Ύμνος στο νεκρό Δημοκράτη Αγωνιστή

[ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ]

Θ’ ανάψω το καντήλι να φλογίσει ο τάφος σου
Άλλωστε πάντοτε ήσουν φλογερός αγωνιστής
Της Δημοκρατίας
Κι όταν η μαύρη μπότα του φασισμού
Πάτησε τα ιερά χώματα της πατρίδας μας
Αμέσως πήρες
Ανεμίζοντας την ελληνική σημαία
Τα δύσβατα μονοπάτια για τη λευτεριά
Μ’ ένα τουφέκι και φισεκλίκια σταυρωτά ζωσμένος
Και τα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν την κατοχή
Μες στις διώξεις και τις εξορίες
Μακρόνησος, Αι-Στράτης, Ανάφη, Ικαρία
Φολέγανδρος, Γυάρος, Λέρος, Αλόννησος
Πότισες με το αίμα σου το δέντρο της Δημοκρατίας.

Θ’ ανάψω το θυμιατήρι να μυρώσει ο τάφος σου
Άλλωστε πάντοτε περπάταγες την Άνοιξη
Μες στις πασχαλιές
Κρατώντας στα χέρια σου δυο πάλλευκα περιστέρια
Που μόλις τα λευτέρωνες
Με τ’ αδιάκοπο φτεροκόπημά τους
Δονούσανε την ανθοστολισμένη πλάση
Ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη.

Θ’ ανάψω φύλλα δάφνης να γεμίσει αθάλη ο ουρανός.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Παρα πολυ καλο!!!
Μπραβο

[Αννέτα]

Πολύ όμορφο!!!