Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,507)

Ο παπα- Μιχάλης

Της Κυριακής το χάραμα , το σήμαντρο χτυπάει

σταυροκοπιούνται βιαστικά οι πρωινοί διαβάτες

λιβάνι και βασιλικό πάντα μοσχοβολάει

στο σταθερό ντου «αλάπατο» χαμογελούν οι στράτες.

Ειν’ ο παπάς του τόπου μου που τονε λεν Μιχάλη

γέννημα θρέμα του χωριού , φιλότιμο «κοπέλι»

που στα «απεραθίτικα» το ευαγγέλιο ψάλλει

γιατί πιο κατανοητό να μας το κάνει θέλει.

Στης Παναγιάς τα κτήματα με κέφι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 14 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:23 — 12 σχόλια

πολεμιστής.

Τη νύχτα,οταν τ αστέρια χαραζουν τις αέναες τροχιές τους κι οι ποιητές κρυφακούν στον ανεμο τις κρυφές ανεμωδίες του κοσμου... Τη νύχτα,οταν οι σκιες παραμονεύουν στα σοκάκια,με ανομολόγητες προθέσεις,σαν φευγαλέοι αντικατοπτρισμοί πανάρχαιων μυστηρίων....

Τη νύχτα,οταν οι μαγοι σκύβουν πανω απ τις κρυστάλλινες σφαίρες τους και ατενίζουν το μέλλον γράφοντας απερίγραπτες σημειώσεις σε σκονισμένα ημερολόγια...

Τη νύχτα,όταν ο Φύλακας στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 14 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:19 — 12 σχόλια

Σου έχω μία άνοιξη..

Σου έχω μία άνοιξη

μάτια μου φυλαγμένη,

αν έχεις χειμωνιάτικη

καρδιά και χιονισμένη.

Μία βροχούλα κράτησα

αν πέσει ξηρασία,

ανασεμιές να ζεσταθείς

όταν πλακώσουν κρύα.

Για την ψυχή σου φύλαξα

ένα ουράνιο τόξο

αν τη σκεπάσει καταχνιά

μ' αυτό να σου τη διώξω.

Για τα σκοτάδια χαραυγές

έχω για σένα κρύψει,

βάλσαμο, εάν ανοιχτούν

πληγές, να σου τις νίψει.

Έχω και ένα όνειρο

για να το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 14 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:00 — 14 σχόλια

οδύνη.

Πάρε με αγκαλιά.....

Παράπονα και αναμνήσεις,στιγμές όμορφες και γαλήνιες Κυριακές που χαθήκαν για πάντα....

Οπτασία μοναχική η σκέψη μου,καθρεφτίζεται τρεμάμενη στα πολύχρωμα καλειδοσκόπια της νύχτας....

Πώς κατάφερες και με ξέσκισες; πώς;

Σινεμά και χαμόγελα,βόλτες μες τη βροχή και πνιγμένα φιλιά,ένα τραγούδι δικό μας κι η ζεστή κοιλιά σου που ξαπόσταινα τις νύχτες δακρυσμένος.....

Άγριος άνεμος παγώνει το δέρμα μου κι εγώ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 13 Σεπτέμβριος 2009 στις 21:37 — 8 σχόλια

Φάλτσο

Νύχτα που αντρειεύει τον τρελό

τον φόβο που αλαργεύει

η μητριά η ανάσα της

τ’ αγρίμνι μου θεριεύει

πάνω που ξαστερώνει ο νους

το γρέζι του να λιάνει

στέλνει την πρωτομοίρα μου

τάχατες να με γιάνει

μαστίχα από σαρκόδεντρο

με πίνει και με φτύνει

με παζαρεύει με καιρό

κι ενέχυρο μ’ αφήνει

με υγρό φλογμό πως με κερνά

μ’ ψέμα πως με ψήνει

στην πλώρη της πως με μεθά

πως με ξερνάει στη πρύμνη

στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolas στις 13 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:16 — 10 σχόλια

Στον πλανήτη της αδράνειας

Ξεγελασμένες ψευδαισθήσεις
χορό αρχίσαν στο βάθος του μυαλού.
Βλέμματα άδειασαν τα δάκρυα
κι απολιθωμένα κοίταξαν
το παγωμένο πρόσωπο
της αδράνειας.
Στον πλανήτη της
ανάκατοι χρόνοι κι εποχές
φόβοι,σιωπές κι επιθυμίες
επαναστατούν κι αποχωρούν.
Απρόσωπα πάθη
χάνονται στο ψυχρό
κι απάνθρωπο στροβίλισμα.
Καταδικασμένα
στην πλάνη τους να ζουν.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 13 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:10 — 12 σχόλια

Ελα σαν ονειρο

Ολο μου λες το ενοεις

να το πιστεψω μ’ αγαπας,

θα το πιστεψω αν τολμας

οπως και ‘γω στα ονειρα μου να πετας.

Αν το τολμας ελα λοιπον

και σε ενα ονειρο τρελο,

ελα και πιασε μου το χερι.

Αν το τολμας ελα μαζι

μοιρασου ‘κεινη τη στιγμη

κι’ οσα μας φερει.

Ελα σαν ονειρο και πιασε μου το χερι

ελα και βαλτο στην καρδια σου

θα γινω θαλασσα και αγερι

να ταξιδεψω και εγω στα ονειρα σου.

Αν το τολμας, αν το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 13 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:20 — 7 σχόλια

Πολιτιστικό Πρόβλημα ( Κώστας Αξελός)

Αρχικά η παιδεία πήγαινε μαζί με την ποίηση, τη σκέψη και την τέχνη. Μετά έγινε αυτό που λέμε κουλτούρα. Η κουλτούρα, το να αντιμετωπίζουμε τα φαινόμενα της ποίησης, της σκέψης, της τέχνης και των άλλων εκδηλώσεων σαν κουλτούρα, σημαίνει ήδη έναν υποβιβασμό τους.

Η σκέψη, η ποίηση, η τέχνη δεν υπάγονται σ᾽εκείνο που φθηνά και σε παγκόσμιο σχεδόν επίπεδο ονομάζεται κουλτούρα, χωρίς να σκεφτόμαστε τι είναι αυτό που μας λέει και αυτό που μας κρύβει τούτη η λέξη. Κείμενα, έργα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 13 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:56 — 12 σχόλια

Με μια κανταδα

Θα ελθω κατω απ’ το παραθυρο σου
με μια κανταδα, να σου πω πως σ’ αγαπω
θα ελθω και ασ' η γειτωνια ξυπνησει
εχω σου λεω καλο σκοπο.

Πηρα μια νυχτα το φεγγαρι
για συντροφια μου πηρα τ’ αστρα
μα οι γειτωνες νερο μου ριξαν
και ο πατερας σου μια γλαστρα.

Μα θα ελθω αυριο, παλι καλη μου
δεν με φοβιζει η γλαστρα, ουτε το νερο
θα ελθω να σου τραγουδησω
με κρανος πετσετα και μαγιω.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 13 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:28 — 7 σχόλια

Πάθη που πονάνε

Γλυκό το ψέμα,

όταν βολεύει . . .

Mπαίνει στο βλέμμα,

αλήθειες κλέβει !

Mπαίνει σαν κλέφτης

και λωποδύτης,

έρωτας- ψεύτης,

θύμα και θύτης !

Mές στου μυαλού τις διαδρομές,

αδέσποτα γυρνάνε,

αλήθειες, ψέμματα, ενοχές

και πάθη που πονάνε !

Πικρή η αλήθεια . . .

Αρρώστεια σκέτη . . .

Ρίχνει στα στήθια,

με το ντουφέκι !

Μ’ ένα της σμπάρο,

χτυπά στο στόχο,

χαρά και χάρο,

πάθος και πόθο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:22 — 12 σχόλια

Στις εκκλησιές του Μαμωνά-ΤΡΑΓΟΥΔΙ- στίχοι : Afroditi, μουσική και τραγούδισμα : τρελός τζίτζικας

R09_0018.MP3

...με κλικ στον αποπάνω σύνδεσμο, ακούτε το "Στις εκκλησιές του Μαμωνά" σε στίχους που έγραψε η Afroditi

Τα φουσκωμένα τα πουγκιά,

τρέμουν μη γίνουν στάχτη,

γιατί τ' απένταρα παιδιά

τα 'χουν μεγάλο άχτι...

...Τα καταριούνται να καούν

στις πλούσιες τις τσέπες

και καρβουνάκια να γινούν

στης αφραγκίας τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την τρελός τζίτζηκας στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:00 — 16 σχόλια

esperanza

Τί να της πώ.....τί;

Να υποκλιθώ σε ενα όμορφο ψέμα,να αφεθώ σε μια πρόστυχη Χιονάτη με άδεια καρδιά,σε μια σκιά που το τρύπιο φόρεμά της λατρεύει τους πάντες;

Απάτη.....απάτη.....

Εποχή μαρτυρική,ένα φθινόπωρο που με κλέβει.....

Ρομάντζο γδαρμένο και κουρέλια στον άνεμο οι πόθοι της ψυχής μου....

Στα μαύρα μάτια της η θέα της Κολάσεως,δώρο απο ερωτευμένους δαίμονες που την χορταίνουν λαίμαργα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:19 — 8 σχόλια

ΤΙ ΣΥΝΕΒΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΦΑΝΙΔΗ???

ΤΙ ΣΥΝΕΒΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΟΡΦΑΝΙΔΗ?

Προστέθηκε από τον/την Χαμογελο στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:27 — 2 σχόλια

ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΑ

ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΑ

Τ’ άστρο σβήστηκε εκεί

το νιώσαμε κι οι δύο.

Πώς, πονέσαμε πολύ

πικρό, πιοτό το αντίο.

Ποτέ μου δε λησμόνησα

τι σήμαινες εσύ,

για εμένανε εσύ.

Ποτέ, καρδιά δεν έδωσα

σε ξένη αγκαλιά

σε αλλουνού φιλί.

Το πλοίο μίσησα τρελά

που μ’ έκλεψε μακριά σου.

Να’ ρθω νοστάλγησα ξανά

να’ ρθω στη γειτονιά σου.

Ποτέ μου δε λησμόνησα

τι σήμαινες εσύ,

για εμένανε εσύ.

Ποτέ,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την mytilinia στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:12 — 9 σχόλια

ΜΗΝ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΑΛΛΟ

Με βομβαρδιζεις συνεχως

και εχει πια γεμισει

το κινητο μηνυματα

και εικονομηνυματα

ποτε με λογια τρυφερα

και ποτε με καταρες

σταματα πια να μ ενοχλεις

και να χαλας μοναδες

----------------------------

Μη στειλεις αλλο μηνυμα

δε θα σου απαντησω

θα μ αναγκασης δυστηχως

το κινητο να κλεισω

σου τοπα εμεις τελειωσαμε

με ολα οσα ταζεις

γινεσαι ενοχλητικη

αστο μην το κουραζεις

επρεπε αυτα να τα σκεφτεις

πριν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιωργος Χαχης (πειραιωτης) στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:16 — 2 σχόλια

Στις εκκλησιές του Μαμωνά

Τα φουσκωμένα τα πουγκιά,

τρέμουν μη γίνουν στάχτη,

γιατί τ' απένταρα παιδιά

τα 'χουν μεγάλο άχτι...

...Τα καταριούνται να καούν

στις πλούσιες τις τσέπες

και καρβουνάκια να γινούν

στης αφραγκίας τις στέπες.

..................................

Μονά-ζυγά, ζυγά-μονά,

ξεφούσκωσέ τα, Μαμωνά,

τα φουσκωμένα τα πουγκιά !

Πιάσ' τα, ξεφούσκωσέ τα

κι ωραία μοίρασέ τα

κι άμα δεν ξέρεις, δώσ' τα

όλα στον Παλιοκώστα,

που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Afroditi στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:00 — 6 σχόλια

Ευτυχώς...

Ευτυχώς

Που είμαι σε φάση

Που μ’ αρέσει να τα κάνω όλα.

Να λυπάμαι , να σιχαίνομαι,

Να χαίρομαι , να πεισμώνω,

Να μπλοφάρω , να θυμάμαι.

Να ντρέπομαι για λογαριασμό

Αυτών που δεν ντρέπονται για τίποτα.

Ευτυχώς που το μυαλό

Μπορεί ακόμα και πετά .

Ευτυχώς που σ’ αυτή

Την παράλυτη εποχή

Οι κουβέντες μας μετριούνται

Σε κλίμακα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:09 — 9 σχόλια

Φρηντα

Στον δρομο παλι γυριζα

προχωραγα και σφυριζα

δεν εβλεπα την τυφλα μου

πιο περα απο την μυτη.

Ποιος διαολος μου εκλεψε το σπιτι;;;

Μια κυρια μου μιλά

και με πιανει απαλα

ειστε λεει μου καλα;;

Που μενετε; που μενω; πιο κατω

μαλλον σε κεινη τη στροφη

ή λιγο παρακατω.

Εγω-μου δηχνει-να εδω

στο σπιτι ετουτο το μικρο

και μεσα με τραβαει.

-Ελα, δεν φενεσαι καλα

Θα σου φτιαξω τσαϊ.-

Παει καιρος,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:32 — 9 σχόλια

Μαυρη βροχη

Η αυλη της κυρα Ελευθεριας

δεν εχει καθετη ιδιοκτησια , μοναχα οριζοντια

με την κυρα Σκλαβια , με ποσοστα κυριοτητας η μια στην αλλη

κι ολο μπερδευονται τ' ανθρωπινα κορακια

στεκουν στα καγκελα τους και καρτερουν ονειρα αλλων...

ξερεις...

υπαρχει και η αλλη πραγματικοτητα διπλα σου

αυτη που σχιζεις με τ'αγκαθια του μυαλου σου

η αλλοτε παλι κλεινεις τα ματια στον ηλιο

και το κοκκινοκιτρινο χρωμα στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:00 — 8 σχόλια

ΚΑΛΕΣΜΑ Β

Στοὺς τοίχους περπατῶ καὶ στὰ πατάρια·

δὲν εἶμαι παρὰ μόνο ἡ σκιά σου

ποὺ κλέβω ἀπ’ τὶς νύχτες τὰ φεγγάρια

κι ἀστέρια ἀνασκορπῶ στὴ συννεφιά σου.

Δὲν εἶμαι παρὰ μόνο τὰ χορτάρια

ποὺ φύτρωσαν στὰ πέτρινα σκαλιά σου·

μ’ άγάπη ἡμερωμένη καὶ καθάρια

τὰ λίγα φυλλαράκια μου στοχάσου

καὶ ῥίξε μου νερὸ μ᾽ ἕνα ποτήρι

νὰ φύγῃ ἀπὸ πάνω τους ἡ σκόνη,

ν’ άνθίσουν τὰ λουλούδια μου κι ἡ γῦρι

στὸ ἡλιόλουστο μικρό σου τὸ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ααρών Μνησιβιάδης στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:08 — 9 σχόλια