Υπάρχουν κάποιες πατρίδες στην άλλη άκρη του κόσμου , με πόρτα μικρά μα πανέμορφα , ζωγραφισμένα λες από το ίδιο το χέρι του Θεού , που μοιάζουν με παράδεισοι .
Τα λιμάνια τους είναι μικρά , αλλά ζεστά σαν αγκαλιές και οι μώλοι τους μυρίζουν θειάφι και σαπισμένο στάρι . Είναι ποτισμένοι με τον γόνιμο αντρικό ιδρώτα και το φίνο άρωμα των κοριτσιών που τα βράδυα ανεβαίνουν στα καράβια και το πρωί πρωτού ο ήλιος ανατείλει φεύγουν μαζί με τα στερνά τελώνια της νύχτας .
Οι ναύτες τα μοναχικά βράδυα ονειρεύονται να δέσουν σ` εκείνους τους παλιούς πέτρινους μώλους το βαπόρι τους και όταν αυτό τ` όνειρο γίνει πραγματικότητα , παρακαλάνε ν` αργήσει το ξημέρωμα .

Οι πελαγίσιοι πόθοι σαν θεριέψουν , προστάζουν στη δική τους γλώσσα , δίνοντας εντολές που το σώμα κάνουν άβουλο ν` αντισταθεί και τον αφέντη νου να χάνει την εξουσία του και να ακολουθεί υποτεταγμένος τα σαρκικά κελεύσματα .
Το ίδιο κλίμα που γέννησε τις τροπικές ζούγκλες και έδωσε στους ώριμους καρπούς τους χυμούς αφροδισιακούς , έπλασε και τα αιλουροειδή κορμιά , των κοριτσιών με το βελούδινο άγγιγμα , τη λάγνα ματιά και το φαρμακερό φιλί .
Το μεγάλο εμπόριο έφερε στους τόπους τους την πανσπερμία και σφυρηλάτησε με μαστοριά το ακαταμάχητο ταπεραμέντο τους .

Οι γυναίκες σ` εκείνες τις πατρίδες έχουν τη χάρη από τα τόσα αίματα που κυλάνε στις φλέβες τους . Αίμα λατινικό γεμάτο θέληση παθιασμένο γιά έρωτα , αίμα σαρακήνηκο φλογισμένο σαν την καυτή άμμο της αφρικανικής ερήμου , αίμα ελληνικό της Αφροδίτης και του Απόλλωνα , αίμα ασιάτικο ποτισμένο με ύπουλο αισθησιασμό , αίμα πορτουγέζικο ζηλιάρικο , περήφανο και ερωτιάρικο .
Είναι λεπτοκαμωμένες , με πλούσια ζουμερή σάρκα που μυρίζει ορχιδέα , εύθραυστες σαν κινέζικη πορσελάνη και ψυχή παιχνιδιάρα . Η ανασαιμιά τους αγγίζει το είναι σου και την θυμάσαι χρονια μετά .

Η μεγάλη τους φροντίδα είναι ο έρωτας . ο πιο σύμφωνος με την φυσιολογική του σημασία , δηλαδή την χαρά των συναισθημάτων και των αισθήσεων .
Όλη τους η περιορισμένη νοημοσύνη αφιερώνεται στο σπαρταριστό παιχνίδι του έρωτα . Όλη τους η βιοτική δραστηριότητα περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα κάνοντας τες να μοιάζουν με χρισμένες ιέριες της θεάς Αφροδίτης και της Aιγύπτιας Άθωρ .
Χαίρονται το κάθε βράδυ του έρωτα , αφημένες στο ρέμα της ανέμελης λάγνας ζωής τους , τραγουδώντας και χορεύοντας σε ξέφρενο γλέντι με μύριους εραστές , ρουφώντας αχόρταγα το ηδονικό λαχάνιασμα τους .
Σε κείνα τα μέρη , τα πάθη του κορμιού είναι παντοδύναμα . Οι αισθήσεις κυβερνούν και σαν παρεπόμενη συνέπεια του κυρίαρχου αισθησιασμού είναι τα αισθήματα .

Αν είσαι λίγο αλαφρόμυαλος η άμαθος στον έρωτα , ακόμη και η φωτιά του ήλιου που κάει κατακέφαλα στο ντάλα μεσημέρι δεν γίνεται να συγκριθεί με το τυρρανικό πύρωμα του πόθου . Το μυαλό ταξιδεύει εκεί και ο χρόνος σταματάει θαρρείς γιά το ναύτη που ερωτεύτηκε τις σειρήνες των τροπικών . Δεν υπάρχει λογικός συγκρατημός , φόβος η συνείδηση του πρεπούμενου και του άπρεπου . Οι πεποιθήσεις και τα πιστεύω καταρρέουν , όπως και η ηθική του γραμμή . Τότε η ακόρεστη βουλημία της ηδονής κάνει την φαντασία να ξεστρατίζει προς τα άδυτα του ναού της Αφροδίτης και το κορμί ριγά στην προσμονή του αγγίγματος από τα ροδοδάκτυλα της .

Ο ναύτης που ποθεί μιά γυναίκα νομίζει πως την αγαπάει , όμως το ίδιο συμβαίνει πολλές φορές και με κείνη και της δίνεται απλά , πρόσχαρα , δίχως ιδιαίτερο αισθηματικό έλεγχο, σαν να εκτελεί κάτι το ψυχικό , το αναπότρεπτο . Προφάσεις εν αμαρτίαις ..

Οι ίντριγκες , τα ερωτικά μικροδράματα και οι μικροτραγωδίες του πάθους , της ζήλειας και του πληγωμένου εγωισμού δεν έχουν μετρημό .
Ο ταξιδευτής γίνεται άθελα του διχασμένη προσωπικότητα , υπακούοντας στη συνείδηση μα και στα εσώτερα αρχέγονα κτηνώδη του ένσικτα , σ` ενα αγώνα αμφίροπο πολλές φορές που τον καταδικάζει τελικά στον φαύλο κύκλο του πόθου και της ηθικής , του θέλω και του πρέπει .

Η γκέισα της άπω ανατολής που μάγεψε τον Μάρκο Πόλο , κρατώντας τον δεσμώτη του έρωτα , στο πουπουλένιο της κρεββάτι με τα μεταξωτά σεντόνια , η περουβιάνα καλλονή με τα αινιγματικά αμυγδαλωτά μάτια τα αγέρωχα , η μάγισσα Κίρκη και η νύμφη Καλυψώ που σμίξαν τα αίματα τους με τον αλήτη της οργισμένης θάλασσας τον Οδυσσέα και οι σειρήνες που σαγήνεψαν τους συντρόφους του , δεν είναι πρόσωπα μυθικά μα υπαρκτά και ζουν κάθε στιγμή στο μυαλό του κάθε ναύτη . Είναι εκείνες που τα μάτια του αναζητούν και βρίσκουν σε κάθε εξωτικό πόρτο . Είναι η συντροφιά του στο μεγάλο ταξίδι και σμίγουν μαζί του συχνά στα μεγάλα ατελείωτα βράδυα της θαλασσινής μοναξιάς , όταν το σώμα ζητάει τα δικαιωματά του .

Ήταν ο πόθος του ναύτη που γέννησε την γοργόνα και την ανέστησε . Ήταν η εξαγνισμένη από το σεπτό θαλασσινό φίλτρο καρδία του , που την λάτρεψε σαν κάτι άγιο , που ο ίδιος μπορεί μονάχα να φαντασιώνεται και να ποθεί , χωρίς όμως να αγγίζει .
Ήταν ο ίδιος πόθος που την κρατάει ζωντανή ακόμη μέχρι σήμερα.

Ο Ακρόνεος ο ασκών τα καθήκοντα του στα άκρα της νηός , ο Ερετμεύς ο κωπηλάτης , ο Ναυτεύς ο ναύτης , ο Πρωρεύς ο ασκών τα καθήκοντα του στην πρώρη και ο Πρυμνεύς ο ασκών τα καθήκοντα του στην πρύμνη , ο Ευρύαλος και ο Ποντεύς , οι Φαίακες ήρωες ναυτικοί , οι αρχέγονοι ποντοπόροι , το αιώνιο τσούρμο , το βαφτισμένο σύμφωνα με την μαρτυρία του Όμηρου κατά την ιδιότητα ενός εκάστου , έκαναν τα ίδια ακριβώς όνειρα και διακατέχονταν από τους ίδιους διακαείς πόθους με του σημερινούς αρμενιστές των θαλασσών και της αγάπης .

Ο θεός έρωτας , αδιαφορεί ολότελα γιά τους επώδυνους , πανάρχαιους δαίδαλους της ηθικής δεοντολογίας , που τυραννάει σαδιστικά τα θυματά της , επιβάλλοντας τελικά , τον δικό του άγραφο κώδικα , λειτουργώντας σαν θεικός δικαστής , με μάτια γεμάτα κυρίαρχη επιτήμηση .


* * *


Ουραγοί …

Θέλω να μεταλάβω ευλαβικά
κάθε σταλαγματιά απ` το κορμί σου ,
όταν του πόθου μας σιγήσει η φωτιά
και γίνουμε οι ουραγοί του παραδείσου .

Θέλω κομμάτι σου να γίνω και μετά
σ` ένα βυθό να ξεχαστώ και να κοιμάμαι ,
να ενωθούμε στον πλατύ ωκεανό
να γίνω σώμα σου ... μαζί σου φτάνει νάμαι .

Θέλω ν` αλλάξω την πραγματικότητα
όλα τα μυστικά μου να ξορκίσω ,
να δραπετευσω απο την συμβατικότητα
κι ίσως αναστηθώ και ξαναζήσω .

Θέλω το παρελθόν να ψιλαφήσουμε
έκπτωτοι άγγελοι να μεταρσιωθούμε ,
ακροβατώντας στο κενό να προχωρήσουμε
χωρίς ελπίδα πάλι να προσευχηθούμε .

Κι έτσι όπως σιωπηλά θα προσευχόμαστε
... δύο απόκληροι ... φυγάδες ξεχασμένοι ,
όλο και πιό πολύ θα αγαπιόμαστε
αν και παράνομα ... αιώνια δεμένοι .


* * *

Η αδιάκοπη πάλη του ανθρώπου με τα στοιχεία της φύσεως έχει σαν άμμεσο αποτέλεσμα την διαμόρφωση ενός ιδιαίτερου ανθρώπινου μοντέλου , του θαλασσινού .
Στης φλέβες του κυλάει με ορμή το αίμα εκείνων που παλεύουν με τα κύματα γιά να εμπορευτούν τον πλούτο της γης .
Η ψυχοσύνθεση του ναυτικού αναπλάθεται καθημερινά και ο χαρακτήρας του σφυρηλατείται κάθε στιγμή , κάθε δευτερόλεπτο .
Άνθρωποι με διαφορετική καταγωγή και κοινωνική εξελιξη , με κοινό στοιχείο το παιδεμένο σκληροτράχηλο κορμί που σχημάτισαν η κακουχίες και το αλισιβερίσι , ένα κορμί όμως που κρύβει μέσα του μιά καρδιά τολμηρή και αγέρωχη , μα προ πάντων μιά καρδιά αγνή , συμπονετική , ευαίσθητη και αγαπησιάρα .

* * *

Προβολές: 14

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 30 Μάιος 2009 στις 12:44
Την πιό θερμή καλημέρα μου και τις ευχές μου για ένα όμορφο Σ-Κ σε όλη την όμορφη παρέα μας ...
Σχόλιο από τον/την Μαίρη στις 30 Μάιος 2009 στις 12:59
Κι έτσι όπως σιωπηλά θα προσευχόμαστε
... δύο απόκληροι ... φυγάδες ξεχασμένοι ,
όλο και πιό πολύ θα αγαπιόμαστε ...
παράνομα ... αλλά αιώνια δεμένοι .

Ο θεός έρωτας , αδιαφορεί ολότελα γιά τους επώδυνους , πανάρχαιους δαίδαλους της ηθικής δεοντολογίας , που τυραννάει σαδιστικά τα θυματά της , επιβάλλοντας τελικά , τον δικό του άγραφο κώδικα , λειτουργώντας σαν θεικός δικαστής , με μάτια γεμάτα κυρίαρχη επιτήμηση

Καλημέρα Γιάννη!
Μιά ανάγνωση στα υπέροχα που γράφεις δε φτάνει...
Το πάω από την αρχή!
Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 30 Μάιος 2009 στις 14:07
Καταπληκτικος και παλι!!!
γεια σου Γιαννη
Σχόλιο από τον/την ermioni στις 30 Μάιος 2009 στις 20:45
SmileyCentral.com
Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 31 Μάιος 2009 στις 0:36
Θέλω ν` αλλάξω την πραγματικότητα
όλα τα μυστικά μου να ξορκίσω ,
να δραπετευσω απο την συμβατικότητα
κι ίσως αναστηθώ και ξαναζήσω ....


Γράφεις Γιάννη!!!
Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 31 Μάιος 2009 στις 19:22
Κι έτσι όπως σιωπηλά θα προσευχόμαστε
... δύο απόκληροι ... φυγάδες ξεχασμένοι ,
όλο και πιό πολύ θα αγαπιόμαστε
αν και παράνομα ... αιώνια δεμένοι .

Γιάννη πιστεύω ότι και τούτο αγγίζει πολλούς.......
Και πεζό και έμμετρο καταπληκτικά!!!!!!!

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services