Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μια ψυχή φεύγει

Όταν μια ψυχή
Φτερουγίζει στο μισοσκότεινο ουρανό

Μια νότα πιάνου γεμάτη θλίψη
Πέφτει στο πάτωμα.

Ένα λευκό κερί
Σβήνει τη ζωηρή φλόγα του.

Ένα χρυσό ρολόι
Σταματάει το ρυθμικό κτύπο του.

Ένα μυθιστορηματικό βιβλίο
Γυρίζει την τελευταία σελίδα του.

Ένα μελωδικό πουλί
Κελαηδάει το μεγάλο καημό του.

Ένα γελαστό λουλούδι
Σκυθρωπιάζει στον ανθόκηπο.

Μια κρυστάλλινη καμπάνα
Σπάζει σε ήχο μενεξεδένιο.

Ένα λυγερό κυπαρίσσι
Αργοσαλεύει στο γαλήνιο λόφο.

Κι ένα πικρό δάκρυ
Κυλάει στο μάγουλο του λυκόφωτος.

Προβολές: 16

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 10:27: Εξαιρετικο!!!
καλημερα

Σχόλιο από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 12:18: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ......ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ........

Σχόλιο από τον/την Χωρολάτρης στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 22:53: Μακάρι να γίνεται έτσι Ισίδωρε..Θα υπάρχει τουλάχιστον μια συνέργεια επιβράβευσης των πάντων γύρω προκειμένου να αποθεωθεί η μικρή αυτή ψυχούλα που ανερώτητη και αναντίρρητη ως προς αυτά που της χρώσαν να κουβαλήσει, φτερουγίζει κατά τον ουρανό..

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 23:08: Το πιο γλυκό και απαλό κατεύωδιο της ψυχής στο ταξίδι της στα ουράνια!!!!!!