Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

39 ΣΕ ΕΝΑ ΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΣΤΕΓΑΝΟ 16Η ΣΥΛΛΟΓΗ

Πάλι τα ήπιαμε απόψε ως το πρωί ,

Μέχρι που σβήσανε τα φώτα στην πλατεία ,

Με την ταβέρνα άδεια δίχως φασαρία

Είχαμε μείνει μοναχά εγώ κι εσύ .

Τα κατοστάρια πίναμε γουλιά – γουλιά ,

Όλη τη νύχτα δεν αλλάξαμε κουβέντα ,

Μονάχα ο άνεμος , που χτύπαγε την τέντα ,

Ήταν οι μόνη για τους δυο μας συντροφιά .

Με τα ποτήρια μας σαν στήλες μιας γραμμής ,

Που έστηνε ανάμεσά μας ένα φράχτη ,

Το σήκωμά τους ανακάτευε τη στάχτη ,

Τ΄ αποκαΐδια της κοινής μας της ζωής .

Στερνή φορά οπού βρεθήκαμε κι οι δυο ,

Με την αυγή οι δρόμοι μας πια χωριστήκαν ,

Οι θύμισες κι οι πόθοι πίσω μας κλειστήκαν ,

Σ’ ένα δοχείο της ζωής μας στεγανό .

Προβολές: 38

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 25 Αύγουστος 2011 στις 18:59: .

Πάρα πολύ καλό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 25 Αύγουστος 2011 στις 20:36: Ωραιοτατο!!!

καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Δημήτρης Φάββας στις 26 Αύγουστος 2011 στις 1:48: Οι θύμισες κι οι πόθοι πίσω μας κλειστήκαν ,

Σ’ ένα δοχείο της ζωής μας στεγανό .

Σωστή και προτότυπη έκφραση