Γαλαζοαιματη σε λεγαν μεσ, τα στεκια τα παλια
γιατι επινες ταυτοχρονα ολα τα ναρκωτικα
Ηρωας μεσ, τους πρεζακες τους Θρυλους της μαστουρας
την ειχες δει,
καθε πρωι κατεβαζες αγνο χυμο απο LSD
Χαμπαρι ομως δεν επαιρνε η μορτικια σου φατσα
αλλες στα υπογεια της ομορφιας και συ για τη ταρατσα
Ανισοροπη σε λεγανε μα εσυ ισιροπουσες
τον πονο αγνωστων πληγων το σωμα σαν γαμουσες
το συμπαν ολο χωρεσες μεσ, τον εγκεφαλο σου
και στις γωνιές του χτυπαγες, χρωμα απ, τα ματια ξερναγες
μα τιποτε δικο σου.
Μας ειχες πει πως ειχες δει σε ενα απ, τα Ιξτλάν σου
την Carol Tiggs και γουσταρε τ, απιστευτα βυζια σου
Και πως παρτουζες εκανες με τ, αλλα Ναγκουάλ
χαιρετισμους σου δωσανε να πεις στον Δον Χουαν
Μας ελεγες πως εφτανες στης Φτειαξης τα Αρχεια
μα απο Κωμα ξυπναγες μεσ, τα νοσοκομεια
Στη Goa σ, ενα party Trance εμεινες αμανατι
γιουφι στο πιωμα εκανες του γυρισμου τον χαρτη.
Εκει του Βουδα εγινες το πιο πιστο του βοδι
του Οπίου δρομους χαραξες το πηρες με το ....ποδι
Του Αλεξάνδρου εγινες η πιο αξια εγγονη
τον δρομο του αναποδα εκανες με εισητηριο.......το μουνι
Κι αφου η Αγαπη σου ελειπε απο μικρο παιδι
μονο οταν σε γαμουσανε ενοιωθες πως σ, αγαπουσανε
και αφραγκη οπως ησουνα πληρωνες με Ηδονη
Κι απο Αμαρτιας Δαιμονας εγινες Αγγελος στη ΓΗ
Μετα απο χρονια εφτασες παλι στην Ομονοια
μοναχα πρεζα επινες κι αντι ξυνο λεμονια
με σεα piercing εκανες στης σαρκας σου τ, απομειναρια
κλαιγαν οι Βιολες του Ουρανου και τα σκαμενα τα κορμια , Δοξαρια .
Οταν σε ρωτουσανε που ησουν τοσα χρονια;
ειπες μαθητρια ησουνα του Καρλος Καστανεντα
και πρεσβειρα επιτιμη σ, εστειλε σ, αλλους κοσμους
κι αφου στη γυρα επηξες γυρισες στος Ανθρωπους
Και μολις σου το ειπανε "ρε συ"
"μπουρδελο εγινε η μορτικια σου φατσα"
εφυγες απ, τον υπογειο που ζουσες
και πηγες κι επεσες,
απ, την παλια της Ομορφιας Ταρατσα
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά