Κάτι προκλητικό


Ντύθηκα στολίστηκα
φόρεσα το άρωμα μου
μόνη μου αναρωτηθηκα
για τα καμώματα μου

Σήμερα με πανσέληνο
είπα να ‘ρθω σε σένα
θα κάνω κάτι προκλητικό
έξω απ’ τα τετριμμένα

Μες στα ξημερώματα
θα βγω να σου χορέψω
με της αυγής τα χρώματα
θα ‘μπω να σε μαγέψω

Έτσι θα κουρσέψω
με κόλπα τη μάτια σου
κι’ αερικά θα στρέψω
να βρουν τα μυστικά σου.




28-04-10

Ως εδώ


Ήμουν καράβι πέρασες
στην πλώρη μου σαν κύμα
τώρα παύω πια να είμαι
το δικό σου θύμα

Αν είχες κατανοήσει
λίγο την καρδιά μου
θα έβλεπες πως εκεί
ανθούσαν τα όνειρα μου

Ένας λόγος είναι αυτός
τον άλλον να σου θυμίσω
πως δεν είναι αυτοσκοπός
μαζί σου να θρηνήσω

Η ματιά μου σταμάτησε
ξωπίσω σου να τρέχει
αντέδρασε η ψυχή
ως εδώ και μη παρέκει



15-04-10

Για ενθύμιο





Όταν με χρόνια με καιρούς

θα σβήσει η μάτια μου

θα μείνουν για ενθύμιο

τούτα τα ποιήματα μου



Εδώ θα βρεις την αρχοντιά

στο σώμα και στο πνεύμα

και της ψυχής την ομορφιά

στους στίχους τα γραμμένα



Εδώ θα βρεις χαμογέλα

στα χείλη φορεμένα

επίσης και εσώψυχα

στα δάκρυα λουσμένα



Εδώ θα βρεις τη μοναξιά

σε όλο της το μεγαλείο

με μια ραγισμένη καρδιά

σαν βυθισμένο… Συνέχεια

Οι νοσταλγίες παραμένουν


Ξανά από το πουθενά
στο μυαλό μου τριγυρίζει
ένα φάντασμα φωτιά
καίει και με κλονιζει

Και εσύ ταξιδευτής
του αλλοτινού καιρού μου
κρυφός πρωταγωνιστής
μνηστήρας του μυαλού μου

Κι’ οι νοσταλγίες παραμένουν
σ' ανεκπλήρωτες στιγμές
τα δάκρυα κρυσταλλώνουν
στο παρελθόν του χτες



15-03-10