Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,538)

Σκάκι Λέξεων

Παίζαμε σκάκι

με τα γράμματα,

λέξεις σχηματίζοντας,

ξαπλωμένοι πάνω

στην πράσινη τσόχα

της Ζήλιας.

"Το Μι;" σε ρώτησα.

"Δωδέκατο γράμμα

του ελληνικού αλφαβήτου"

μου απάντησες.

"Για την Μνημοσύνη.

Την αδιάλλακτη,

την εκδικητική".

"Το ΄Αλφα;"

"Το πρώτο γράμμα

όχι μόνο του ελληνικού,

αλλά κι όσων προήλθαν

από το ελληνικό.

Για την Απουσία.

Για τον αργό,

καθημερινό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 6 Ιούνιος 2009 στις 22:00 — 5 σχόλια

ΜΙΑ ΓΑΡΔΕΝΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΘΙΣΕΙ

Μεγάλωσα σε τόσο δύσκολους καιρούς

δίχως χαμόγελα,παιχνίδια και κουβέντα

γιατί αν δεν είσαι απ’ τους τυχερούς

δεν ανασαίνεις μέσα στα τσιμέντα .

Έτσι πνιγόμουνα χωρίς αναπνοή

και ήξερα πως είναι αδικία

που δεν αντίκριζα τον ήλιο το πρωί

γιατί τον έκρυβε μια πολυκατοικία .

Απόψε ίσως έρθεις για να με ‘βρεις

κι ίσως μαζί σου η ελπίδα να γυρίσει .

Ίσως μυρίσει Άνοιξη ο Δεκέμβρης

κι η νύχτα μας αστέρια να γεμίσει .

Κάπου στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 6 Ιούνιος 2009 στις 15:30 — 5 σχόλια

Τα λόγια είναι περιττά

Τα λόγια είναι περιττά

Οι πράξεις μας μετράνε

Πικρός αγέρας τα σκορπά

Και οι καρδiές πονάνε

Πάρε με στην αγκάλη σου

Να νιώσω το σφυγμό σου

Και'γω το προσκεφάλι σου

Θα γίνω κι ουρανός σου

Δείξε μου την αγάπη σου

Χωρίς προκαταλήψεις

Κρυφά στο μονοπάτι σου

Το δρόμο να μου δείξεις

Τα λόγια είναι περιττά

Μάσκα όταν φοράμε

Και δυσκολεύει το μετά

Στο δάκρυ σαν κυλάμε

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 6 Ιούνιος 2009 στις 15:00 — 6 σχόλια

34 Χρονια στην πολιτικη!!!

Μετράω πληγές στα τόσα χρόνια

Τρένα στις ράγιες που περνούν

Σφαίρες που λιώσαν στην καρδιά μου

Και η φρίκη βαθιά μέσα στον νου

Να ζω στο στόμα ενός λύκου

Τα δόντια του να ακονίζω

Το σύστημα του να γνωρίσω

Να είμαι ξώγαμο του ίδιου

Να βλέπω αγγέλους μες στην λάσπη

Τον διάβολο μου να γελάει

Και κάθε άγιος στην γραμμή του

Ελεημοσύνη να ζητάει

Έπρεπε όλα αυτά να ζήσω

Το στραβό να κάνω ίσιο

Τον λύκο μου να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 6 Ιούνιος 2009 στις 9:00 — 4 σχόλια

Σβήστηκε ο δρόμος

Για τα χαμένα όνειρα μου
πονάει τώρα η καρδιά μου,
για την χαμένη την αγάπη
στα μάτια τρέχει ένα δάκρυ.

Έπαψα πλέον να σε βλέπω
δε σε αγγίζω και πονώ,
σβήστηκε ο δρόμος της ζωής μου
κι έγινε ολάκερο βουνό.

Θα το ανέβω και θα ψάξω
με πίστη ότι θα σε βρω,
και τότε σ’ όλους θα φωνάξω
πόσο πολύ σε αγαπώ.

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 6 Ιούνιος 2009 στις 8:01 — 4 σχόλια

Απόψε φόρα

Απόψε φόρα της νύχτας το κραγιόν

έχεις μια γεύση απο αυτές που ταξιδεύουν

τον ήχο σπάει της σιωπής τ'ακορντεόν

όταν νεραϊδες στο λιμάνι σου χορεύουν

Γυμνή σκιά σε μια ομίχλη σε τυλίγει

με την αλμύρα να σου βρέχει τα μαλλιά

λευκό πανί στα μάτια σου ανεμίζει

όταν οι μούσες θα σε παίρνουν αγκαλιά

Φωτιά που καίει στου νου την αμμουδιά

γίνομαι ένα με φεγγάρια αναβάτες

αναπολώντας μια ανάσα απ'τα παλιά

μέσα σε όνειρα γυρνώ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ στις 6 Ιούνιος 2009 στις 0:30 — 4 σχόλια

Atlantic Ocean ...

Ατλαντικέ ωκεανέ όσες φορές κι αν είδαν ,

τα μάτια μου το πλάτος σου δεν έχουνε χορτάσει ,

όταν σε πρωταντίκρυσα ήταν Απρίλης μήνας ,

έλαμπε ο ορίζοντας , είχε γιορτή η πλάση .

Απέραντο μεταξωτό , γαλαζωπό σεντόνι ,

γλυστρά η ματιά και χάνεται στου ορίζοντα το βάθος ,

πούπουλο το καράβι μας στα δυνατά σου χέρια ,

χίλιες οργυιές ως το βυθό , σ` αγάπησα με πάθος .

Ο ουρανός στα γιορτινά , πορφύρα και χρυσάφι ,

κάθε ηλιοβασίλεμα αρχαίο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 5 Ιούνιος 2009 στις 23:58 — 11 σχόλια

Απόδειπνον

Όπως ακουμπούσα με τον ώμο μου

σε κάσσωμα ξένης πόρτας

μήλο κόκκινο κρατώντας στο χέρι,

λίβας καυτός με σπίλωσε πισώπλατα.

Άγνωστοι μεταξύ γνωστών,

πίσω από την πλάτη μου,

μου κάρφωσες με τα μάτια σου,

ανατριχιαστικό μαχαίρι.

..........

Να λουστώ γάργαρο νερό,

μ' αρώματα ν΄αλείψω

το κορμί μου.

Να ντύσω την μορφή μου

ένδυμα λιτό,

μαργαριτάρια να περάσω

στην ψυχή μου.

Κεριά να ανάψω

σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 5 Ιούνιος 2009 στις 21:00 — 6 σχόλια

Περνούν τα χρόνια γρήγορα

Περνούν τα χρόνια γρήγορα

Σταματημό δεν έχουν

Και της ζωής τα σύνορα

Στο τέλος δεν αντέχουν

Τα νιάτα ανεμίζουνε

Σαν αστραπή περνάνε

Το θάνατο ορίζουνε

Και'κει μας οδηγάνε

Το διάβα τους είναι γραφτό

Ώρες χιλιάδες κλέβουν

Καλά κρυμμένο μυστικό

Τι οι θεοί στοχεύουν

Περνούν τα χρόνια γρήγορα

Όμοια σαν καταιγίδα

Δεν μας κοιτούν παρήγορα

Μας κλέβουν κάθ'ελπίδα

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 5 Ιούνιος 2009 στις 21:00 — 6 σχόλια

Ερωτικο 3

ΕΡΩΤΙΚΟ

Το χρόνο πίσω,
στα μάτια σου να περάσει πάλι,
όνειρο στο άδειο προσκεφαλι
σαν άρωμα θ’αφήσω.

Με Μάη θα ποτίσω,
τον Αύγουστο που κρυφά θα βγάλει
έρωτα απ’τα σπλάχνα του, μυαλού τη ζάλη
μια νύχτα θα μεθύσω.

Δεν θα γυρίσω,
την πλάτη μου στου ήλιου το περγιάλι,
ούτε στο κύμα που για μονάχια ψάλλει,
μελτέμι θα γεννήσω.

Προστέθηκε από τον/την Γνησιος Σ. Κωνσταντινος στις 5 Ιούνιος 2009 στις 16:30 — 6 σχόλια

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

Εγώ μιλάω πάντα με λόγια της φωτιάς

που κρύβουν μέσα τους ελπίδες και πληγές

κι ίσως μια μέρα να ανάψουν πυρκαγιές

όταν φυσήξει της καρδιάς μου ο νοτιάς .

Εσύ μιλάς πάντα με λόγια των καιρών

που η λογική σου προσπαθείς να τα χωρέσει

κι αν τα όνειρα μας αφήσουμε στη μέση

είναι συνήθεια λες , αυτών των ημερών .

Τα λόγια μου λοιπόν δε σε εμπνέουν

μα εγώ θα ανήκω πάντα στους τρελούς

κι όχι σ’αυτούς τους ξύλινους φελούς

που στο δικό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 5 Ιούνιος 2009 στις 15:18 — 6 σχόλια

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ ΜΕΘΥΣΙΑ

Θυμάμαι ήμασταν παιδιά κείνα τα βράδια

κι όλου του κόσμου τα στραβά τα βλέπαμε ίσια

με ανοιγμένα τα φτερά και με την τσέπη άδεια

όνειρα κάναμε στα πρώτα μας μεθύσια .

Τώρα ξεμέθυστοι με τα φτερά κομμένα

κοιτάμε πίσω μας τα χρόνια τα χαμένα

κι ίσως να φταίγαμε εμείς ή ο κόσμος που ‘ναι σάπιος .

Κι αν τελικά το γέλιο σου έγινε σιωπή

θυμάμαι ακόμα ένα βράδυ μου ‘χες πει

κάποτε να το θυμηθείς , εγώ θα γίνω κάποιος .

Θυμάμαι μοιάζαν τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 5 Ιούνιος 2009 στις 15:16 — 5 σχόλια

Ο ΤΡΕΛΟΣ

Συνάντησα μια μέρα τον τρελό,

έτσι τον λέγαμε όλοι

Αυτός που ανέμελα γύριζε,

ολημερίς στην πόλη

Τον κοίταξα με κοίταξε,

και εκείνος με απορία

Με ρώτησε τι θέλω εγώ,

από την κοινωνία

Και εγώ του χαμογέλασα,

του είπα τι λες να θέλω

Να ζήσουμε σαν άνθρωποι ,

τι άλλο πιο σπουδαίο

Αρχίζει εκείνος να γελά,

σαν πιο τρελός στην φύση

Τον κοίταξα περίεργα

ώσπου να μου απαντήσει

Μην ψάχνεις φίλε μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 5 Ιούνιος 2009 στις 12:03 — 4 σχόλια

Μια σκάλα.

Μια σκάλα.

Μια σκάλα που είχε μήνει κρεμασμένη

μέσα σε σπίτι το παλιό το γκρεμισμένο

το ξύλο από καιρό και σκόρο ρημαγμένο

δέντρο οξιά μα από χρόνια πληγωμένη

με προσκαλεί ν’ ανέβω μα φοβάμαι

-Έχω , μου λέει ,να σου πω μια ιστορία

μεγάλη στη μου ζωή μου η τιμωρία

έχω αντέξει δυο αιώνες όσο θυμάμαι

θυμάμαι γέλια , παιδιά να ανεβαίνουν

γρήγορα βήματα μικρά πολλά ,ελαφριά

κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιαννης Στιχακης στις 4 Ιούνιος 2009 στις 21:55 — 2 σχόλια

Αναφορά στον κάπτα Γιάννη τον Γαβαλά ...

Εν όψει της αναχωρησεως μου και του αγνωστο ποτε θα τα ξαναπουμε , θα ήθελα με την αδεια σας ... ξεκινώντας σήμερα κιολας .... , να σας γνωρίσω καποιους ανθρώπους - μορφες ...που σμιλεψαν τον ναυτικο μου χαρακτηρα και τους οφειλω πολλα ...

Πρωτος απο ολους ειναι ο καπτα Γιάνης ο Γαβαλάς απο την Ύδρα, ο οποιος εκτος απο δασκαλος μου στην ναυτική ακαδημία ηταν και εκεινος που διεκρινε την κλιση μου στη συγγραφή , ποιητης και συγγραφεας και ο ιδιος και με παροτρυνε να ασχοληθω με το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 4 Ιούνιος 2009 στις 21:30 — 6 σχόλια

ΤΟ Τ Α Ξ Ι Δ Ι !

Σε Βάρκα αρμερνίζω με πανιά

χωρίς κουπιά με του Αγέρα το κουμάντο

την ρότα θα μου δείχνει η αστροφεγγιά

κι΄ενα φεγγάρι κάντο.!

Απ΄την στεριά θ΄αφήνομαι

θα φεύγω απ΄την ψετιά της

να ζω πανω στην θάλασσα

πουχει μαγκιά δικιά της.

Πρόσεχε βάρκα μου μικρή

κι΄αγερα μη φουσκώνεις

τα κύματα της θαλασσας

και την εξαγριώνεις..

Ασε να λικνίζομαι στα γαλανά νερά

να ζω μεσα στο όνειρο

πουχασα στην στεριά..

Μα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nefeli riga στις 4 Ιούνιος 2009 στις 16:00 — 8 σχόλια

ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ

Πως σε κρατάνε Ελλάδα μου
τα χέρια, των παιδιών σου
τα πάντα τρέχουνε μπροστά
και αυτοί λένε για το παρελθόν σου
το μέλλον άγνωστο για σένα νε
κοιτούν με αδιαφορία
οι κοινωνία σου στον ύπνο της
η ίδια ιστορία

ποτέ τους δεν σε νοιαστήκανε
αυτοί που διοικούσαν
παράλυτη σε άφησαν
άρπαζαν πάντα ότι ποθούσαν
Ελλάδα συ στο παρελθόν θα ζεις
δίχως μέλλον να υπάρχει
Ελλάδα σε σβήνουν από την γη
Σου αλλάζουνε τον χάρτη

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 4 Ιούνιος 2009 στις 12:07 — 3 σχόλια

αγώνας ντέρμπυ

Ένας αγώνας ντέρμπυ,
η αγάπη μας
Τρύπια η άμυνα μου,
άστοχη η επίθεση σου.
Ισόπαλο το αποτέλεσμα,
νικηθήκαμε και οι δυο.
Σιώπησε η κερκίδα.

Προστέθηκε από τον/την Χρυσαλίδα στις 3 Ιούνιος 2009 στις 22:14 — 12 σχόλια

Αποκριδόν

Σε σκοτεινά σκοτάδια

ρευστά νυχτωθήκαμε,

νύχτα χωρίς ουρανό.

Εὐξεινα λόγια λαβύρινθος

συντροφιά μας, χορεύουν

μπλουζ ικεσίας

κεκαμμένο, χωλό.

Ψυχές απορρώγες εκχύνονται

των ματιών σου.

Που να'βρω έρμα

να πιαστώ,

να κρατηθώ;

Πώς να σε δω,

που να σε βρω

να αποκαθηλωθώ;

..... είμαι κοντά σου.

Είμαι δίπλα σου. Εδώ...

Σε ψαύω, σε αγγίζω,

σε ψηλαφώ.

Απυρόβλητος

Ψευδαίσθηση… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 3 Ιούνιος 2009 στις 22:00 — 8 σχόλια

¨Ολοι οι Προδομενοι

πάλι άρχισε ο πόλεμος

και εγώ λέω να εξαφανιστώ

όμως αν φύγω θα χαθώ

δεν θα δω άλλη μια φορά

τον πόλεμο, έτσι θα μείνω εδώ

σε αυτόν τον πόλεμο

που είναι λίγοι οι νικητές

πάμπολλοι οι νικημένοι

αυτόν το πόλεμο που λαχταρούν

όλοι οι προδομένοι

που δεν υπάρχουν ούτε σπαθιά

όπλα μα ούτε και κανόνια

μα σε πεθαίνουν με άδικα

σε λιώνουν τα καψόνια

με ελπίδα σε οπλίζουνε

να ανέβει το ηθικό σου

πως θα είσαι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 3 Ιούνιος 2009 στις 12:50 — 7 σχόλια