Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νύχτα η κακομάνα μου

Μια νύχτα τα ουράνια

που χύναν μαύρα δάκρυα

και η δική μου γέννα.

Μια νύχτα που με όριζε

και που το προοιώνιζε

να πάω στα χαμένα.

Η νύχτα που με γέννησε,

στο μαύρο της με έντυσε,

να είμαι κατ' εικόνα.

Άνοιγε απ' τα σπάργανα

ο δρόμος για τα βάσανα

και το βαρύ χειμώνα

Παντού να είμ' αταίριαστη,

με τη ψυχή αγέλαστη,

ποτέ να μη μερεύει

κι ένα μυαλό ευφάνταστο,

να κυνηγά το άπιαστο,

αιώνια να παλεύει.

Νύχτα η κακομάνα μου,

εμπόδιζε στο διάβα μου

τον ήλιο ν' ανατέλει.

Μάνα και την αγάπησα

κι ας πάω δεν το κράτησα,

σαν το σκυλί στ' αμπέλι.

Προβολές: 38

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:25: Στιχοπλάστη εσύ μου το θύμισες σήμερα....οπότε και σου το αφιερώνω!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:30: "...να κυνηγά το άπιαστο
αιώνια να παλεύει...."

Κόντρα στο ασυμβίβαστο
έτσι η ψυχή θεριεύει....

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:32: 'Αγρια ψυχή.Έντονη.
Κυνηγός του άπιαστου.

Συναρπαστικό.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:38: Την καλησπέρα μου
στη φίλη Ναξινή..
Έχει τον ήλιο στην καρδιά
για τη νυχτιά θρηνεί !!!!

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:44: Η νύχτα που με γέννησε,
στο μάυρο της με έντύσε,
να είμαι κατ'εικόνα.

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ

Σχόλιο από τον/την Βάλια Τσακίρη στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:54: Της μάνας νύχτας !
Τόσο στέρεο και άμεσο !
Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό !

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:59: Ήλιος και νύχτα είναι μαζί
φωτιά στο πρώτο μαγαζί,
όπου θα τα γλεντήσουνε
και θα τα 'κοπανήσουνε'...