Βασίλης Ασπρογειάτης
  • Άντρας
  • Λάρισα
  • Ελλάδα
Κοινή χρήση με το Facebook MySpace

Φίλοι του/της Βασίλης Ασπρογειάτης

  • Ντίνα Στ
  • Palioxaraktiras
  • Λουκάς Λιάκος
  • lianikola
  • jovanna tsapletton
  • Γεωργαράς Νικόλαος
  • Πέτρος Αδάμ
  • Mik e da -Vasiliki Mitsa
  • ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
  • ΡΑΠΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
  • devanir
  • Στεφανάτου Βιολέτα
  • Katia
  • diji grampsas
  • Liontas

Ληφθέντα δώρα

Δώρο

Ο χρήστης Βασίλης Ασπρογειάτης δεν έχει λάβει ακόμα δώρα

Προσφέρετε ένα δώρο

 

Σελίδα του/της Βασίλης Ασπρογειάτης

Ιστολόγιο του/της Βασίλης Ασπρογειάτης

ΚΑΘΗΚΟΝ

Καταχωρίθηκε στο 6 Ιούλιος 2014 στις 14:53 -- 3 Σχόλια

Είναι όλοι του εδώ.

Στον αποχαιρετισμό της...

(Το καθήκον,

βλέπετε)

Απολαμβάνουν,

μάλιστα,

και μια νεογέννητη υπερηφάνεια.

Όσο να πεις,

κανένας τους υποκριτής...

Ούτε ένα δάκρυ

στο ποτήρι αυτής της μέρας.

Άλλωστε,

όταν ο μετρημένος οίκτος καλλιγραφούσε,

στο επιβεβλημένο παρών,

επαφές,

εκείνη διάβαζε

τους επικείμενους λυγμούς

που έλουζαν

την ώρα της μοναξιάς της.

Σιγά σιγά,

πλήρωσε το…

Συνέχεια

Απόψε

Καταχωρίθηκε στο 21 Απρίλιος 2012 στις 22:02 -- 4 Σχόλια

Απόψε, βρίσκω ξανά τα δοσμένα φιλιά μου. Ο χρόνος που πέρασε, κουλουριάζεται στο πεσμένο ρούχο. Κατρακύλησε μαζί του. Έμεινε μονάχα το σώμα σου.

Απόπλους

Καταχωρίθηκε στο 10 Μάρτιος 2012 στις 14:19 -- 8 Σχόλια

Ακόμη να τελειώσει...
Πάει καιρός,
που το φιλί
χάνει
σε αγριότητα κι ανυπομονησία.
Ξανοίγεται διαρκώς
σε βαθύτερα σημεία ψυχής,
ενώ στις άκρες
των χειλιών που ενώνονται,
πλάθεται η φυσικότητα,
καθώς εξακολουθούν να "φαγώνονται",
από τη συνύπαρξη,
οι κρυφές επιθυμίες
που επέζησαν
και μετά την πρώτη συνάντηση.

Στην κατάλληλη ανάγκη

Καταχωρίθηκε στο 14 Φεβρουάριος 2012 στις 17:50 -- 5 Σχόλια

Εδώ ταιριάζει
αυτός ο άνθρωπος.
Έγινε το Ταίρι.
Κοντά του,
τα αδιέξοδα
που γεννήθηκαν για 'μένα,
καταλύονται.

Πίνακας σχολίων (20 σχόλια)

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στις 22 Οκτώβριος 2011 και ώρα 13:18, ο/η Αρτέμης Αξαρλής είπε...
Κανείς δε ξέρει πλέον,
αν πρόκειται όντως
για ένα καιρικό φαινόμενο,
ή αν έχει θολώσει τόσο πολύ,
επιτέλους,
η παραλυσία.   Κάτω από το ποιητικό σου οίστρο κινήται αθόρυβα το σύμπαν!
Στις 21 Σεπτέμβριος 2011 και ώρα 13:05, ο/η Αρτέμης Αξαρλής είπε...

αλλά και πάλι

είναι ΣΧΕΔΟΝ υπερήφανος ο στολισμός της γυμνότητας

που παρουσιάζουν οι προθέσεις μου.  Κάθε φορά, ένα εξαίρετο, δυνατό ξάφνιασμα!

Στις 12 Σεπτέμβριος 2011 και ώρα 19:12, ο/η Αρτέμης Αξαρλής είπε...

Αν μη τι άλλο,

θυμήσου

την κοινή μας εμπειρία.

Το ότι όσες φορές

μοιράστηκε μια ανάσα,

η παραμονή,

κάτω από την επιφάνεια της σιωπής,

ήταν πολύ μεγαλύτερη

απο το μέσο όρο αντοχής ενός ανθρώπου.  Αυτοτελής υπεροχή γραφής.

Στις 12 Σεπτέμβριος 2011 και ώρα 16:05, ο/η Liontas είπε...

Φίλε Βασίλη, καλησπέρα και συγγνώμη για την καθυστέρησή μου να σου απαντήσω.

 

Πιστεύω ότι ισχύει η άποψή σου, ότι κάποια όμορφα πράγματα έρχονται και δεν επανέρχονται - αυτούσια, τουλάχιστον. Κατά μία έννοια όμως, όταν κάτι συνεχίζει να μας εμπνέει, δεν έχει παρέλθει. Απλώς έχει αλλάξει μορφή (σαν την ενέργεια), αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο επιδρά πάνω μας, αλλά χωρίς να έχει σταματήσει η επίδρασή του καθεαυτή.

Έτσι και κάποια όμορφα καλοκαίρια: επιζούν ως ανάμνηση και εμπνέουν. Αν δεν συνέβαινε αυτό, δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση, αυτή τη στιγμή.

 

Και φυσικά, είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να αναπολείς ό,τι θες, όποτε θες. Όπως είναι δικαίωμά σου να γίνεσαι εξαιρετικά απαισιόδοξος, κάποιες φορές.

Και η μεγάλη απαισιοδοξία μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης - ενίοτε, μάλιστα, πολύ μεγάλης έμπνευσης... :-)

 

Να' σαι καλά!

 

    

Στις 30 Αύγουστος 2011 και ώρα 15:59, ο/η Αρτέμης Αξαρλής είπε...

Και ο δρόμος

σκάβεται

απο κοντόφθαλμες ορατότητες.

Δεν οδηγεί

στον ισημερινό της γνωριμίας.   Λεκτικό εργόχειρο!

Στις 16 Αύγουστος 2011 και ώρα 0:07, ο/η panagiotis7 είπε...

Φίλε Βασίλη σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου 

να 'σαι καλά πάντα

 

Στις 21 Ιούλιος 2011 και ώρα 0:45, ο/η Liontas είπε...

Να' σαι καλά, φίλε μου Βασίλη, κι εγώ χαίρομαι που επικοινωνούμε...

Όσο συζητάμε, δεν θα εκλείψουν οι ευκαιρίες για εποικοδομητικές αντιπαραθέσεις, όπως λες! :-)

Καλό σου βράδυ.

Στις 21 Ιούλιος 2011 και ώρα 0:39, ο/η Ειρήνη είπε...
Καλό ξημέρωμα Βασίλη! Ευχαριστώ πολύ!!!
Στις 20 Ιούλιος 2011 και ώρα 16:13, ο/η Liontas είπε...

Φίλε Βασίλη, καλησπέρα κι από μένα. Κι εγώ σ' ευχαριστώ για το ποίημά σου, που μου έδωσε τη δυνατότητα να καταθέσω την άποψή μου για το θέμα που συζητάμε.

Αυτά τα πράγματα δεν επιδέχονται θεώρηση "άσπρου-μαύρου", οπότε θα ήταν αδύνατο (και ίσως άδικο) να πούμε ότι ένας έχει δίκιο και οι άλλοι όχι... Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία βλέπει ο καθένας μας ένα τέτοιο ζήτημα. Εν προκειμένω, θα απαντήσω με έναν παραλληλισμό: αν η τρυφερότητα είναι η άνθηση π.χ. ενός λουλουδιού, τότε σίγουρα πρέπει κι εμείς να πετάξουμε τον σπόρο, να το ποτίσουμε κ.λπ. - πρέπει, δηλαδή, να κάνουμε ορισμένα πράγματα. Από' κει και πέρα όμως, πρέπει και το έδαφος να είναι κατάλληλο... Για σκέψου, π.χ. να προσπαθήσεις να φυτέψεις τριαντάφυλλα σε γρανίτινο έδαφος - και να σκάβεις, να σκάβεις, να ξανασκάβεις... :-)

Αυτό εννοώ όταν λέω ότι η τρυφερότητα έρχεται αβίαστα. Δεν εννοώ να είμαστε αδρανείς, ίσα - ίσα μάλιστα, πιστεύω πως είμαστε ό,τι πράττουμε. Από την άλλη πλευρά όμως, "το γινάτι βγάζει μάτι"...

Να' σαι καλά!

 

Νίκος - Λιόντας

 

Στις 19 Ιούλιος 2011 και ώρα 23:42, ο/η Παντελής είπε...

καληνύχτα αγαπητέ ποιητή Βασίλη,

μήπως ξέρεις και ψυχολογία;;;;;;;;; 

 
 
 

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services