Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Λάκη παρ-λ-ειπωμένα.

Το Δημοκρατικό δικαίωμα- Αι σιχτίρ

Λίαν προσφάτως, ένα δροσερό πρωινό της περασμένης εβδομάδος εκεί που , αμέριμνος απολάμβανα το περίπατο μου ρεμβάζοντας εις παραλιακή τοποθεσία, ξαφνικά, σαν ένα …αστροπελέκι να έσκασε ζοφερά τη πλάτη μου κόντεψα, να πέσω με πάταγο, στο πλακόστρωτο.
Με σφιγμένο στήθος και, κομμένη αναπνοή γυρίζω και, τι να δω..
Το ..Λάκη που, είχε αμολήσει τη χερούκλα του κάνοντας χειροπρακτική, στην ευθυτενή μου κορμοστασιά.
Κύριε.. Μάκη μας τι χαμπάρια?
Κεριά και, λιβάνια ..Λάκη!
Μήπως θύμωσες, με τη πρωτότυπη χαιρετούρα μας?
Αν εννοείς χαιρετούρα τη κατραπακιά τι να σου πω είσαι και, μεγάλος άνθρωπος.
Σιγά κύριε ..Μάκης μας ,ένα απαλό αγγιγματάκι σου κάναμε.
Τι αγγιγματάκι που, με ξετίναξες σαν σκονισμένο πάπλωμα!
Μην υπερβάλουμε κιόλας κύριε Μάκη μας, μια ελαφριά χειρονομία ήταν όχι τίποτε συγκλονιστικό.
Ακριβώς όπως τα λες. Κάπως έτσι η βαριοπούλα, εκδικείται το καρφί.
Αμάν κύριε… Μάκης μας! Πως εξέλαβες τόσο επιθετικά την αγαθή μας προσέγγιση?
Αγαθή προσέγγιση η …προσάραξη της χερούκλας σου, στη καμπούρα μου?
Πω, πω κύριε …Μάκη μας τέτοια εχθρική αντιμετώπιση, για μια ανθρώπινη επαφή από φίλο, δεν τι περιμέναμε.
Μ’ αρέσει …Λάκη που, παρεξηγηθήκατε από τη συμπεριφορά μου σκέψου εγώ, με τη κυρτωμένη πλάτη.
Ποιους εννοείς ?
Αυτούς, που επικαλείσαι, στο πληθυντικό σου!
Ένεκα σεβασμού στο πρόσωπο σας αν κι’ αυτό, σας πείραξε κύριε… Μάκη μας τότε, τι να πω.
Το συγγνώμη που, χάθηκε από το λεξιλόγιο σου αυτό πρώτα, έπρεπε να ξεφουρνίσεις …Λάκη!
Εντάξειειει, το δηκτικό κάρφωμα δεκτό την επόμενη φορά, θα ανακόψω πρύμνα και, δεόντως μα...
Δεν αλλάζουμε κουβέντα?
Γιατί, δε σε συμφέρει ν’ ακούς τα σχολιανά σου?
Το πολύ το κυρ’ ελέησον το βαριέται κι’ ο παππάς κύριε ..Μάκη άλλωστε, υπάρχουν τόσα άλλα, συνταρακτικά ενδιαφέροντα!
Και, ποια είναι αυτά ..Λάκη?
Οι επικείμενες εκλογές ας πούμε εσένα, δε σ’ ενδιαφέρουν?
Μπα, πήγε περίπατο ο πληθυντικός ?
Αφού, με πρόγκιξες κύριε ..Μάκη υποβίβασα επίπεδο, σε ενικό.
«Ορίστε, παρ’ τον στο γάμο σου, να σου πει και του χρόνου τέλος πάντων έδωσα τόπο στην οργή, απαντώντας, στο ερώτημα του».
Οι εκλογές σου, δε νομίζω να με αφορούν… Έπαψα να πιστεύω, σε πολιτικάντηδες και, πολιτικά τερτίπια.
Εννοείς, δε θα ψηφίσεις κανένα?
Αν σ’ ενδιαφέρει τόσο …Λάκη ναι , υποστηρίζω το κόμμα της αποχής!
Ναι αλλά… έτσι , θα απεμπολήσεις το δημοκρατικό σου δικαίωμα?
Το θεωρώ ποιο σώφρων διότι, τα τελευταία χρόνια που, έκανα χρήση αυτού του προνομίου παραδόξως, λιγόστευε η σύνταξή μου κι’ αυτή, έγινε με δόσεις, αυξάνονταν οι φόροι μου, μειώνονταν η αγοραστική μου δυνατότητα , χώρια που, μετά το θεσπέσιο χαιρετισμό σου το ασφαλιστικό μου ταμείο, δε θα καλύπτει τα μασάζ που, μου χρειάζονται κατεπειγόντως γιατί πιάστηκα, οπότε?…
Μάλλον, το δημοκρατικό μου δικαίωμα, θα φταίει γι’ όλα τούτα γι’ αυτό, απορρίπτω τον ισχυρισμό σου τίποτα άλλο έχεις να μου προτείνεις?
Μια καλή συμβουλή κύριε ..Μάκη, τι να ψηφίσουμε εμείς, οι ενεργοί πολίτες?
Αι σιχτίρ! Ρε …Λάκη προτού, σε φασκελώσω φώναξα και, αποχώρησα σκεβρωμένος… επί το δεξιότερο λόγω, αριστερής απόκλισης επί της κεντρώας μου, σπονδυλικής στήλης.