Καποτε ειχα τον παραδεισο στα χερια
και εναν κηπο με λουλουδια στη καρδια μου
τωρα με σφαζουνε του πονου τα μαχαιρια.
Ησουν δικια μου.

Στην αγγαλια μου, καποιο βραδι σε κρατουσα
καποιου αυγουστου παραμυθενιο δειλινο
που ειναι τωρα, ‘κεινα τα χειλη που φιλουσα
αναρρωτιεμαι και ρωταω τον ουρανο.

Κρατα καρδια μου, μην δακρυζεις ουρανε μου
πες της μοναχα πως την αγαπω
κι αν ειναι ο πονος μου αβασταχτος, θεε μου
ενα τσιγαρο τον κερνω.

Ποσο μου ‘χεις λειψει
το τραγουδι σου, σιγοτραγουδαω
ποτε δεν το χω κρυψει
ποσο σ’ αγαπαω.

Με το βλεμα καρφωμενο στο κενο
ζωγραφιζω τη μορφη σου απο καπνο

Μεσα στην τοση φαντασια
ερχεσαι σαν οπτασια
και με παιρνεις αγγαλια
και ξεχναμε τα παλια

Μα τελειωνει το τσιγαρο
χανεσαι απ’ τον καπνο
και ευθυς αλλο αναβω
και εισαι εδω...

Με το βλεμα καρφωμενο στο κενο
ζωγραφιζω τη μορφη σου απο καπνο

Παλλι κι αποψε ζωντανευει η μορφη σου
ματαια προσπαθω να κοιμηθω
ματαια να λεω ειναι αργα κοιμησου
με δυο τσιγαρα δε μπορω να ξεχαστω.

Ο χρονος λενε, ολα τα γιατρευει
μα εγω αποψε βλεπω μονο γκριζο
δεν ξερει η καρδια μου τι γυρευει
το στρωμα μου με δακρυα ποτιζω.

Σε λιγο θα ησυχασω, ξημερωνει
ο ηλιος τις σκιες ολες τις σβηνει
ο ηλιος τις σκιες ολες τις λιωνει
μα τρομαζω οταν αρχιζει να νυχτωνει.

Ενα μικρο μπρελοκ μου ‘χες χαρισει

που σκαλισες επανω, ‘’σ’ αγαπω’’

τα κρυα βραδια, με ρωτα, αν θα γυρισει

δεν ξερω ομως ψεματα να πω.



Υποσχεσεις τοσες, λογια αληθινα

που εκοψε ο χρονος με μαχαιρι

ο χρονος λενε πισω, δε γυρνα

δεν φερνει οσα πηρε το αγερι.



Η θυμηση σου αποψε με ποναει

με σφαζει, με συντριβει, με λυγιζει

μα ο χρονος καθως λενε δε γυριζει.

Τη θυμηση σου πρεπει να αφησω

και ‘γω οπως και ‘συ να… Συνέχεια