Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Η ΚΑΛΟΥΛΑ ΔΙΚΤΑΤΩΡ!!!

Αν εμένα την ευζώνα

δε γουστάρεις μπαγλαμά,

θα χορεύεις, στον αιώνα

στο ταψί, καρσιλαμά.

Κακομοίρη μου σε άλλη

αν τα ρίξεις στα μουλά,

θα στα κόψω απ΄τη μασχάλη

και τα δυο σου τα κουλά.

Όταν στα δικά μου κάλλη

δεν θαμπώθηκες κεφτέ,

δεν θ' αφήσω με ρετάλι

να τον κάνεις το σεφτέ.

Θα σε βάλω στο Κεντέρη

σύρμα για Γεντί κουλέ

αν απλώσεις σ' αλλη χέρι

από μένανε κουλέ!

Ρεφραίν

Καθεστώς δικτατορίας,

η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 28 Ιανουάριος 2010 στις 14:00 — 15 σχόλια

Ένας ξενιτεμένος ανθρακωρύχος

Αφιερώνεται στους Έλληνες μετανάστες που εργάστηκαν

κατά το παρελθόν στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου.

Μες στου Βελγίου τις στοές η φτώχεια μ’ έχει οδηγήσει

Η ζωή μου τώρα σαν τη φλόγα στο καντήλι τρεμοπαίζει

Η μαύρη σκιά του Χάρου σε κάθε μου βήμα με ακολουθεί

Το πιστολέτο στην ψυχή μου τεράστια γούβα έχει ανοίξει.

Το πρόσωπό μου σαν το λευκό χαρτί μουντζαλωμένο

Η ανάσα μου απ’ την αιωρούμενη ανθρακόσκονη βαριά

Η ζέστη αφόρητη το τυραγνισμένο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 28 Ιανουάριος 2010 στις 13:03 — 7 σχόλια

Θα’θελα να’σουνα εδώ

Εκεί στην άκρη του μυαλού σου

Μια σκέψη σου περαστική

Είμ' αεράκι μες το νού σου

Μπαίνω σε κάθε σου στιγμή

Εκεί στην άκρη της καρδιάς σου

Καλά κρυμμένο μυστικό

Στο μονοπάτι της ματιάς σου

Αστέρι γίνομαι κρυφό

R : Θα’θελα να’σουνα εδώ

Έρωτας και αγάπη

Ίδιο να είχαμε σκοπό

Όνειρο και γινάτι

Θα’θελα να’σουνα εδώ

Μια σκιά στον τοίχο

Νότα που δίνει το ρυθμό

Μια λέξη σ'ένα στίχο

Εκεί στην άκρη τ’ ουρανού… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 28 Ιανουάριος 2010 στις 9:00 — 12 σχόλια

Ελεγκτές …

*

Τα χρόνια σου χαράμισες σε πόρτα και λιμάνια

και τα βαρειά σου βήματα τις ενοχές σου δείχνουν ...

Οι ερινύες δικαστές σου κλέβουν τα κουράγια

και στον Καιάδα άσπλαχνα την ηθική σου ρίχουν ...

Οι δαίμονες σου έγιναν συνήγοροι του τρόμου

σαν την ψυχή σου πούλησες σε κείνους κάποιο βράδυ ...

σαν δήμιοι του έρεβους και ελεγκτές του χρόνου

να ζεις οριοθέτησαν χωρίς στοργή και χάδι ...

Προσεύχεσαι κάθε αυγή το σήμερα ν`… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 28 Ιανουάριος 2010 στις 8:49 — 13 σχόλια

Η αγάπη

Η αγάπη

Κλείσαμε μια νύχτα την αγάπη

έξω απ’ το φως του φεγγαριού

διάλεξε ο καθένας άλλο μονοπάτι

κάτω απ’ την ομπρέλα του ουρανού

Χαθήκαμε μες στην πολυκοσμία

ένας στη δύση άλλος στην ανατολή

έγραψε ο καθένας τη δική του ιστορία

αλλά η αγάπη μας ανθούσε στην ψυχή

Συναντηθήκαμε τυχαία ένα βράδυ

την καρδούλα σου φορούσα στο λαιμό

τα μάτια σου έλαμψαν στο σκοτάδι

και μου ‘δειξες την αλυσίδα στον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 23:54 — 12 σχόλια

Φτιαχνω ανθρωπους.

Με το χερι και πηλο, φτιαχνω ανθρωπους

ειναι γνωστη και παλια η συνταγη

τους κανω σαν και εμενα, με ιδιους τροπους

και με ‘να φυσημα τους δινω και ψυχη.

Αμιαλε πλαστη, η μερα αργει

δεν ειναι ο ανθρωπος απλα μια συνταγη.

Με το χερι και πηλο, φτιαχνω ανθρωπους

ανθρωπους που μου μοιαζουνε πολυ

θα ξαναφτιαξω τον κοσμο αλλιως σ’ ολους τους τοπους

χωρις ψευτια υποκρισια και σπαθι.

Αμιαλε πλαστη, τι πας να φτιαξεις,

μεσ’ τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 23:30 — 13 σχόλια

..βρεχει...

Αποψε βραδυασε νωρις

και οι σταγονες της βροχης

μια μελωδια αρχισανε

στης πολης τις σκεπες

ειν΄η δικη μου ερημια

που σεργιαναει στη γειτονια

και σιγονταρει

το τραγουδι του χιονια

#

Και ποιος να ξερει (ρεφραιν)

το τραγουδι αν θα ακουσεις

αν θα σ΄αγγιξει αποψε

ο γκριζος ουρανος

κλαιει η μοναξια

στα ποδια μου

κι αυτο το βραδυ..

κλαιει κι αποψε

απο λυπη

κι ο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 22:44 — 9 σχόλια

Ο ερχομός του χειμώνα

Κοιμόταν μόνος ο χειμώνας μέσα στην τρίσβαθη σπηλιά

Κι η θεοσκότεινη ψυχή του ανάβρυζε κρουσταλλιασμένο χιόνι

Νυχτερίδες πλέκανε τα μακριά βοστρυχωτά του τα μαλλιά

Μόνο με τον αναστεναγμό του η πλάση κρυώνει.

Κι όταν ξύπνησε κι αγριεμένος βγήκε έξω απ’ τη σπηλιά

Ο ουρανός γέμισε μαύρα σύννεφα στο βελουδένιο του το σώμα

Η θάλασσα μονομιάς φουρτούνιασε σαν μάγισσα κακιά

Και τα βουνά σκεπάστηκαν με τ’ άσπρο τους το στρώμα.

Τα δέντρα ολόγυμνα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 22:35 — 5 σχόλια

ΕΡΩΤΑΣ ΚΡΥΦΟΣ (10Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Όπως το χώμα ζητιανεύει τη βροχή ,

από του ήλιου τη σκληράδα χαραγμένο ,

δίψα τρελή μου ‘χει ματώσει τη ψυχή ,

να ζήσει τ’ όνειρο στα βάθη της θαμμένο .

Να μπει στις λίμνες των ματιών σου ν’ απλωθεί ,

να βγει σεργιάνι στης καρδιάς σου τα λημέρια ,

απ’ των φιλιών σου τη δροσιά ν’ αναστηθεί ,

να ζήσει άνοιξες , να ζήσει καλοκαίρια .

Απ’ τ’ άρωμά σου το γλυκό να ζαλιστεί ,

από του έρωτα το χρώμα να μεθύσει ,

στων λογισμών σου το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 21:30 — 11 σχόλια

Ο χωρισμός

Ο χωρισμός

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Έφυγες

Μάζεψα τα κομμάτια μου

Τα μέτρησα ένα – ένα

με προσοχή

Τα ένωσα προσεκτικά,

Άλικες ψηφίδες

σε βυζαντινό μωσαϊκό

και περίμενα

Ο καιρός πέρασε

Οι πληγές επουλώθηκαν

Όμως εγώ,

κομμάτια νοιώθω

ακόμα

Και το βάρος μου,

σχεδόν αναλλοίωτο

παρέμεινε

Μόνο ένα μικρό γραμμάριο

μου λείπει

Θα μου πεις μικρό το κόστος

της απώλειας

Όμως οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 20:33 — 10 σχόλια

ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΞΕΛΟΓΙΑΣΤΡΑ.

ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΑ ΧΕΙΛΑΚΙΑ ΣΟΥ,

ΚΑΙ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ,

ΣΑΝ ΦΙΛΑΩ ΤΑ ΧΕΙΛΑΚΙΑ,

ΒΛΕΠΩ ΧΙΛΙΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ..

ΑΧ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΞΕΛΟΓΙΑΣΤΡΑ,

ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΤΑΖΕΣ ΤΑ'ΑΣΤΡΑ,

ΚΑΙ ΛΑΓΟΥΣ ΜΕ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙΑ,

ΣΑΝ ΣΕ ΦΙΛΑΓΑ ΣΤΑ ΧΕΙΛΙΑ.

ΟΤΑΝ ΣΕ ΚΟΙΤΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ,

ΓΙΝΟΜΑΙ ΜΕ ΜΙΑΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ,

ΟΤΑΝ ΣΕ ΚΟΙΤΩ ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ,

ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΞΕΜΙΑΛΙΖΟΜΑΙ..

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΟΙΤΩ,

ΜΟΝΑΧΑ ΑΝΑΣΑΙΝΩ,

ΣΑΝ ΤΑ ΧΕΙΛΑΚΙΑ ΣΟΥ ΦΙΛΩ,

ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 20:11 — 14 σχόλια

μικρο παιδι

Θα θελα παλι να ξαναδω
τον κοσμο με ματια παιδιου
τα δεντρα τη φυση να δω
με ματια μικρου αγοριου.

Τοτε που ολα ηταν διαφορετικα
ολα μυστικα, μια μαγεια
τοτε που στα μικρα
εβρισκα την σημασια.

Τοτε που ο ηλιος ηταν ζωη
και στην ψυχη καλοκαιρι.
Τοτε που εκανα μια ευχη
οταν επεφτε ενα αστερι.

Θα θελα παλι για μια στιγμη
με φιλους ανεμελα να παιξω
να κανω στο χρονο μια ρωγμη
στα χωραφια και παλι να τρεξω.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 19:00 — 12 σχόλια

Δεν θέλω να μεγαλώσω...

..........................................................................

Πως έχω βρεθεί εδώ δεν ξέρω

πως περάσανε τα χρόνια κι υποφέρω

είμουνα μόλις προχθές παιδάκι

ξενοιασιά, κοντό παντελονάκι...

Είμουνα σαν σπουργιτάκι μες τη φύση

που πετούσε όπου του καπνίσει

κελαηδούσαν τα πουλιά στα κλώνια

τσίχλες, σπίνοι, ντελικάτα αηδόνια...

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

Δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 17:30 — 20 σχόλια

Πλάνη

Εξαφανίζοντας της φθοράς την μάσκα,

αμακιγιάριστη,θα τρέξω.

Στα τέσσερα του ορίζοντα σημεία.

Να ακούσω των κρυφών σου πόθων,

τον απόηχο που εκεί διασκόρπισες.

Να βρω τα πεταμένα χρόνια,

που σε απόγνωσης στιγμή,στα τέσσερα θρυμάτισες.

Το πρώτο στον Βορρά παρέδωσες,

τους φόβους,να παγώσει.

Το δεύτερο στον Νότο έκρυψες,

τους εφιάλτες να εξοντώσει.

Το τρίτο στην Δύση πούλησες,

τα απελπισμένα στοιχειά,των ενοχών,να ασφαλίσει.

Το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 12:02 — 16 σχόλια

Συμπληγάδες …

*

Τις συμπληγάδες του μυαλού μου διαβαίνοντας

κινδύνεψα την πίστη μου να χάσω ,

κάθε αρχή και όρκο παραβαίνοντας

προσπάθησα στο άπειρο να φτάσω .

Καράβι κουρασμένο απ` τα κύματα

γινόταν το κορμί μου κάθε βράδυ ,

έρμαιο σε σειρήνες και προβλήματα

ψάχνοντας φίλους μέσα στο σκοτάδι .

Δαίμονες το μυαλό εξουσιάζοντας

μπορούσαν τη ζωή μου να ορίζουν ,

τα ένστικτα και τις ορμές ελέγχοντας

με τρόπο που αυτοί μόνο γνωρίζουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 10:50 — 13 σχόλια

Ανεργία

Εδώ και ένα χρόνο της ανεργίας το σκοτάδι με σκεπάζει
Τώρα νιώθω σαν ένα πεταμένο αποτσίγαρο στο δρόμο
Το φορτίο της ζωής ασήκωτο στον κουρασμένο μου τον ώμο
Κι η βασανισμένη μου η καρδιά πονεί κι αναστενάζει.

Τ’ ανήλικα παιδιά μου στερούνται ακόμα και το ψωμί
Η γυναίκα μου στο κρύο μας σπίτι απελπισμένη και χλωμή
Τα χρέη μάς έχουν κατακλύσει σαν χειμωνιάτικη βροχή
Αχ, κοινωνία, πόσο άδικη στ’ αλήθεια είσαι και ωμή.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 7:20 — 7 σχόλια

Παιχνίδια στον πλανήτη (μελ. - Κλεαρχος)

...mp3Εδω το ακουτε

Δεν ξέρω αν γεννήθηκα στο μάτι του κυκλώνα

ή αν η μοίρα έπαιζε παιχνίδια στον πλανήτη

και με πολέμους ξόδεψε τον άμοιρο αιώνα

όμως μοιραίο ήτανε να ζήσω τόση φρίκη

Δεν ξέρω αν μεγάλωσα με πλύση εγκεφάλου

ή αν σχολείο πήγαινα μονάχα για καφέ

αν στο μυαλό μου βάλανε τη γνώση κάποιου άλλου

όμως έτσι κατάλαβα το ψέμα σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 18:00 — 22 σχόλια

ΣΗΜΑΔΙ ΚΟΚΚΙΝΟ

Νύχτες μαρτύριο , σαν δηλητήριο

στα χείλη μου την μοναξιά κερνάτε

Δεν το μετάνιωσα, που σε συνάντησα

Φονιά μου κι άγγελε μου μη λυπάσαι

Ήταν η σχέση μας , ένα μυστήριο

Μιας προφητείας που δε λέει να θεριέψει

Σημάδι κόκκινο σε κύκλο ομόκεντρο

Σε στόχο που η ζωή μου έχει θρέψει

Στο μισοσκόταδο , στυγνό απόβραδο

Της μοναξιάς ντύνω τον εφιάλτη

Υγρά τα μάτια σου κι ένα χαμόγελο

Σαν τότε στων ονείρων μας το χάδι

Νύχτα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 17:30 — 4 σχόλια

Η ΚΑΛΟΥΛΑ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ!!!

Αγαπούλα μου αμ σόρυ

που όλο σφίγγω τον κλοιό,

στην κοιλιά μου μία κόρη

κουβαλώ κι έναν υιό.

Παρά ένα σε εννέα

μήνες, θά ρθει ο πελαργός

και θα γίνεις δεκανέα

με γαλόνια λοχαγός.

Γουπι για θα γίνω μάνα,

η καλούλα κουπεπέ,

είμαι και πολύ π@@@@να,

στα χι-ήντα με μπεμπέ.

Προσοχή Κουασιμόδο

βάρα στον Αμίν Νταντά,

μήνα μέλιτος στη Ρόδο,

ειδ' αλλιώς ντα ντα ντα ντα.

Που να σκάσεις, η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 16:03 — 17 σχόλια

ΦΑΡΟΣ ΑΝΑΜΜΕΝΟΣ

Γύρω μου άνθρωποι πολλοί

Ψάχνουνε μέσα στη ζωή

Να μοιραστούν με κάποιον λίγη ευτυχία

Μα η δική μου η καρδιά

Κουράστηκε και την πονά

Να ταξιδεύει μοναχή στην τρικυμία

Σε περιμένω μην αργείς

Έλα κοντά μου να χαρείς

Έχω το φάρο μου για ‘σένα αναμμένο

Λιμάνι έχω γι’ αγκαλιά

Να ‘ρθεις ν’ αράξεις μια βραδιά

Το πλοίο της ζωής σου το ναυαγισμένο

Άγριο κύμα ο θυμός μου με ξυπνά

χτυπά με δύναμη και φεύγει νικημένος

έρημος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 16:00 — 5 σχόλια