Το  Δημοκρατικό δικαίωμα-  Αι σιχτίρ

Λίαν προσφάτως, ένα  δροσερό πρωινό της περασμένης εβδομάδος εκεί που , αμέριμνος απολάμβανα το περίπατο μου ρεμβάζοντας εις παραλιακή τοποθεσία, ξαφνικά,  σαν ένα …αστροπελέκι να  έσκασε ζοφερά τη πλάτη μου κόντεψα,  να πέσω με πάταγο, στο πλακόστρωτο.

Με σφιγμένο στήθος και, κομμένη αναπνοή γυρίζω και, τι να δω..

Το ..Λάκη που, είχε αμολήσει τη…

Ζωγράφιζα το κόσμο μου,

σε όμορφες εικόνες,

με κήπους ανθοστόλιστους,

στα πόδια των …Θεών.

Με παιδικά χαμόγελα

κι’ ανέμελους κανόνες

χρωμάτων, ευυπόληπτους,

για  χάρμα οφθαλμών.

Ζωγράφιζα το κόσμο μου…

Κουπλέ

Στα Αι-Τι-εΜ μου λες τη νύχτα

αργείς γιατί, σε πιάνει η ρήτρα,

που βάζει κάπιταλ κοντρόλ

μα εγώ, έμαθα, με ροκ’ εντ ρολ..

Σε ξεζουμίζει κάποια χήρα

και, ευτυχώς πρέφα σε πήρα

πως, ασχολείσαι με άλλα σπορ

κι’ ότι, το παίζεις, σέντερ φορ.…

Ανέπαφη θωριά των αστεριών,

στη φυλλωσιά συναισθημάτων φευγαλέα

θωπεύει την σκηνή ερωτικών

…τιτιβισμάτων, στην απλόχερη αλέα.

Φεγγάρια, ασημόφερτα διπλά

ονείροκρεμασμένα σ’ άδειο θόλο,

στο  κάδρο υποκύπτουν τόσο απλά…

Σε μια πόλη που, με ματώνει

σε μια αγάπη που, με πονά,

σ’ είχα  δώσει ψυχή μου όλη

γι’ αυτό ο πόνος, δεν μου περνά.

Σαν  αγκάθι εκείνη η  αγάπη,

αγκυλώνει κι’ ανησυχώ

και, στην πόλη που, με πληγώνει…

Κουπλέ

Πήρα, απ’ τα σύννεφα σταγόνες,

αχτίδες του ήλιου φωτεινές,

τρελλών ηρώων τους αγώνες

ευαισθησία, από το χθες.

Διάλεξα, εκχύλισμα αρωμάτων

κρίνων, επίμονη ευωδιά

μελωδική ροή …

Δεν ξέρει, τι μου στέρησε,

σαν η βροχή σταμάτησε, στα μάτια της

κι’ ο  ήλιος, αφιλόξενα προδόθηκε

αφήνοντας στο γέλιο της  αλμύρα.

Ντυμένο, ανυπόληπτη πορφύρα

το όνειρο, στον οίκτο παραδόθηκε

καθώς, οι ενοχές βρήκαν αιτία

να …κλέψουν  το ουράνιο μου  τόξο.

Δεν ξέρει, τι μου…

Άραγε  η  ζωή  τι  είναι,

φιλοσόφησες   καλά?

Όλο εραστές  να σμίγουν

φίλοι, που  διαρκώς  προδίδουν

συνειδήσεις,  που ενδίδουν,

σ’ απροσάρμοστα  μυαλά,

ένα φύσημα του αγέρα,

μια  ιδέα,  τελικά…

 …

Σε σκλαβοπάζαρα των ιδεών

μεταπωλήθηκε, ανέντιμα η αξία

κηρύχθηκε έκπτωτη, παλαιών αρχών

καθώς, στο λόγο ποίος, δίνει σημασία.

Η  απαξίωση την κάθε αρετή

επιδιώκει, να ναι έννοια αφηρημένη…

Την θέλει  ανέφικτη, στην συμπαγή…

…Λησμόνησα τις αρετές

δίνοντας βάση, σε χαρές

τις ελαφρότητας γιατί,

αρνήθηκα την μπόρα

που, έβλεπα από μακριά,

μ’ αστροπελέκια δυνατά

αλλά, απαθής  εγωπαθώς

…διέφθειρα την ώρα.…

Στην μισάνοιχτη πόρτα,

μια στιγμιαία, κλεφτή ματιά

σφράγιζε, με αδιέξοδο την σιωπή καθώς,

το επικίνδυνο μυστικό,

δι’ ενός αμφισβητούμενου  ίσως,

αποδυνάμωνε  την μαρτυρία του ναι

…καταφέρνοντας έτσι,…

Κουπλέ

Στα πρέπει εναντιώθηκα

που, καθορίζουν νόμοι

τις τύψεις ξεφορτώθηκα

μαζί , με τα συγγνώμη

και, αποδίδω σεβασμό

μονάχα, στην καρδιά μου

αφού, όπου έκανα καλό…

Σκυμμένη καιροφυλακτούσες,

στην λόγχη πάνω του δικαίου

κι’ αυθόρμητα μονολογούσες,

στο τεντωμένο σου σχοινί.

Ακμαίο ηθικό κρατούσες

ιδανικού υψηλού, ωραίου

…Θυσία, σαν καραδοκούσες

η πράξη σου να…

Τα νιάτα κυνηγούν την ηδονή

αναζητούν, με πάθος την λαγνεία

όπως το σώμα, θέλει διατροφή

κι’ η γλώσσα αναζητά την ρητορεία…

Τα χείλη ψάχνουν, για ζεστό φιλί

οι τρυφερές καρδιές την ευτυχία

…ανάπαυση γυρεύει η ψυχή…

Αμφιβολία,

μ’ όπλο σου την αμφισβήτηση

…υποβιβάζεις,

πάντα την εμπιστοσύνη.

Είσαι ζιζάνιο

που, σπέρνεις την αντίθεση

γιατί, ερωτήματα,

σε κάθε αλήθεια βάζεις.…

Τα νομοσχέδια χωρίς χρήμα

δίχως μπαρούτι, μοιάζουν βλήμα

πυροδοτείς,  μ’ αντί να ρίξει

ακούς το κλικ και, έχει σβήσει

οπότε, άθικτος ο στόχος

η όπως λεν’ χαμένος κόπος

γιατί, αν πας,  με το τραγούδι…

Κάποτε, αποφάσισες

να κλείσεις τη καρδιά σου

ήθελες , επτασφράγιστη

να μείνει, μια ζωή

μα πάνω, στη βιασύνη σου,

στα σκόρπια όνειρα σου,

δεν  πρόσεξες ,μια αμυδρή

ελάχιστη,  ρωγμή.…

Χρήμα,  που ορκίζεις τους εχθρούς

και, διαιρείς τους  φίλους,

τον έρωτα αμφισβητείς

το  δίκιο, υπονομεύεις

εξαπατάς την αρετή

βρίσκοντας τρόπου χίλιους

κι’ ανάλογα, με τους…

Στην εποχή του πλαστικού,

τι ορθόδοξο  υπάρχει

φάσκει και, αντιφάσκει

καθείς , ελαστικά.

Μέχρι, σημείου εριστικού

η  γλώσσα  εκχωρείται

καθώς , κυριαρχείται…

Φουντώνει η αντιπαράθεση

μα, πουθενά διάθεση

όλοι μαζί να κάτσουνε,

σε στρογγυλό τραπέζι.

Να πούνε, πέντε πράγματα,

για άρτο, με θεάματα

κι’ όχι, με λόγια ξύλινα

καθείς, να μας…