Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,506)

Αγάπες σέρτικες

Εσύ δεν έχεις το θεό σου

έχεις στ'αλήθεια τρελαθεί

και χάνεσαι στο όνειρό σου

κι ας έχεις χιλιοπροδωθεί

Εσύ γυρεύεις το μπελά σου

στου έρωτα τις θάλασσες

στο κύμα χάνεις τα φτερά σου

από σειρήνες μάγισσες

Μες του καημού τα μονοπάτια

ψάχνεις ελπίδες ψεύτικες

και όλο γίνεσαι κομμάτια

από αγάπες σέρτικες

Εσύ δεν έχεις το θεό σου

έχεις στα λάθη σου χαθεί

σίγουρα πίσω απ'το εγώ σου

τρέχουν τα δάκρυα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 5 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:05 — 13 σχόλια

ΣΑΒΒΑΤΟ

Το Σάββατο δραπέτευαν από την πόρτα του ψυγείου

σκουριασμένα πουκάμισα .

Μας έπαιρναν αγκαλιά και χωρούσαν μέσα τους

εκείνες τις ζωές που ‘χαν κρεμάσει οι μανάδες μας

στον τοίχο για να τις καμαρώνουν .

Μας έσφιγγαν πολύ

ίσα να μην αναπνέουμε , ίσα να χαμογελάμε

στη νύχτα που περίμενε απ’ έξω να μας οδηγήσει

σε μια φωταγωγημένη Εδέμ των πολλών λυτρωμένων .

Διάσπαρτες μουσικές μας σκουντούσαν επίμονα στην πλάτη

για να τις προσέξουμε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 5 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:52 — 8 σχόλια

η πυξίδα

Κάτι με πιάνει και σε θέλω σαν παιδί

κάτι με πιάνει ήσυχη να μην σ’ αφήνω

ένα φιλί σου και θα σπάσω σαν γυαλί

χίλια κομμάτια, για σένα εγώ θα γίνω

Μία πυξίδα έχεις μέσα στο μυαλό μου

μια πυξίδα και μου δείχνει όπου πας

μία πυξίδα, να της λέω τον καημό μου

μια πυξίδα και εσύ έγινες βοριάς

μια πυξίδα και εσύ έγινες βοριάς

Κάτι με πιάνει κι άλλη δεν μπορώ να δω

κάτι με πιάνει συνεχώς να σε ζητάω

πάλι απόψε έξω δεν μπορώ να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 4 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:39 — 11 σχόλια

Ηγέτες και απατεώνες ( ε )

Ηγέτες και απατεώνες

απόντες είν’απ’τους αγώνες

μα είναι μέσα σ’όλα τ'άλλα

τα κόλπα τα πολύ μεγάλα

χρυσή τη θελουν την κουτάλα

Κι όλο μας σφίγγουν το ζωνάρι

κι όλο φορτώνουν το σαμάρι

είναι ασήκωτο το βάρος

του λιμανιού σβηστός ο φάρος

και που θα βρούμε λίγο θάρρος

Καμιά δεκαριά αλήτες

Της εξουσίας οι αγύρτες

τον πλανήτη θέλουν όλο

και του ουρανού το θόλο

Πολέμους κάνουν για ειρήνη

το χρήμα φέρνει την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 4 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:30 — 14 σχόλια

Ας ήμουν λίγο άσχημη

Νιάτα μου κι ομορφάδα μου

δίκοπο κοφτερό σπαθί

να νιώθω πάντα γύρω μου

τη ζήλεια αρρώστια φοβερή.

Ας ήμουν λίγο άσχημη

ψεγάδια ας είχα κανα-δυό

κι ας μη με λέγαν "πέρδικα"

τα γεροντάκια στο χωριό...

Φτάνει που θα μ' αγάπαγαν

οι φίλες μου οι παιδικές

που θα 'μουν ασχημότερη

που θα 'μουν τέρας του Λοχ-Νες.

Aχ να 'μουν Θεέ μου άσχημη,

θα μ' αγαπούσαν μια σταλιά.

Δεν θα τους ήταν βάσανο

η διαμαντένια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Πανωραία Ραζή στις 4 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:30 — 14 σχόλια

Ό,τι δεν πρόφτασα να πω

otidenproftasanapwmasterkaterina.mp3 (μ' ένα κλικ ακούγετε μελοποιημένο)

Έδεσε η ελιά καρπό

ξεράθηκαν τα στάχια

ό,τι δεν πρόφτασα να πω

τσακίστηκε στα βράχια.

Μελτέμια σηκωθήκανε

του φεγγαριού τη φέξη

ναι , οι αρνήσεις γίνανε

κι όμως δεν είπα λέξη.

Άρωμα σκόρπισ΄ η ροδιά

αγρίεψε το κύμα

κι εσύ δεν πήρες…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 4 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:30 — 10 σχόλια

Ήρθες....

Ήρθες και η αλυσίδα

της σκλαβιάς έχει λυθεί

σαν να βρήκα την πατρίδα

που 'χα χρόνια στερηθεί.

Φλόγα του επαναστάτη,

λιονταριού περπατησιά,

ένας φάρος στο Αιγαίο

που φωτίζει τα νησιά.

Έλιωσες τους παγετώνες

της καρδιάς έαρ γλυκύ,

των αγγέλων λεγεώνες

πια μου παίζουν μουσική

---------

Tων Αγγέλων κι εσύ ένας

θεϊκής καταγωγής

ένιωσα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 3 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:00 — 15 σχόλια

Πονώ !

Πολύ δρόμο για σένα έκανα

Τόσος πόνος, τόσος καημός

Απο εσένα υπέφερα

Και πόσο βασανίστικα

Τώρα είσαι δικός μου

Την καρδιά σου αγκαλιάζω

Τα μάτια σου φιλώ και χαϊδεύω

Και πως πονάει όταν είσαι μακρυά !

Τα χέρια απλώνω, αλλά δεν μπορώ να σε φτάσω !

Με μάτια σε ψάχνω, αλλά δεν μπορώ να σε δω !

Και σφίγγω στις παλάμες την ανάμνηση

Πονώ !!!

Πως θέλω να με σφίγγεις στην αγκαλιά σου !

Να αρχίσω να χτυπώ με την καρδιά σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 3 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:57 — 15 σχόλια

Aμφίρρυτος μόρφνος

Ατόφιο πέλαγο

μου μύρισε.

Κατάδυση βαθιά

μες τ' αχαλίνωτά του.

Της Νύχτας

το βαθύ του να

παρέλκεται

μέσα στη Φύση

του υγρού.

Υγρό να αγκαλιάζει

να ραἰνει ιδρώτα

το υγρό.

Βρύχα

τη γέννηση εφέπει.

Αλίκτυπος αναδύομαι

ένας αμμώδης ύφαλος

στο κέντρο της έκστασης

στην κορυφή της θάλασσας.

Πάνω μου

χτίστηκε ο Φάρος.

Στην κορυφή

του Όρους βρέθηκα

ντυμένη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 3 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:00 — 25 σχόλια

Ονειρόσκονη

Νεκρική σιωπή.
Ψυχρές κι απρόσωπες
θολές σκίες.Λάγνες μορφές.
Αιωρούνται στην ομίχλη.
Κι η σκόνη που αφήνουν.
Εθισμένη την ανασαίνω.
Μικρές εκρήξεις σε μυαλό και σώμα
σε χρόνο μηδέν διαλύουν το σύννεφο.
Το κόκκινο φως τους σε χαϊδεύει.
Με το τρελλό του παιχνίδισμα
ζωντανεύεις.Ξαναγεννιέσαι.
Κι αναρωτιέσαι αν η σκόνη
ήταν των ονείρων.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 3 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:08 — 11 σχόλια

Ἀσάλευτο Θεμέλιο

Του Φώτη Κόντογλου

Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός. Οἱ ἀδιάφοροι παιρνοῦν γιὰ φιλελεύθεροι ἄνθρωποι, γιὰ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν γιὰ πιστεύω τὴν καλοπέραση, τὸ εὔκολο κέρδος, τὶς εὐκολίες,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μήτσος Σακκάς στις 3 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:39 — 12 σχόλια

Σκέψεις σκόρπιες

Σκέψεις σκόρπιες πεταμένες στη γωνιά

Σα λουλούδια μαραμένα και νεκρά

Κρύβουν μέσα της ημέρας τον καημό

Και της νύχτας το μεγάλο στεναγμό

Σκέψεις σκόρπιες που σαλπάρουνε στο κύμα

Με πυξίδα χαλασμένη αχ τι κρίμα

Κουβαλάνε το δικό μου το σταυρό

Και τα βάζουν με τον ίδιο τον καιρό

Σκέψεις σκόρπιες στον αγέρα που περνά

Ταξιδεύουν τ’όνειρό μας που γερνά

Στης αγάπης το κλεισμένο μονοπάτι

Και κυρίαρχο στο τέλος την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Σεπτέμβριος 2009 στις 10:30 — 12 σχόλια

Κόμμα Ονειροπαρμένων

Με την ευκαιρία της ανακοίνωσης του Καραμανλή για την διενέργεια εκλογών ανακοινώνω και εγώ από εδώ την ίδρυση του κόμματος των "Ονειροπαρμένων"

Η δέσμευση μου αφορά όσους διαμένουν στην ...... Ζιμπάμπουε

-Εγώ είμαι η εγγύηση με πρόγραμμα και ιδέες,

να δει η Ελλαδίτσα μας ημέρες πιο ωραίες.-

(ΠΡΟΣΟΧΗ: το ψηφοδέλτιο μας θα κόβεται στη μέση.

Το πάνω μέρος θα το ρίχνετε στην κάλπη....

ενώ το κάτω μέρος θα είναι μια δωροεπιταγή των 25,75 ευρώ

για… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 3 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:30 — 3 σχόλια

Μοναξιά

Έπεσε πάλι η νυχτιά
κι εγώ ξανά μονάχη,
στους άδειους δρόμους περπατώ,
στα πάρκα, στις πλατείες
η μοναξιά μου συντροφιά
στερνή καλή μου φίλη
σ΄ αυτή κρατώ τα μυστικά
για έρωτες και άλλα,
σ΄ αυτή ζητώ παρηγοριά
παιδάκι σε μια μάννα.
Ιδανική η φιλία μας,
πόσο όμως θα κρατήσει;
Ας βγει ο ήλιος μια φορά
κι ευθύς ας ξαναδύσει...

Προστέθηκε από τον/την Πιπίτσα στις 2 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:49 — 9 σχόλια

Η πληρωμη

Ο ερωτας με σκουντηξε

και μου δωσε το φτυαρι,του στυλαριου την ακρη

να σκαψω και να βρω ... στην μνημη μου ...

που εσβηνα χρονια με πιοτο

ενα μπαουλο...

εκεινο π' αδειασα τον θησαυρο και τονε πεταξα στα κυματα ...

πνιγοντας τις λεπτομερειες ...

Ανοιξαμε την τρυπα εκει που θυμομουνα οτι ειχα γεννηθει...

Ειναι αληθεια , με ρωτησε, οτι ησουν ευτυχισμενος;

κι ακομα ειμαι , απαντησα ,

οσο δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 2 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:00 — 12 σχόλια

Τόν ακουμπούσες στίς γριές(ΕΡΩΤΟΠΑΠΑΔΙΣΤΙΚΟ) Κ-13(κατάλληλο από δεκατριών) (Πολύ σεξουλιάρικο ! Σχεδόν σκανδαλιστικό...)

Παπα-Μαθιέ παπα-Μαθιέ

χίλια χρόνια νά ζήσεις.

Μπορεί νά ψήφαγες ΕΡΕ

μά ήσουνα ντερβίσης.

Θυμάμαι μές στήν εκκλησιά

πού 'βλόγαγες γερόντια...

Βρώμαγαν όλα απλυσιά,

μά έσφιγγες τά δόντια...

Καμπόσα κατουριότανε

καί βρώμαγαν οι βράκες.

Καί κάμποσα ξηγιόντανε

πορδές κομπολογάτες.(μία μία δηλαδή..με ήχο καθαρό,βροντώδη και ευδιάκριτο, σαν τόν ήχο που κάνουν οι χάντρες του κομπολογιού καί ΟΧΙ πολλές μαζί)

Τόν άγιο έβγανες σταυρό,

τό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κώστας στις 2 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:00 — 17 σχόλια

Ο φίλος μου ο Άρης (με υποσημείωση σοβαρή : προσοχή στην ερμηνεία – παρακαλώ πολύ

Ο φίλος μου λοιπόν ο ακριβός ,

ο σκύλος μου , ο εαυτός ,

ήθελα να ‘χει δύναμη , να μοιάζει με λιοντάρι

κι όνομα του ‘ταξα θεού , να τον φωνάζω Άρη

είχε μουσούδα έξυπνη ,και αλαργινά ματάκια

Και τα βυζάκια τόσα δα, σα σάρκινα κουμπάκια

Άπλαστο γέννημα χαράς ,τίποτα δεν νογούσε

κι ακράτεια είχε στη χαρά,

όταν εγώ τον χάιδευα , αυτός με κατουρούσε

σκανδάλιζε τη γειτονιά , κι αλήτευε τ’ αλάνι

και γω κοκορευόμουνα , είχα φίλο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolas στις 2 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:00 — 12 σχόλια

ΑΝΟΙΞΗ

Την είδα μου είπες , την Άνοιξη μας .

Ήταν εκεί , στη στάση του λεωφορείου σαν την ποδοπατούσε

το πλήθος με τα σκισμένα παπούτσια και το ομόηχο βουητό

της διπλανής σιωπής .

Τη γνώρισα μου είπες , αμέσως .

Κι ας πέρασαν από πάνω της οι αχνές γραμμές

κάθε ματωμένης παλάμης .

Στα μαλλιά της είχε πλέξει στεφάνι τα λουλούδια

που ‘χα αφήσει απότιστα στο βάζο .

Στα χέρια της κρατούσε το ξεραμένο κερί ,

το σχεδόν λαβωμένο από τη λειτουργία της Ανάστασης… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 2 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:07 — 5 σχόλια

Να πάτε!

Τακ

Τακ

Τακ

Σκέψεις

Με άργιες διαθέσεις

Με πλησιάζουν

Στο σκοτάδι.

Αναλώσιμες

Λογικές

Νικήτριες.

Νικήτριες γιατί

Κατέρευσαν οι θεωρίες μου

Και δικαιώθηκαν οι δικές τους.

Με δυσκολία

Καταφέρνω να ξεχωρίσω

Τα λόγια τους.

Ένα "γιατί".

Ένα "συγνώμη".

Ένα "έλα δω".

Με προ-σ-… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 2 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:55 — 11 σχόλια

Ήλιοι και βοριάδες

Στα παιδικά μου όνειρα δε ζούσαν βασιλιάδες

δεν είχαν μέσα πρίγκηπες και μαγικά ραβδιά

εμένα μ’ αναθρέψανε οι ήλιοι κι οι βοριάδες

και θάλασσα μετάλαβα μια όμορφη βραδιά.

Στα πέλαγα ξανοίχτηκα μ’ ένα τρελό Βαρδάρη

ένα Μαΐστρο έφηβο που πρίμα φύσαγε

για τη ζωή μου μίλησαν οι βράχοι και οι γλάροι ,

μα ένα ποτάμι αμίλητο μέσα μου κύλαγε.

Με το σιγόντο του βοριά

παρέα και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 2 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:57 — 13 σχόλια