Ακόμη
Κι αν τα φτερά μας , με τρισίλιο ματίσαμε ,
στους ματωμένους ώμους μας σε κάποια ράδα ...
και τις πληγές μας με ψαρόλαδο αλείψαμε ,
δίπλα σε βράχια που `σκαψε η σοροκάδα ...
Κι αν τα κορμιά μας σε σειρήνες παραδώσαμε ,
στου παραλογισμού την έκσταση και την κρεπάλη ...
και με ψαλμούς τους δαίμονες μας αφορίσαμε ,
ακροβατόντας στης απόλαυσης την ζάλη ...
Κι αν διοπτεύσεις σε νεκρά αστέρια πήραμε ,
και φάλτσα στίγματα μας ρίξανε στις ξέρες ...
κι αν οι θολοί ορίζοντες μας παραπλάνησαν ,
και το αρίβα μας αλλάξαν χίλιες μέρες ...
Ακόμη έξω στη βαρδιόλα μας περήφανοι ,
στεκόμαστε πανάρχαιοι στρατιώτες ...
φόρο τιμής στη θάλασσα σαν αποδίδουμε ,
του πεπρωμένου μας αιώνιοι δεσμώτες ...
Ακόμη τα παλιά κομπάσα μας χαιδεύουμε ,
του καραβιού μας καθορίζοντας την ρότα ...
και τις καρδιές μας ν` αντέχουν εκπαιδεύουμε ,
και να πορεύονται αγέρωχες σαν πρώτα .
* * *
Όταν ζεις με φαντάσματα …
ψάχνεις πάντοτε για εκείνη την αλήθεια που θα σε λυτρώσει ...
Αλήθεια … , πόσα καλοκαίρια πέρασαν , θυμάσαι άραγε ;
Παρασκευή , 12 Ιανουαρίου 2007
Ιστολόγιο του/της ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Καταχωρίθηκε στο 14 Σεπτέμβριος 2019 στις 14:30 --
2 Μου αρέσουν
Κουνάς τον δάχτυλο μπροστά μου
κι ίσως… |
|
|
|
Συνέχεια
Καταχωρίθηκε στο 12 Σεπτέμβριος 2019 στις 0:56 --
2 Μου αρέσουν
Στον Πειραιά, κάποιο απόβραδο Σαββάτου
Άβατου θρήνος -… |
|
|
|
Συνέχεια
Καταχωρίθηκε στο 11 Σεπτέμβριος 2019 στις 16:00 --
1 Μου αρέσει
.
Έσκυψα και προσκύνησα το χώμα σου Πατρίδα
εσένα που γαλούχησες ήρωες και θεούς,
τόσες ηρωικές μορφές κι αυτόν τον Λεωνίδα
που λεύτερος φτερούγισε στης μάχης τους καπνούς.
Άνδρες που ξεψυχήσανε και ζούνε στοιχειωμένοι
σε πολεμίστρες πέτρινες και κορυφογραμμές,
στης Κασταλίας την πηγή με αίμα βαφτισμένοι
κορμιά που βράχια γίνανε σε έρημες ακτές.
Έτσι η καρδιά μου …
Συνέχεια
Καταχωρίθηκε στο 10 Νοέμβριος 2014 στις 4:30 --
4 Μου αρέσουν
Κοράλλια στην ακτογραμμή τα όνειρά σου ναύτη
και του κορμιού σου οι χαρακιές, σημάδια ευλογημένα,
πολλά λιμάνια διάβηκες μες της ψυχής τον χάρτη
κι είδες να παίρνουνε μορφή ευχές και ποθημένα.
Την Άγια αλμύρα κοινωνάς κάθε αυγή του μόχθου
μπλεγμένος μέσα στους αφρούς στου χρόνου την απόχη,
όσες φορές κι αν μάτωσες στη στράτα του ασώτου
στην κάθε λάγνα πρόσκληση ποτέ δεν είπες όχι.
Σε μια λινάτσα τύλιξες την λιγοστή πραμάτεια …
Συνέχεια
Καταχωρίθηκε στο 7 Μάιος 2014 στις 13:09 --
4 Μου αρέσουν
Στο μέτωπό σου μιά λοξή χαραγματιά
το κουρασμένο βλέμμα να πλανιέται ...
φιλάσθενο το πνεύμα σου που τυραννιέται
όπως τα ξύλινα, πανάρχαια σκαριά ...
Καθημαγμένη η ψυχή απ` το φευγιό
με τα φαντάσματα του νου δειλά παλεύει ...
τις αναμνήσεις με λοστό αναμοχλεύει
ανέλπιδα προσεύχεται για μας τους δυό ...
Αναρωτιέμαι τις μοναχικές βραδιές
κείνες τις ώρες της αφόρητης συνήθειας ...
της ανελέητης τρομακτικής…
Συνέχεια
