Η Ρουφιάνα.

[Αρτέμης Αξαρλής]

Κουπλέ

Το πρώτο, που αντίκρισα

σαν βρέθηκα μαζί της

το βλοσυρό της  πρόσωπο,

με γέλιο ειρωνικό,

να μου κουνά, το δάχτυλο

λες,  κι’ ήμουν ισοβίτης

καθώς, χρωμάτιζε ριγέ

τ’ αθώο μου, μυαλό.

 

Ρεφρέν

Έκτοτε, πάντα βιαστική

περνά από μπροστά μου

κι’ όλο στο παρά τέταρτο

κοιτά, να μου την βγει

κάρτα, μου βγάζει κόκκινη

για τα παράπονα μου

θαρρεί, σαν με πολέμησε,

θα κάνω, ανακωχή.

 

Κουπλέ

Τον ταύρο, από τα κέρατα

θα ρθεί στιγμή ν’ αδράξω

και, θα τις δείξω τι εστί

ανθρώπινη,  αντοχή.

Στα σκάρτα μου υποδήματα

συντόμως, θα την γράψω

φωνάζοντας  κατάμουτρα

ρουφιάνα, είσαι ζωή.

 

Ρεφρέν

Πόρνη, που εμφανίζεσαι

σε σκοτεινά σοκάκια

αναζητώντας  βίζιτες,

μ’ ανθρώπινα  κορμιά,

μαζί μου αν ζορίζεσαι,

δεν είμαι απ’ τα παιδάκια,

να σου χαρίσω ότι χρωστάς

έχω, ιδανικά.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Ωραιότατο ..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Πάρης Παπανικολάου]

Θαυμάσιο...!!!! Την καλησπέρα μου!!