κι ο θυμός ,

που μετρούν τα πράγματα τους

δυο,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 13 σχόλια

Ρακοσυλλέκτες ιδεών

Ρακοσυλλέκτες ιδεών

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Με την αστραφτερή βεβαιότητα

της νιότης μας,

ερωτευτήκαμε αλλότριες αλήθειες

Όμως δραπέτευσαν τα οικόσημα

από τους πύργους

Χλευάστηκαν τα σύμβολα

στους θυρεούς

και τα συνθήματα εγκατέλειψαν

τις θεωρίες τους

Με ορφανές αλήθειες,

Αμήχανοι ατενίζουμε

την εκδίκηση των νικητών

Ρακοσυλλέκτες πλέον

Μας εκδικούνται

οι φανταχτερές μας φορεσιές

οι αζήτητες

Και τα παράσημα τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 12 σχόλια

Γιά μένα ...

*

Είπα να κάνω μιά ευχή ... γιά πράγματα μεγάλα ...

να κάνω λάθη απ` την αρχή ... γιά πάρτη μου δασκάλα ...

... γιά μένα !!! ...

<>

Είπα να κάνω τη στροφή ... σελίδα να γυρίσω ,

να διαγράψω μ` ένα χι ότι με στέλνει πίσω ...

... γιά μένα !!! ...

( ΡΡΡ )

Γιά μένα ... μιά φορά να κάνω κάτι και γιά μένα ...

να μη νοιάζομαι τελείως γιά κανένα ... να μη σκέφτομαι τι κάνω ... τι θα πω ....

Γιά μένα ... μιά βουτιά μες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 15:00 — 8 σχόλια

Αχ !..... βρε κουμπάρα.....

'

Άν είσαι φίλε ανήλικος

η είσαι ηθικολόγος

μην παρακάτω προχωράς

γιατί είμαι αισχρολόγος !!!

==============================

Τι σκέψεις πάλι έκανα

για σένα βρε κουμπάρα,

πολύ ψηλά σε έβαλα

σε μιά χοντρή π@πάρ@ !

Εκεί που πίναμε κρασί

τρώγαμε κοκορέτσι,

σε έβλεπα σαν κόκορας

κότα μες το κοτέτσι...

Το λάγνο βλεμματάκι σου

βρε κρυφοπαιχνιδιάρα,

μου φέρνει ρίγη στην καρδιά

πέτρινη σηκωμάρ@… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 14:30 — 26 σχόλια

Φονικός σεισμός

Αφιερώνεται στην Αϊτή που δοκιμάζεται σκληρά αυτές τις μέρες.

Τρέμει σαν φλόγα η γης κι οι πύλες της κολάσεως διάπλατα ανοίγουν

Τα σπίτια σαν χαρτονένια κουτιά σωριάζονται στο πληγιασμένο χώμα

Καταρράκτες αιμάτινοι πλημμυρίζουν του ήλιου το νεκρό το σώμα

Και μέσ' απ’ τα συντρίμμια οι πόνου κραυγές μάς σκίζουν τις καρδιές.

Τα σύννεφα μαύρα στο θανατερό ουρανό κι αρχίζει ραγδαία να βρέχει

Τα πτώματα σαπίζουν κι η αρρώστια σαν τη σκόνη παντού… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 13:00 — 4 σχόλια

Σε βλέπω να γελάς

Σε βλέπω να γελάς
Κι ο ήλιος ανατέλλει
Ο έρωτας με μιας
Με κάνει ό,τι θέλει

Χτυπάει η καρδιά
Και νιώθω να πετάω
Στον ουρανό ψηλά
Αχ πόσο σ’αγαπάω

Στον έβδομ’ουρανό
Αγάπη μου με πας
Μου σβήνεις τον καημό
Γλυκά σαν με κοιτάς

Σε βλέπω να γελάς
Κι η νύχτα πλησιάζει
Το όνειρο με μιας
Αρχίζει να μου τάζει

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 9:00 — 8 σχόλια

Μαρίνος Αντύπας

Απ’ τα Φερεντινάτα της Πυλάρου

Στην Κεφαλλονιά

Που πρωτόειδες τον κόσμο

Πρωτομάρτυρα

Του κινήματος της αγροτιάς

Μέχρι τον Πυργετό της Θεσσαλίας

Που το σώμα σου άψυχο

Έγειρε στο βασανισμένο χώμα

Ο ήλιος δεν έχει πάψει

Τους αγωνιστικούς δρόμους

Που περπάτησες

Πλέρια να φωτίζει.

Με τα κηρύγματά σου

Που σαν αναμμένοι πυρσοί έκαιγαν

Έσπερνες του δικαίου τη φλόγα

Στους άμοιρους κολίγους

Που δεινοπαθούσαν στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 6:22 — 6 σχόλια

δεν ητανε

Δεν ητανε, να γινει ο ηλιος ..
τοπος για αγαπες αξημερωτες.
Αληθεια, πως;

Δεν ητανε, να κρυψει ο τρυγος,..
το γυμνο του σωμα,
μεσα, στο πεταγμα των λιγοστων
περιστεριων.

Με τις μεγαλες τους ρομφαιες,
τρυπουν οι λεπτοδεικτες..'
το πρωινο που τολμησε να εισβαλει..

Δεν ητανε, κι εγω να σ΄ανταμωσω..
κοιμησου!!! δεν ηρθες...
δεν υπαρχεις!!!!

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 6:22 — 7 σχόλια

Στου πόθου το λιμάνι

Παράξενο παιδί με βλέμμα χαραγμένο

τραγούδι λυπημένο

το πρώτο σου φιλί...

Το δεύτερο, κρασί, στα χείλη τα κλαμμένα

γνωστά γίναν τα ξένα

σε μια αναπνοή...

Φάνηκε η φυλακή στο χάδι το δειλό σου

και στο χαμόγελό σου

πίκρα παλιάς πληγής...

Στα λόγια στις σιωπές του φόβου ο καθρέφτης

και για τους δυό μας κλέφτης

αθώας μας στιγμής...

Αράξαμε μαζί στου πόθου το λιμάνι

εκεί που ο νούς τα χάνει

κι η σάρκα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 1:02 — 6 σχόλια

ΑΛΛΑΞΕ ΠΛΩΡΗ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΗ (ΑΠΟ ΤΗ 10Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Σε ένα στρώμα αποκοιμήθηκε η ζωή ,

έφυγε η τύχη δεν της είπε ούτε’ αντίο ,

έξω καθώς και στη καρδιά βαρύ το κρύο ,

με δύο μάτια ν’ αγναντεύουν τη σιωπή .

Ρεφ.

Μέσα σε άγριους καιρούς και καταιγίδα ,

γέμισε τ’ όνειρο ρωγμές μα κι η ελπίδα ,

άλλαξε πλώρη και γραμμή ,

είναι η ώρα κι η στιγμή ,

ν’ ανοίξεις νέα στο τετράδιο σελίδα .

Σε ένα στρώμα που κοιμήθηκε η ζωή ,

πάρε πινέλο και μπογιά να ζωγραφίσεις ,

ότι κοιμάται στη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 21:10 — 9 σχόλια

ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ (10Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Του πόνου τα κατάστιχα

γράφονται σε τετράστιχα

και γίνονται τραγούδια ,

που πονεμένοι τραγουδούν

οι πόνοι τους για να περνούν

να γίνονται λουλούδια.

Ρεφ.

Οι πονεμένες οι καρδιές

τα τραγουδάνε στις χαρές

τα λεν για να λαφρώσουν ,

από της ζήσης τους καημούς ,

τα δάκρυα - τους στεναγμούς

πίνουν για να μερώσουν.

Αχ βρε μολύβι της ζωής

σε φόντο άσπρο τους γράφεις ,

με χρώμα μαύρο και στυγνό ,

τους πόνους μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 20:59 — 9 σχόλια

ΚΑΛΟΥΛΑ Η ΑΠΟ-ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ!!!

Βράδυ του Σαββάτου μόνη

μ' έκαιγε η πεθυμιά,

σκέφτηκα οι δολοφόνοι

πώς την κάνουν τη ζημιά.

Δε θα μου ξεφύγεις α μπα,

κάποτε στο είχα πει,

το Θεό να έχεις μπάρμπα

και ας είμαι στο ΚΑΠΗ.

Ήταν να μη με λαβώσει

ο θεός ο φτερωτός.

βρέθηκες, που είχα στρώσει,

στο κρεβάτι, σηκωτός.

Όπως ο Αδάμ κι η Εύα

με το φύλλο της συκής,

στο λαιμό χτυπά η φλέβα,

Λέοντα της Αφρικής.

Μόλις άνοιξες το μάτι

είδες δίπλα το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 20:00 — 13 σχόλια