-ΙΟΥ-ΙΟΥ-ΙΟΥ-ΙΟΥ



-κάντε στην άκρη, έφτασε ο τριμέγιστος !



-Μόσιαλε,πες τους γιατί ήλθα ..



-ήλθε να σας συμπαρασταθεί στο σβήσιμο της φωτιάς !



-ΚΛΑΠ-ΚΛΑΠ-ΚΛΑΠ…

Κλειδί για το δωμάτιο,

ανάγκη για το πάθος,

φόβος για το λάθος,

τύψεις για την περισυλλογή.

Κι έπειτα η όρθωση

για το Σταυρό του αδιεξόδου,

τον καρφωμένο

με τα εργαλεία της σημερινής βραδιάς,

ο οποίος χώρισε τη διαμορφωμένη,

απο την επικείμενη ζωή

που έμεινε υπερβολικά μόνη της

με την αβλεψία,

χάνοντας

δυνατότητες πραγματοποίησης θαυμάτων.

Δικούς μου δρόμους  στη ζωή εγώ χαράζω

στους ανηφόρους σταματώ κι αναστενάζω

και ξαναρχίζω την πορεία μου και πάλι

κι ο χρόνος πίσω στο κυνήγι μ’ έχει βάλει

αλλά στο τέρμα κάθε δρόμος όταν φτάσει

δεν είναι ψέμα  πως το τέλος δεν θ’ αλλάξει

το πεπρωμένο είναι πάντοτε το ίδιο

το φως κλεμμένο, το σκοτάδι δίχως ήλιο…

Παίρνω,

να γδύσω,

τη νύχτα.

Να κρατήσω μόνο την ηρεμία της.

Για να φτάσω στο διαχωρισμό,

απο κάθε ανησυχητικό τριγμό της,

πραγματοποιώ ξυπόλητα βήματα

σε θρυμματισμένες συγκινήσεις,

μορφάζοντας

κι αποτασσόμενος

την εθελοτυφλία,

που τις έντυσε

και τις κάνει

μιά προδιάθεση σαρωτικής καχυποψίας

απέναντι στο σκοτάδι,

Στις όμορφες ακρογιαλιές ,

Στις γαλανές σου αγκαλιές ,

Αιγαίο σαν βουτάω ,

Οίστρος με πιάνει ερωτικός

Και σαν παλιός σου ναυτικός

Για σένα τραγουδάω.

Ρεφρέν

Στα όμορφά σου τα νερά , νεράιδες αρμενίζουν ,

Γοργόνες βγαίνουν στη σειρά , μέλι τα χείλη τους γλυκά

Που τις καρδιές ραγίζουν…

Πάνω σε νέφη της αυγής , στης θάλασσας το κύμα ,

Μικρό μου σ’ ονειρεύτηκα κι είμαι αγάπης θύμα ,

Με τη ματιά σου χάνομαι , μεθώ με τ’ άρωμά σου ,

Το λίκνισμά σου με τραβά και το περπάτημά σου .

Ρεφρέν

Το νου μου και το λογισμό

Σκλάβωσες την καρδιά μου ,

Για σε πλανιέται στο κενό

Η σκέψη κι η ματιά μου…

Πάλι τα ήπιαμε απόψε ως το πρωί ,

Μέχρι που σβήσανε τα φώτα στην πλατεία ,

Με την ταβέρνα άδεια δίχως φασαρία

Είχαμε μείνει μοναχά  εγώ κι εσύ .

Τα κατοστάρια πίναμε γουλιά – γουλιά ,

Όλη τη νύχτα δεν αλλάξαμε κουβέντα ,

Μονάχα ο άνεμος , που χτύπαγε την τέντα ,

Ήταν οι μόνη για τους δυο μας συντροφιά…

Ως θύελλα προσπέρασες

την Άβυσσο του κόσμου

και πήγες και κοντοστάθηκες

στ’ αέτωμα του χώρου.

 …

Για να επιστρέψω στην Αρχή,

μου δόθηκε ολόκληρη ζωή

να ψηλαφίσω,

προς ανεύρευση του κάθε ρίγους.

Τώρα,

βρίσκομαι στις πιο οικείες δονήσεις,

διαβαίνοντας το δυσκολότερο,

το έμψυχο κομμάτι των επαφών μου.

Διασχίζω ένα διάστημα,

κατά το οποίο συνθέτω

την χλωροφύλλη

της διύλισής μου στο κενό.

* 

Κτύπαγες  το  ματσακόνι  , κι  η  σκουριά  αιμορραγούσε ,

αγιασμός  στο  μετωπό  σου , ο  ιδρώτας  σου  κυλούσε .

Η  φωνή  σου  στο  μυαλό  μου , έρχεται  συχνά   τις  μέρες ,

που  η  θάλασσα  αφρίζει , αγγαλιάζοντας  τις  ξέρες .…

Οι νότες φτιάχνουνε συγγράμματα

μεθυστικό μέσα στους ήχους το ολόγραμμα

είναι  η μορφή σου ο μαέστρος των ονείρων μου

τρελή μπαγκέτα διευθύνει όλο το πρόγραμμα

Σε αναβατόριο τα αισθήματα μου κείτονται

παιχνίδια φτιάχνουν με ανέμελα οράματα

ρίγος διαχέεται στο σώμα μου σαν σύννεφο

όταν αγγίζω της ζωής σου άυλα πράγματα

Μια αγάπη ασυνάρτητη και κλαίουσα

ανεμοδέρνεται με χωρισμού καμώματα

σε μια σκηνή εγκλωβισμένη…

-υπέρτατε, ξεσηκώθηκε ο Ολυμπιακός!

-του Μαρινάκη?

-όχι,του Ιάσωνα !

-ούφ,ποιός νοιάζεται για την Κολχίδα?

-μα δεν ανησυχείτε φώς ιλαρό?

 …

       Για ένα ψεύδος

Ουράνιο τόξο λατρευτό

Με λάστιχο στα βέλη

Στοχεύει πόθους και γραφτό

 Βελούδινα  που θέλγει !   

 Κι όσο κρατεί αυτό γερό

 Το κάνει να πιστεύει

 Πως είν` αλάθευτο , μεστό

Σε αγκαλιές που γέρνει !

Κι αν καταστρέψει εν ψυχρώ

 Χρώματα ,για ένα ψεύδος

 Κρατάει το ένα το λευκό

 Κι έχει τα όλα  σκεύος !

Να συμμαζεύει  τις βροχές

Λεπτές…

Άκουσε τη μουσική ,

Στην πίστα μας καλεί να λικνιστούμε ,

Πάμε μάτια μου μαζί ,

Να μπούμε στο ρυθμό ν’ αγκαλιαστούμε .

Ρεφρέν

Χάρισέ μου ένα ταγκό ,

Στα μάτια σου να δω ότι ονειρεύεσαι ,

Στα βήματά σου για να μπω

Στους δρόμους που χαράζεις και πορεύεσαι

Και δεν με νοιάζει κι αν…

Δίχως αγάπη στη ζωή δεν πολεμάς

Και δίχως έρωτα δεν ζεις τα χρώματά της ,

Αυτά τα δυο δίνουν αέρα στα πανιά της ,

Δίνουν σκοπό για τη ζωή και τη γλεντάς.

Η μοναξιά στήνει παγίδες που πονούν ,

Μέρα τη μέρα το κενό της σε γεμίζει ,

Δίχως αγάπη το λουλούδι δεν ανθίζει

Και δίχως έρωτα τα πλάσματα δεν ζουν…

Είσαι μαγνήτης σαν της θάλασσας βυθός ,

Σαν του πελάγου τα ξανθά τα ακρογιάλια ,

Μαργαριτάρια τα στολίζουν και κοράλλια ,

Τα δυο σου χείλη κι είσαι άνοιξης ανθός .

Σαν τις νεράιδες των παλιών παραμυθιών ,

Σαν τις γοργόνες που τις θάλασσες γυρίζουν ,

Μέσα στα μάτια σου βαρκούλες αρμενίζουν

Με τις…

-ντρίιν



-ποιός είναι παρακαλώ?



-μπουλουαχάρ αλαουάχαρ !



-ποιός είναι Μόσιαλε?



-κάποιος μπερδεψογλώστης !



-δώσε μου τον αμέσως !



- σαλάμ αλέκουμ!



-αλέκουμ παριζάκι !



-είντες που μιλάμε ίντια γκλώσσα?



-πού βρίσκεσαι τώρα σκηνίτη μας?



-καταφύγκιο μου !



-δηλαδή μάχεσαι υπογείως?



-μέκρι το τελευταίο Λίμπυο !



-κι εγώ,μέχρι…