οδύνη.

[ekptwtos]

Πάρε με αγκαλιά.....
Παράπονα και αναμνήσεις,στιγμές όμορφες και γαλήνιες Κυριακές που χαθήκαν για πάντα....
Οπτασία μοναχική η σκέψη μου,καθρεφτίζεται τρεμάμενη στα πολύχρωμα καλειδοσκόπια της νύχτας....
Πώς κατάφερες και με ξέσκισες; πώς;
Σινεμά και χαμόγελα,βόλτες μες τη βροχή και πνιγμένα φιλιά,ένα τραγούδι δικό μας κι η ζεστή κοιλιά σου που ξαπόσταινα τις νύχτες δακρυσμένος.....
Άγριος άνεμος παγώνει το δέρμα μου κι εγώ μοιραίος πια,εχθρός με τα καλοκαίρια,αναπνέω τη θλίψη του τοπίου....
Εκείνα τα κύμματα στο λιμάνι,ακόμα μουγκρίζουν τις νύχτες....δε τ΄ακούς;
Θα σβήσω.....σαν μελαγχολικός δανδής,γλιστρώντας μακριά,όπως οι κύκνοι στα νερά των λιμνών,σαν τα σύννεφα που αδειάσαν τις μπόρες κι απομακρύνονται σιωπηλά στην άκρη του ορίζοντα.....

Πάρε με αγκαλιά....

Δε θα μάθεις ποτέ πόσο χρειάστηκα την αγάπη σου....

[Ειρήνη]

Της αγάπης μαχαιριά!!!!!

[morsecode]

πανεμορφο!

[Κατερίνα]

πολύ συναίσθημα
χωρίς να γίνεται μελό!!

[NaTaSsA]

[M alive s]

Η οδύνη ατενίζει το πάθος.
Κι αντίστροφα.
Αγωγοί αγάπης διμιουργικής.

[Μίνα]

Υπέροχο!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[ermioni]