Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ (147)

Ο Ταϋγετος λευκοντυμένος

Στο Γιάννη Ρίτσο που με συναρπάζει

Στη Σπάρτη ο Ταϋγετος λευκοντυμένος

Τα σπίτια βουτηγμένα μέσα στο χιονιά…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 19 Φεβρουάριος 2010 στις 8:46 — 11 σχόλια

Έφυγε

Ήταν μια χειμωνιάτικη νύχτα

Όταν έφυγε με το μεγάλο πλοίο

Τα ρικνά…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 18 Φεβρουάριος 2010 στις 10:50 — 12 σχόλια

Το προσκύνημα στην Τήνο

Ήταν ένα δειλινό του Αυγούστου όταν έφτασα στην Τήνο

Κατάλυσα σ’ ένα κομψό παραδοσιακό ξενοδοχείο

Που νανουριζότανε στην αγκάλη ενός…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 17 Φεβρουάριος 2010 στις 5:28 — 10 σχόλια

Ένας επαναστάτης και δυο δήμιοι

Ο επαναστάτης

Αλυσοδεμένος στο κελί του

Κι οι δήμιοι θηριώδεις

Προετοιμάζουν τα μαστίγια.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 16 Φεβρουάριος 2010 στις 9:58 — 11 σχόλια

Καθαρά Δευτέρα

Οι πολύχρωμοι χαρταετοί πλημμυρίσανε τον ουρανό

Καθαρά Δευτέρα σήμερα κι εγώ ανυπομονώ

Να πάω με τους γονείς μου απάνω στο λευκό…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 7:00 — 12 σχόλια

Αποκριά

Ήρθε και φέτος χαμογελώντας η Αποκριά

Τα παιδιά ντύθηκαν πάλι μασκαράδες

Το κομφετί στρογγυλό σαν χιόνι χάρτινο…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 13 Φεβρουάριος 2010 στις 22:57 — 10 σχόλια

Σολωμός Σολωμού

Η πατρίδα

Ημικατεχόμενη και θλιμμένη

Με χώμα νοτισμένο από δάκρυα πικρά.

Στη μέση πάσσαλοι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 13 Φεβρουάριος 2010 στις 0:30 — 8 σχόλια

Εξόριστοι είμαστε σ’ αυτό το ξερονήσι
Μα η ψυχή μας δεν πρόκειται να λυγίσει.

Οι μέρες μας μες στη σκοτεινιά κυλούνε
Κι οι δήμιοι τα κορμιά μας τυραννούνε.

Το αίμα μας στ’ απότομα βράχια στάζει
Κι η θάλασσα μέρα με τη μέρα μελανιάζει.

Τα κόκαλα των νεκρών μας τριζοβολούνε
Σαν σάλπιγγες στ’ αυτιά μας ηχούνε.

Μέσα μας ανάβει της ιδεολογίας η φωτιά
Δε θα τη σβήσει τ’ άγριο χέρι του βοριά.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 12 Φεβρουάριος 2010 στις 7:18 — 9 σχόλια

Ετοιμοθάνατος

Μετράω τα καρφιτσωμένα άστρα

Στον ουράνιο θόλο

Που τρεμοπαίζουν σαν τη φλόγα

Του σωσμένου καντηλιού μου

Μετράω τις πυκνογραμμένες σελίδες

Στο βιβλίο της θύμησής μου

Που σαν νότες θλιμμένες

Γρατζουνίζουν την ψυχή μου

Μετράω τ’ άσκοπα χαραγμένα βήματα

Στην παλαίστρα της ζωής

Που σβήνουν σαν σμάρια πουλιά

Στον απέραντο ορίζοντα

Μετράω τις τελευταίες ώρες

Που σαν ύαινες αιμοβόρες

Με δόντια κοφτερά και νύχια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 11 Φεβρουάριος 2010 στις 10:14 — 7 σχόλια

Φτωχικά παιδικά χρόνια

Θυμάμαι τα φτωχικά χρόνια

Που έζησα όταν ήμουνα μικρό παιδί.

Τα μανταρισμένα ρούχα

Που φόραγα καθημερινά στο σχολείο.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 10 Φεβρουάριος 2010 στις 7:30 — 12 σχόλια

Η ιλύς του χρόνου

Μέσα στην ιλύ τού χρόνου βυθίστηκα

Και τίποτα πια δε λάμπει.

Αστέρια χλωμά και ρυτιδωμένα

Πλανιόνται στο σκοτεινό μου ουρανό.

Θύμηση ανυπόδητη

Λασπώνεται στου νου μου το βούρκο.

Δυο κιτρινισμένα δόντια

Κρέμονται μες στο γέρικό μου στόμα.

Ματόκλαδα βαριά

Βασιλεύουν στης ηλικίας το άγγιγμα.

Φύλλα ξερά

Πέφτουν απ’ του κορμιού μου το δέντρο.

Νιώθω την ανάγκη να…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 10 Φεβρουάριος 2010 στις 0:01 — 9 σχόλια

Σπαράζω

Μέσα στα σπλάχνα μου βογκάει αγριεμένη η θάλασσα

Κι η καρδιά μου σαν ανεμόδαρτο καράβι γέρνει.

Απ’ τα κοκκινόχρωμα βράχια τού άδεντρου ακρωτηρίου

Κυλάει φωτιά και τα δασύτριχά μου στήθια λιώνει.

Πικρά χαλίκια τα λαμπερά αστέρια συνέχεια πέφτουν

Μέσα στην κατάμαυρη της ψυχής μου γούβα.

Αφρίζει τον πόνο του ο ουρανός σαν σκυλί λυσσασμένο

Και το τυραγνισμένο μου πρόσωπο δαγκάνει.

Ένας γύπας αιμοβόρος αρπάζει με τα γαμψά του νύχια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 9 Φεβρουάριος 2010 στις 2:34 — 10 σχόλια

Στο ανθόσπαρτο πέλαγος

Έλα λευκοστολισμένο μου ταίρι να σε πάρω σφιχτά από το χέρι

Να περπατήσουμε μαζί στου ανθόσπαρτου πελάγου την απλωσιά.

Τ’ ολόγιομο κεχριμπαρένιο φεγγάρι τα βήματά μας να χρυσώνει

Και τα λουλούδια ν’ αναδίνουν μια μεθυστική μοσχοβολιά.

Τ’ αστέρια χαριτόπλαστα να χορεύουν τριγύρω μας κυκλικά

Και στον ορίζοντα ο πετρένιος φάρος ν’ αναβοσβήνει ρυθμικά.

Τα καράβια μες στη νηνεμία να λάμπουν με τ’ ασημί τους φώτα

Και τα ψαροκάικα να ρίχνουν τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 9:52 — 9 σχόλια

AEK

ΑΕΚ ΑΕΚ AEK πορφυρογέννητη

Απ’ την Πέρα Κλουμπ αναδύθηκες

Μες στη θρυλική Αγια-Σοφιά

Μια μέρα ιστορική βαφτίστηκες.

Της Πόλης ο Βυζαντινός παλμός

Γραμμένος στο διάσημο όνομά σου

Ο ένδοξος Δικέφαλος Αετός

Φτερουγίζει τα χρυσά όνειρά σου.

Εσύ καρπός της προσφυγιάς

Στέριωσες με μόχθο και αγώνα

Κι έκτοτε στα διεθνικά τα γήπεδα

Δεν παύεις την Ελλάδα να τιμάς.

Στα κιτρινόμαυρά σου χρώματα

Εκατομμύρια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 15:55 — 16 σχόλια

Το ερωτικό τραγούδι της θάλασσας

Αχ θάλασσα πλατιά, απόψε θέλω να σε τραγουδήσω
Τα κυματάκια σου παφλάζουνε στης καρδιάς μου την ακρογιαλιά
Τα ερωτικά σου λόγια τ’ αυτιά μου βρέχουνε σταλιά-σταλιά
Τ’ ασημένια σου μαλλιά που στάζουνε μυρωδικά ποθώ ν’ αγγίξω.

Αχ θάλασσα γλυκιά, τα χείλη σου απόψε θέλω να φιλήσω
Τα μάτια σου τα γαλανά λαμπυρίζουνε στου φεγγαριού τα χάδια
Τα όνειρά μου σαν βαρκούλες πλέουνε στα τρυφηλά σου στήθια
Του κορμιού σου το μέλι το ηδονικό άφησέ με να τρυγήσω.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 9:30 — 8 σχόλια

Στη γωνιά του δρόμου

Μόνος στην γκρίζα γωνιά του δρόμου

Με το τσιγάρο στο χέρι αναμμένο

Με λαχτάρα περίσσια να ’ρθεις περιμένω

Και τα σύννεφα με τη βροχή επ’ ώμου.

Του λιμανιού τα φώτα τρεμοσβήνουν

Και τα σπίτια σκοτεινά και νυσταγμένα

Τα δέντρα στα πάρκα δάκρυα πίνουν

Και τα φύλλα πέφτουν απελπισμένα.

Μόνος στην γκρίζα γωνιά του δρόμου

Με το ρικνό μου πρόσωπο ανεμοδαρμένο

Κοιτάω το χρυσό ρολόι το νοτισμένο

Κι η αγωνία αργοσαλεύει το μυαλό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 6 Φεβρουάριος 2010 στις 10:58 — 10 σχόλια

Το πλοίο της προσφυγιάς

Μια βροντερή αστραπή αυλάκωσε βαθιά το μολυβένιο ουρανό
Το πουπουλένιο σώμα του σπαρτάρισε απ’ τον άφατο πόνο
Το πλοίο της προσφυγιάς βολόδερνε απάνω στο κύμα το μελανό
Κι οι σταγόνες της βροχής έπεφταν μ’ ένα θλιμμένο τόνο.

Στο κατάστρωμα σμάρι οι πρόσφυγες με τους μπόγους στα χέρια
Τα πρόσωπά τους φαρμακωμένα από τον αιματόβρεχτο διωγμό
Οι καρδιές τους τυραγνισμένες σαν πληγωμένα περιστέρια
Και το κατακόκκινο φουγάρο στέναζε αδιάκοπα μαύρο καπνό.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 5 Φεβρουάριος 2010 στις 10:07 — 10 σχόλια

Οι πρόσφυγες του 1922

Αφιερώνεται στη μνήμη του παππού και της γιαγιάς μου

Χαράλαμπου Ανασ. Γιαχνή, Ευαγγελίας Καραγιώργη-Γιαχνή

Μ’ έναν μπόγο στα χέρια ήρθαμε απ’ τη Μικρά Ασία

Κείνο τον αιματόβρεχτο του Ελληνισμού Σεπτέμβρη

Που τα φονικά ασκέρια του Μουσταφά Κεμάλ

Μας σφαγίαζαν σαν ερίφια με απίστευτη μανία.

Πίσω μας αφήσαμε μες στη θλίψη την Ιωνία

Που στα δοξασμένα της τα χώματα

Για πάμπολλους αιώνες εμείς οι Έλληνες

Γράψαμε μ’ ολόχρυσα γράμματα περίτρανη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 4:45 — 7 σχόλια

Η μπαλάντα του φυλακισμένου

Όταν δρασκέλισα

Το κατώφλι της υπόγειας φυλακής

Ήταν ένα σκυθρωπό δειλινό

Το σκοτάδι πηχτό

Σαν αράχνη έπλεκε στα μάτια μου

Έναν πελώριο ιστό

Και καθώς ο θηριώδης δεσμοφύλακας

Ξεκλείδωνε την πόρτα του κελιού μου

Μ’ έναν ήχο φριχτό

Τα δάκρυα της μαύρης μου ψυχής

Σαν καταρράκτες κυλούσαν

Στο πάτωμα το λερό.

Οι μέρες μου

Περνούσαν με αργό ρυθμό

Μέσα στη θλίψη και τον οδυρμό

Δεν έβλεπα τη γαλήνια μορφή της

Που ’χε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 3 Φεβρουάριος 2010 στις 5:08 — 8 σχόλια

Μια ψυχή φεύγει

Όταν μια ψυχή

Φτερουγίζει στο μισοσκότεινο ουρανό

Μια νότα πιάνου γεμάτη θλίψη

Πέφτει στο πάτωμα.

Ένα λευκό κερί

Σβήνει τη ζωηρή φλόγα του.

Ένα χρυσό ρολόι

Σταματάει το ρυθμικό κτύπο του.

Ένα μυθιστορηματικό βιβλίο

Γυρίζει την τελευταία σελίδα του.

Ένα μελωδικό πουλί

Κελαηδάει το μεγάλο καημό του.

Ένα γελαστό λουλούδι

Σκυθρωπιάζει στον ανθόκηπο.

Μια κρυστάλλινη καμπάνα

Σπάζει σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 10:08 — 6 σχόλια