Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,507)

ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Οι κιτρινισμένες εφημερίδες που ‘χαν σκοπό

να κατακάτσουν στα συννεφιασμένα συρτάρια ,

δίπλωσαν ξαφνικά και πήραν σχήμα άλλο για να ακολουθήσουν

τα παιδικά χαμόγελα που με ανέστησαν .

Δε θα με πίστευε ο βοριάς όταν θα του ‘λεγα

να ανεβάσει στον ώμο του μια σαΐτα με φυλαγμένο

μυστικά στα φτερά της κάποιο πρωτοσέλιδο χθεσινό .

Εκείνος λησμονούσε ουρανούς που είχαν γεύση άλλη .

Κι ήξερε πως με τόσες ακάθαρτες ανάσες

δε θα μπορούσε να πετάξει μακριά ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:29 — 4 σχόλια

χρυσαετος

Πες μου περηφανε χρυσαετε απο ψηλα

τον κοσμο πως τον βλεπεις απο πανω;

ειναι οπως εδω στα χαμηλα

ή μηπως σαν ανθρωπος, κατι χανω;

''Τις μερες τις περναω ψαχνοντας τροφη

σε λοφους, σε βουνα και σε λαγκαδια

πολλες φορες, η μοναξια ειναι σκληρη

και ατέλειωτα ειναι τα κρυα βραδια.

Μα δεν θα αλλαζα την μοιρα μου ποτε

Ζωη, αν γινοταν, ανθρωπινη να ζησω

τα ψηλα βουνα, τον ουρανο, ωϊμε

ποτε δεν θα μπορουσα να τ’ αφησω.

Κ’αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:15 — 9 σχόλια

Αλχημικες Αστροφεγγιες

Σε οτι ερωτευεται ο Ηλιος φτανουμε.
Αν μπορουσα να τον ταξιδεψω στα Ονειρα μας
θα εδυε για παντα
στα χρωματα της Αγκαλιας μας

Οτι ερωτευεται το Φεγγαρι εχουμε
Χλωμιασματα Ουρανου στα Ισκιωμενα φιλια μας

Αλχημικες Αστροφεγγιες ειμαστε.
Στα τοπια της Μαγειας του Ερωτα

Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 9 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:59 — 12 σχόλια

Απελπισμένη τροχιά

Διάσημες στιγμές.Ανόητα ντυμένες
στο κενό κοιτάζουν.
Αποζητούν ρόλο σε ταινία χωρίς πλοκή.
Αθώα μάτια,ένοχα πάθη
αναστατώνονται, ξυπνούν.
Εκωφαντική σιωπή.
Λίγα λόγια.Μεγάλα λόγια
κυνηγημένα,τρέχουν
στον παράδεισο της μοναξιάς τους.
Ανάμεσα τους,περιφέρεται
σε λάθος τροχιά η ανάγκη
της αγάπης .
Απελπισμένη ξεγελιέται.
Γυρεύει να ορίσει
το σενάριο που την ορίζει.
Μόνο για μια στιγμή.
Άσημη κι ασήμαντη.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 9 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:40 — 13 σχόλια

βερα φοβου

Δεν εχω ορεξη να σηκωθω απ’ το κρεβατι

αλλη μια μερα τα ιδια πως να ζησω,

ποσο θα ηθελα ολα να τα αφησω

να κυνηγησω μια ιδεα αποστατη.

Τι να πω στον εαυτο μου σαν ελθει η μερα

και ο θανατος φανει γυμνος εμπρος μου

και μου πει ειρωνικα, το χερι δωσμου

να του πω πως μια ζωη φορουσα βερα;

Φορουσα βερα σ' οσα επρεπε να κανω

φορουσα βερα στον μισθο, στην κοινωνια

καλος που ηταν, θα πουν καποιοι σαν παιθανω

μα καποιοι αλλοι ισως… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 9 Σεπτέμβριος 2009 στις 2:01 — 9 σχόλια

Ανθρήνη έμπλεη Άρρηκτου μονολόγου

Δε θα νικηθώ.

Στο Φώς θα διαμείνω

στο ίδιο μου αυτό φώς.

Λούστηκα το χάδι Του.

Χόρτασα του Δνοφερού το Νύχι.

Έπεσα με φορά όλες τις αναβολές μου

μαχαίρι

Βρέχει κρουνηδόν έξω.

Το φόρεμά μου λεπτό

πέδιλα χωρίς ομπρέλα

Θερινή βροχή.

Ευλογημένη.

Καταραμένη.

Αφιόνι και βάλσαμο.

Πόνος σε εκκωφαντικά

λάλες φρἀσεις ρἐκβιεμ

αδιάπτωτες

πάνω μου γύρω μου

Ο αριθμός τους εφάμιλλος

των σταγονιδίων

της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 9 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:00 — 15 σχόλια

Θεατής

Σε μια εξέδρα θεατών

θα σπαταλάς τα χρόνια

απ'τη ζωή σου είσ' απών

και λιώνεις σαν τα χιόνια

Μόνος σου παρακολουθείς

καράβια να σαλπάρουν

τυχαία ρότα δεν θα βρεις

μιας κι οι θεοί λουφάρουν

Και όλο θα χειροκροτάς

των άλλων τα ταξίδια

και τ'όνειρό σου θα σκορπάς

στα ξένα τους παιχνίδια

Σε μια εξέδρα θεατών

θα μεινεις μια φιγούρα

π'αναπολεί το παρελθόν

και βλέπει μια μουτζούρα

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:30 — 11 σχόλια

ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Στον πειραια μεγαλωσα

στον πειραια γερναω

και στα μικρα δρομακια του

αποπαιδι γυρναω

μανιατικα καλλιπολη

ταμπουρια δραπετσωνα

στο βωκο στην πειραικη

παιρνει η ζωη μου χρωμα

------------------------------

Εδω θα μεινω φιλοι μου

ωσπου ναρθει ο χαρος

ο χαρος ο αχαραντος

τα ματια μου να κλειση

ενα βραδακι βροχερο

του φθινοπωρου βραδυ

χερι με χερι εγω κι αυτος

να παμε για τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιωργος Χαχης (πειραιωτης) στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:33 — 5 σχόλια

ΞΕΝΩΝΑΣ

Οι τελευταίοι φίλοι αποκοιμήθηκαν νωρίς

στο γδαρμένο πάτωμα του ξενώνα .

Δεν ήξερα πως θα τους συναντούσα εκεί ,

να ξεμακραίνουν απ’ τον ύπνο μου λαθραία .

Κάτω από το χαλί είχα αφήσει τα ξύλινα κλειδιά

που ανοίγουν ετούτη την πόρτα .

Εκείνοι κατάκοποι καθώς ήταν δε σκέφτηκαν

να ακολουθήσουν το φως που δραπέτευε από τη χαραμάδα .

Και να που βρέθηκαν στο μέρος που φιλοξενούσα

τις περαστικές σκιές μου .

Έκλεινα τα αυτιά μου για να μην ακούω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:14 — 4 σχόλια

DARK DELIGHT

Σε στιγμή σκοτεινή τρέλανέ με,με φιλιά,ηδονές και μαχαίρια,αγάπη τυφλή,μαδημένη,στον ιστό σαν γυμνή πεταλούδα.... Αυτόχειρες πρίγκηπες που καήκαν,σε κολάζ παιδικών δωματίων,η θλίψη της κούκλας κι ο πονος,μυρωδιά φλογερής αμαρτίας...

Σε στιγμή σκοτεινή φούντωσέ με,ο οργασμός της ψυχής και το κλάμα,ενα φλέρτ που γεννήθηκε νύχτα,την αυγή ένα αντίο για πάντα...

Το πιστόλι βαριά ανασαίνει,η φρίκη,ο σπασμός κι οδύνη,κουβεντούλα σκιών και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 17:12 — 8 σχόλια

Αν έλειπες κι εσύ.....

Συννεφιασμένο πρωινό.

Οι πρώτες σταγόνες βροχής

Σκάσανε μύτη.

Ένα αλλιώτικο

Υγρό αεράκι

Φυσάει προς τα δω.

Το ανασαίνω όσο γίνεται.

Βουτώντας μέσα

Στην πικρή καφέ θάλασσα

Που έχω στο φλιτζάνι μου

Σκέφτομαι τι θέλω

Τι κάνω εδώ.

Σκέφτομαι ακόμα

Τι σόι πράγμα

Θα ήταν ο κόσμος μου

Αν έλειπες κι εσύ.

Ο ήλιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:13 — 10 σχόλια

ΒΡΕΧΕΙ

Βρεχει ο θεος με το θεο

τα τζαμια εχουν θαμπωσει

εχουν ανοιξει οι ουρανοι

κι ο νους εχει θολωσει

----------------------------

Ρ

---------------------------

Κι εγω μεσ τη τζαμοπορτα

τα τζαμια ζωγραφιζω

αφηρημενα κι ασκοπα

και στο κενο κυταζω

μετρω τις σταλες της βροχης

και τα λεπτα που φαυγουν

και λογια ασυναρτητα

χωρις φωνη φωναζω

------------------------------

Βρεχει ο θεος με το θεο

σταματημο δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιωργος Χαχης (πειραιωτης) στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 10:24 — 3 σχόλια

Το πρώτο φιλί

Εγώ το πρώτο μου φιλί
για σένα τό 'χω κρύψει
σε μέρος που δεν πρόκειται
κανείς ν' ανακαλύψει.

Σε άγιο τόπο κι ιερό
σου τό 'χω φυλαγμένο
σ' εικόνισμα που γιόρταζε
γαρύφαλλο ταμένο.

Εγώ το πρώτο μου φιλί
σε σένα όταν το δώσω
ξέρω πως θ' αναρωτηθώ
γιατί ν' αργήσεις τόσο.

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:14 — 12 σχόλια

ΓΑΛΑΖΟΑΙΜΑΤΗ θρυλος της μαστουρας

Γαλαζοαιματη σε λεγαν μεσ, τα στεκια τα παλια

γιατι επινες ταυτοχρονα ολα τα ναρκωτικα

Ηρωας μεσ, τους πρεζακες τους Θρυλους της μαστουρας

την ειχες δει,

καθε πρωι κατεβαζες αγνο χυμο απο LSD

Χαμπαρι ομως δεν επαιρνε η μορτικια σου φατσα

αλλες στα υπογεια της ομορφιας και συ για τη ταρατσα

Ανισοροπη σε λεγανε μα εσυ ισιροπουσες

τον πονο αγνωστων πληγων το σωμα σαν γαμουσες

το συμπαν ολο χωρεσες μεσ, τον εγκεφαλο σου

και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:50 — 9 σχόλια

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.

Μωρό μου.....

Μ ακούς;....

Σε θέλω....

Μυστήριος εφιάλτης γεματος πρόσωπα χλωμα η απουσία σου....

Δεν αντέχω....

Χάρισε μου ξανα τους δαίμονες του κορμιού σου,τις νυχτερινες οπτασίες που χορευουν άρρυθμα πανω στα μάτια σου....λύτρωσε την ψυχη μου με της φωτιάς σου τον πόθο...

Η τρέλα και η αμαρτία...τα φιλιά πανω στις θηλες σου και μια νυχτα που έλιωνε σαν το κερί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:30 — 11 σχόλια

Νύχτα η κακομάνα μου

Μια νύχτα τα ουράνια

που χύναν μαύρα δάκρυα

και η δική μου γέννα.

Μια νύχτα που με όριζε

και που το προοιώνιζε

να πάω στα χαμένα.

Η νύχτα που με γέννησε,

στο μαύρο της με έντυσε,

να είμαι κατ' εικόνα.

Άνοιγε απ' τα σπάργανα

ο δρόμος για τα βάσανα

και το βαρύ χειμώνα

Παντού να είμ' αταίριαστη,

με τη ψυχή αγέλαστη,

ποτέ να μη…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:00 — 17 σχόλια

Στ' άπλετο φως γεννήθηκα, απ' το σκοτάδι κλήθηκα..

Γεννήθηκα παιδί του Ήλιου

πάνω στο ζωδιακό,

ο Ήλιος θά ΄πρεπε για μένα

νά 'ναι αφροδισιακό..

Ποτέ όμως δεν συμπάθησα

το βασιλιά των όντων.

Να είμαι έτσι μόνο εγώ

στον οίκο των λεόντων ;

Σαν η βροχή τον άνεμο

ασφυκτικά αγκαλιάζει

σαν συννεφιάζει, χαίρεται

η καρδιά μου αγαλιάζει,

όταν η πλάση βουβαθεί

και η φύση σκυθρωπιάσει,

όταν η τρίμορφη Θεά

πάνω στη γη πλαγιάσει..

Με πήραν ψυχοπαίδι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:57 — 21 σχόλια

ΩΔΗ ΣΕ ''ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ!...''

Ω εσεις ''σπουδαίοι'' που κυβερνάτε,

είτε με θέση, είτε με χρήμα,

χοντρό καλάμι καβαλάτε,

κι εμείς σας παίζουμε τα πρίμα!

Πατάτε πάνω στην ανάγκη,

που έχει καθένας για να ζήσει,

πιστέψατε πως είστε ''κάποιοι''

μα...ποιός αδειάζει να σας φτύσει;...

΄Αφρωνες, κάφροι και Φαρισαίοι,

άξεστοι, άνανδροι και σαδιστές,

μπορεί οι φτωχοί να έχουν χρέη,

μα σεις χρωστάτε σε ψυχές!

Ω των ψυχών βασανιστές,

και της ανάγκης μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 10:30 — 17 σχόλια

PERIODIC PHENOMENON OF SCHIZOPHRENIA.

Εχω ενα κρυσταλλινο ποτηρι και με το κουταλακι ανακατευω ρυθμικα τον Χρονο ενω ο Γουιλι το κογιοτ κυνηγα μια στρουθοκαμηλο μικρη πισω απ το γυαλι της τηλεορασης....

Ωωωω!Ναι!

Βαλσαμωνω νυχτοπεταλουδες διπλα απ το χρυσο τζουκμπόξ,πίνοντας πρασινο αγγλικο λικέρ,σκετο,χωρις παγο...

Προτιμω μια μπερέτα για τα κυνηγια μου στις αγριες ζουγκλες του Ισημερινου κι ενίοτε το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 6 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:23 — 10 σχόλια

Το μυστικό

Πάνω σε ξερά φύλλα ,κομμάτια ψυχής
το μυστικό αποκοιμήθηκε.
Διψασμένο,μόνο.
Νερό γυρεύει στη λίμνη της αγάπης.
Φιλήδονο κρασί να μας μεθύσει.
Με μια γουλιά χορό να στήσουμε.
Ανάσες καυτές να σηκώσουν τα ξερά φύλλα.
Να χαϊδέψουν το μυστικό,να το ξυπνήσουν.
Ζάλη και ψευδαίσθηση να σμίξουν
κρυφά στο βάθος του μυαλού.
Κι εκεί να μείνουν.Αιώνιοι παίχτες
σ' αυτό το παιχνίδι.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 6 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:00 — 13 σχόλια