Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Αποσιώπηση της αλήθειας

Καθόμαστε, σωπαίνουμε και δε μιλάμε
Μήπως είπαμε όλα μεταξύ μας ?
Η καρδιά σου για όλους είναι κλειστή
η μονάχα για μένα ?

Δεν θέλεις να μου πείς ότι είμαι απαραίτητη
σαν ανάσα σου στις γκρίζες καθημερινές σου
Φοβάσαι .. Μήπως είμαστε ξένοι ?
Πότε χάσαμε την εμπιστοσύνη ?

Δεν θέλεις να ομολογήσεις ότι είμαι αυτή
που για τα όνειρά σου ανησυχεί
Αυτή που την περηφάνια σου φυλάει
Και να σε αγαπάει πολύ μπορεί

Δεν θέλεις να μου ψιθυρίσεις ότι δεν μπορείς
τη ζωή σου σε μένα να αφιερώσεις
Μιά φορά τουλάχιστον να με εμπιστευτείς
Μιά φορά για μένα από πάθος να καίγεσαι

Να είσαι μαζί μου και να είμαι ο ορίζοντάς σου
Αυτό δεν είναι φιλία ? Δεν είναι έτσι ?
Ακόμη και από αλήθεια που πονάει, εγώ ξέρω
Η αποσιώπηση της αλήθειας
πιό δυνατά με πονάει

Προβολές: 50

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 15:14: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 15:40: Ακόμη και από αλήθεια που πονάει, εγώ ξέρω
Η αποσιώπηση της αλήθειας
πιό δυνατά με πονάει
Αυτό τα λέει όλα!!!!! Μπράβο σου!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 16:04: Πολυ πολυωραιο!!!
καλησπερα Ελπιδα

Σχόλιο από τον/την γκατλούλα στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 16:09: Σε νιώθω!

Σχόλιο από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 16:21: ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ//////ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ///////

Σχόλιο από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 17:22: Ποιητική ψυχανάλυση...πολύ καλό, καλησπέρα!!

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 17:38: *

Το ζητούμενο αναρωτιέμαι στ` αλήθεια κάποιες φορές - αλλά και με ωδύνη συνάμα διαπιστώνω - πως δεν είναι απλά η αναζήτησή της ... μα πόση αλήθεια αντέχουμε τελικά !!! ...

Δεν θέλεις να μου πείς ότι είμαι απαραίτητη
σαν ανάσα σου στις γκρίζες καθημερινές σου
Φοβάσαι .. Μήπως είμαστε ξένοι ?
Πότε χάσαμε την εμπιστοσύνη ?

Ακόμη και από αλήθεια που πονάει, εγώ ξέρω
Η αποσιώπηση της αλήθειας
πιό δυνατά με πονάει ...

Ειλικρινά σε ευχαριστώ γιατί κάθε φορά μας καταθέτεις ένα κομμάτι της ψυχής σου , επιτρέποντας μας να εισβάλουμε στον εσωτερικό σου κόσμο ... να προβληματισθούμε κάποιες από αυτές μαζί σου ... να ανακαλύψουμε σπασμένα κομμάτια του εαυτού μας ... να ξανασυνδεθούμε με την εποχή της αθωότητας !!!

Την θερμή μου καλησπέρα ...

Σχόλιο από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 18:41: Να είσαι μαζί μου και να είμαι ο ορίζοντάς σου
Αυτό δεν είναι φιλία ? Δεν είναι έτσι ?
Ακόμη και από αλήθεια που πονάει, εγώ ξέρω
Η αποσιώπηση της αλήθειας
πιό δυνατά με πονάει

Καταπληκτικο μπραβο!!!