Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Εγιόρταζε κι η πέτρα

O Πέτρος γιόρταζε προχτές.
Μα γιόρταζε κι η πέτρα.
Κι επήγα πάνω στις κορφές
της Γκιώνας χίλια μέτρα,

σπίτι της, να τραταριστώ
κι αγρίμι να προβιβαστώ.

Της πήγα δυο κυκλάμινα
του Μεγαλοσαββάτου,
να μου βαστήξει άμυνα,
σαν θα κινάω για κάτου,

πέτρα να γίνω, μη σκιαχτώ,
μες στον Αχέροντα σαν μπω.
.....................................
Στο σαλονάκι της, αητοί,
ασπάλαθοι, ευζωνάκια,
κλεφτόπουλα κι αρματωλοί,
'λαφάκια κι ανταρτάκια,

παίζαν' τους δίσεκτους καιρούς,
πεντόβολα ως τους ουρανούς.

Κοντά-κοντά κι ο Μπολιβάρ,
ο Τσε κι ο Δυοβουνιώτης,
ο Τίτο κι ο Σκεντέρμπεης
κι ο Άρης Βελουχιώτης,

ψάχναν' αιτία κι αφορμή ,
να ματαβγούνε στο κλαρί.

Μα η Σάντα Κλάρα μακρινή,
κλειστά τα Δερβενάκια
κι ο Γοργοπόταμος γιορτή
με μπύρες και σουβλάκια...

Κι άναψαν άφιλτρο βαρύ,
του κόσμου την υπομονή.
....................................
Τέλος των πάντων, οι ουρανοί
δεν το 'κρυβαν το θάμα,
γιατί είχε η πέτρα τη γιορτή
κι ευώδιαζαν θυμιάμα

και "-Χρόνια -εψέλνανε- πολλά ! ",
δυο τάγματα αρχαγγελικά.
...................................
Αρχάγγελος δεν ήμουνα
να ζήσω χίλια χρόνια,
παρά κλαράκι στου σκληρού
καιρού τα παραγώνια,

προτού χαθεί αργά-αργά ,
σκήθρα τη σκλήθρα στη φωτιά.

Κι ένιωσα δυο φορές θνητός
κι ανύπαρκτη ουσία,
εκεί που η πέτρα είχε γιορτή
και κράτος κι εξουσία.

-Κι αχ μάνα μου -είπα- να 'μουνα
μαύρη πετρούλα στα βουνά.
................................
Ο Πέτρος γιόρταζε προχτές,
μα γιόρταζε κι η πέτρα,
του Πλάστη η Ύλη η Κραταιά,
η χθόνια,γκρίζα αφέντρα,

που θα μας πάρει αγκαλιά,
κάτω στα Σκοτεινά Νερά.

29 του Θεριστή,2010
λεύτερη Πίνδος

Προβολές: 285

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Lorenzo στις 2 Ιούλιος 2010 στις 20:23: O Πέτρος γιόρταζε προχτές.
Μα γιόρταζε κι η πέτρα.

Εικοσεννιά του Θεριστή,
γιορτάζει η πέτρα η σεπτή.

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 2 Ιούλιος 2010 στις 20:40: Της πήγα δυο κυκλάμινα
του Μεγαλοσαββάτου,
να μου βαστήξει άμυνα,
σαν θα κινάω για κάτου,

πέτρα να γίνω, μη σκιαχτώ,
μες στον Αχέροντα σαν μπω.

κι η πέτρα κι η ποίηση γιορτασε προχτές!!!

αριστούργημα!!!

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 2 Ιούλιος 2010 στις 20:41: Τα λόγια είναι φτωχά!

Σε συγχαίρω πάλι Lorenzo!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 2 Ιούλιος 2010 στις 20:41: Είναι από τα ωραιότερα που διάβασα τελευταία
Μπράβο σου και καλό βράδυ

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 2 Ιούλιος 2010 στις 20:41: -Κι αχ μάνα μου -είπα- να 'μουνα
μαύρη πετρούλα στα βουνά.

ταυτίστηκα πλήρως και ολοκληρωτικώς

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 2 Ιούλιος 2010 στις 21:52: Με τη σκληρή την πέτρα
Γεφύρια στον Αχέρωντα
Μελέτα και πελέκα
Η μαστοριά σου αφέντρα
Πώς ξεγελά τα Σκοτεινά Νερά
Ν` αποσυρθούν στη λεβεντιά
Που αυτή θέλει να ποτίσει
Εδάφη τόσα Λευτεριάς
Σ`εργάτες να δωρίσει...

Καλό σου βράδυ.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 2 Ιούλιος 2010 στις 23:32: Αλλο ενα αριστουργημα!!!
καλο βραδυ!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 2 Ιούλιος 2010 στις 23:44: Κι ένιωσα δυο φορές θνητός
κι ανύπαρκτη ουσία,
εκεί που η πέτρα είχε γιορτή
και κράτος κι εξουσία.

Έφτασες πάλι στις κορφές και τις ξεπέρασες Lorenzo!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 2 Ιούλιος 2010 στις 23:45: -Κι αχ μάνα μου -είπα- να 'μουνα
μαύρη πετρούλα στα βουνά.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 3 Ιούλιος 2010 στις 18:13: '
Γιόρταζε ο Πέτρος και η πέτρα
ο απαρνηθής και μία ψεύτρα,
πορεύτηκες μες του Θεού την πλάση
περνώντας ένα ακόμα ηλιοστάσι...

Ωραίος φίλε Lorenzo...

.