ΣΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Μακριά σου εγώ μαραίνομαι και τρελαμένος(η) φαίνομαι
γιατί τα γλυκά σου χείλη τά’ πλασε του Πλάστη σμίλη
για σένα να τρελαίνομαι και να σβήνω σαν καντήλι
κι αν μου λείψεις ένα δείλι τον κόσμο το σιχαίνομαι.

Άσε πλέον τα γινάτια πάρε με στην αγκαλιά
να μην γίνομαι κομμάτια στου σπιτιού σου τα σκαλιά
κοίταξέ με μες στα μάτια χίλια κέρνα με φιλιά
μ’ ένα να γυρνάμε ΑΤΙΑ τον ντουνιά γυροβολιά
στ’ ουρανού τα μονοπάτια να σκορπάς φεγγοβολιά.

Μωρό μου εσύ ηλιογέννητο, παλιό σκαρί ακυβέρνητο
μες στο κύμα μη μ’ αφήνεις κι απ΄ το νου σου μη με σβήνεις,
μα πάθος απαραίτητο σημασία να μου δίνεις
και την πόρτα σου μην κλείνεις σε φρόκαλο ρακένδυτο.

Άσε πλέον τα γινάτια πάρε με στην αγκαλιά
να μην γίνομαι κομμάτια στου σπιτιού σου τα σκαλιά
κοίταξέ με μες στα μάτια χίλια κέρνα με φιλιά
μ’ ένα να γυρνάμε ΑΤΙΑ τον ντουνιά γυροβολιά
στ’ ουρανού τα μονοπάτια να σκορπάς φεγγοβολιά.

ΑΤΙΑ: ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ : UFO