Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,538)

Ευχαριστω

Σας ευχαριστω ολους για την υποδοχη σας,
θα εχετε νεα μου ( σχολιασμους και ποιηματα) οταν βρω περισσοτερο χρονο.

Χαρηκα και ναστε καλα ολοι !

Προστέθηκε από τον/την Γνησιος Σ. Κωνσταντινος στις 26 Μάιος 2009 στις 15:37 — 3 σχόλια

Συνήθιζα να περπατώ
στου ορίζοντα την μοιρασιά,
λίγο πιο πάνω που λύνουν,
λίγο πιο κάτω που ντύνουν,
οι γλάροι με κορδέλα θαλασσιά
τα όνειρα που στίχους τα κεντώ.

Συνήθιζα αστέρια να κοιτώ
στου απέραντου την απλωσιά
εκεί, να χάνονται, να σβήνουν,
ευχές να γίνουν
πάνω στα χείλη σου δροσιά
με μια λέξη, σ’αγαπω . . . .

Μαης 2009 Γνησιος Σ. Κωνσταντινος

Προστέθηκε από τον/την Γνησιος Σ. Κωνσταντινος στις 26 Μάιος 2009 στις 9:18 — 5 σχόλια

Λινγκ Λι ...

Γεωλογικά η Ινδοκίνα είναι η συνέχεια του οροπεδίου του Θιβέτ απο οπου σε σχήμα βεντάλιας κατεβαίνουν οι μεγαλύτερες οροσειρες της περιοχης .

Το κλίμα της περιοχής ανήκει στην περιοχή των μουσώνων , που το καλοκαίρι δημιουργούν δυνατές και πυκνές βροχοπτώσεις και ιδιαιτερα υψηλες θερμοκρασιες .

Θέλαμε κανα δυό μέρες ίσαμε την Σαιγκόν που τώρα λέγεται Χο-τσι-μίνχ, δηλαδή ακείνος που φωτίζει . Πάει καιρός από την τελευταία φορά πούχα έρθει εδώ , δοκιμάκος ήμουν ακόμη , μα σα τώρα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Μάιος 2009 στις 17:15 — 8 σχόλια

ΕΥΤΥΧΩΣ!

Με θες, να Υπακούω Αληθινά!

Δεν θα κρυφτώ απ᾽το Δάσκαλο μου.

Να Ακούσεις και κάτι Ειλικρινά!

Δεν φεύγεις Στιγμή απ᾽το Μυαλό μου!

Κολασμένος, δεν Χορταίνω να Κοιτώ!

Βλέπω, ο,τι το Νοιώθεις και Χάνομαι.

Καθε στιγμή να σ᾽αγγίξω προσπαθώ

και απ᾽το κάθε σου Βλέμμα Πιάνομαι.

Σε Παίρνω τηλέφωνο και περιμένω

στην Αναμονή ν᾽ακούω τη Φωνή σου

Φαίνεται, ότι είναι πια γραμμένο

Να σέρνομαι πίσω απ᾽την Ψυχή σου

Θεέ μου τι Εφιάλτης… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 24 Μάιος 2009 στις 23:44 — 11 σχόλια

Η μυστική βροχή

Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού,

αγιάζουνε οι δαίμονες του νου.

Παράδεισο και κόλαση δεν έχει

κι όποιος τρελαίνεται, μπορεί κι αντέχει.

Aντάρτες στα βουνά της ξαστεριάς

καλόγεροι σεπτοί της μοναξιάς

γυρνούν , τρελοί, ποιητές και μουσικάντες .

Θεός τους κι αρχηγός τους ο λεβάντες .

Ακούμε τη λαχτάρα τους στη γη .

" -Ω , λέμε, θα 'ναι η μυστική βροχή."

Βρέχει κορμιά ακέφαλα, ανθισμένα

κι αόρατα στιχάκια ματωμένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 23 Μάιος 2009 στις 20:00 — 10 σχόλια

Τουνίμ ...

Στιγμές ζωής ... απο το προσωπικό μου ημερολόγιο ...

Aπομεσήμερο στην Casablanca αρχές Οκτώβρη , πλώρα να στέκομαι αφημένος στο στοργικό άγγιγμα του χαδιάρη ήλιου της και στις δροσερές ριπές του ζέφυρου , που αδιάκοπα ξεσηκώνει ο ωκεανός χαρίζοντας τη δροσιά στους ανθρώπους . Παρακολουθώ από ώρα τη χούφτα από το κρένι της στεριάς να αδειάζει αμείλικτα τα σπλάχνα του Ποντονίκη από το καλαμπόκι του Galveston .

Eπάνω στο καπάκι του αμπαριού μας , το μάτι μου γιά λίγο στέκεται… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Μάιος 2009 στις 19:41 — 6 σχόλια

Πληγωμένη αγάπη σαν άγριο θηρίο...

Αν κοιτάξεις πίσω σήμερα
και χθές, δεν θα δείς
τίποτα άλλο εκτός,
από μια πληγωμένη αγάπη,
σαν ένα θηρίο άγριο κι’ ανήμερο,
να σηκώνεται να δείχνει
τα νύχια του, και να τα καρφώνει
στο τέλος, στην ίδια του την σάρκα..

Αν απέμεινε κάποια ελπίδα,
μπορεί να αναζητά ανέκφραστο
μια διέξοδο απελπισμένη,
να μην ματώνεται κάθε στιγμή,
με ασήμαντη αιτία και αφορμή .

Προστέθηκε από τον/την santana στις 22 Μάιος 2009 στις 7:10 — 3 σχόλια

Το χρώμα της φωτιάς...

Διέκρινα τα χείλη σου
πόσο με αναζητούν,
την αγωνία μες
τα μάτια σου,
σαν σε ποθώ ασταμάτητα
και το πάθος γυρνά
γύρω από το μυαλό
που αντιστέκεται συνέχεια'

σαν σε πάρω στην αγγαλιά μου
κρυφά θα μου ψιθυρίσεις,
πως το χρώμα της φωτιάς
ξεχείλησε κάθε αχτίδα,
που σου φανερώθηκε,
στης σκιάς το απέραντο
σκοτάδι.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 21 Μάιος 2009 στις 7:00 — 3 σχόλια

Zωή ...

Ηταν τότε , στις 20 Ιουλίου του 2006 ...

Εικοσιτέσσερα χρόνια ακριβώς , ούτε μία ημέρα διαφορα , μετά το πρωτο μου μπαρκο , που περνούσα ξανα μετά από πολύ καιρό την διώρυγα του Παναμά , με πορεία προς το Πίσκο και το Ματαράνι , στο Περου .

Η ώρα ηταν σχεδόν τέσσερεις , τα ξημερωματα .

Σε λιγο θα αρχιζε να χαραζει , αλλα επικρατουσε ακομη ένα ασυνήθιστο μαβύ υγρό σκοταδι και το τροπικο δασος ηταν σχεδον ολοκληρωτικα τυλιγμενο μεσα στην διάφανη γάζα της πρωινής ομίχλης και την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 20 Μάιος 2009 στις 20:38 — 5 σχόλια

Διάπλους ...

Ντρίν , ντρίν , ντρίνννν ...

Τρείς κτύποι τηλεφώνου , όπως πάντα ... με τον τελευταίο να μοιάζει λίγο πιο παρατεταμένος .

Άκουσα με ανακούφηση το σενιάλο για το σταμπάι πως αριβάρουμε στο αγκυροβόλιο του Ματαράνι , στο Περού . Ο ατζέντης από τα χθες μας είχε ειδοποιήσει πως το λιμάνι είχε κίνηση και θα καθόμασταν αρόδου .

Τράβηξα τις κουρτίνες από το πλωριό φιλιστρίνι της καμπίνας μου, μπας και ξεχωρίσω πόσο δρόμο έχουμε ακόμη ίσαμε το αγκυροβόλιο και έβγαλα το κεφάλι μου απ` έξω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 19 Μάιος 2009 στις 7:01 — 8 σχόλια

Του έρωτα σημάδι...

Ξεπροβάλει η χαραυγή
και ότι αισθανθήκαμε,
αρχίζει να ζωντανεύει
αγνό από την αρχή,
κρυφό στης ψυχής μας
την ατέλειωτη επαφή '

όσο και να απομακρυνθής
θα σε κρατώ στα χέρια μου,
σαν ένα αφτέρωγο
του έρωτα σημάδι,
ώσπου να ρθη το πρωί
και ξαναγεννηθής
μέσα μου και πάλι.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Μάιος 2009 στις 0:58 — 8 σχόλια

XIΛΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ!...

Γράψε,

Με χίλια χρώματα τη λέξη σ’ αγαπώ

Ταξίδεψε με στο δικό σου ουρανό,

Και μη φοβάσαι κεραυνούς και καταιγίδες.

Ρίξε,

Όσα σε πλήγωσαν στης λήθης το πιοτό,

Αγκάλιασε με είμαι εδώ και σ’ αγαπώ,

Μαζί θα σβήσουμε του πόνου τις κοιλίδες.

Πάρε,

Τα δώρα του έρωτα που φέρνει η στιγμή,

Κι αυτή η φλόγα που σου καίει το κορμί

Να δεις πως χάνονται απ’ τα μάτια οι ρυτίδες!

Κι έλα,

Μαζί να ζήσουμε ζωή απ’ την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 18 Μάιος 2009 στις 7:37 — 8 σχόλια

Νέα μέρα ...

... Βραδυάζει νωρίς ...

Νομίζεις πως ο ήλιος δίνει ένα μακροβούτι και χάνεται νικημένος στον ορίζοντα , όπως άξαφνα κάνει και την φανέρωσή του το ξημέρωμα , που ενώ είναι πίσσα σκοτάδι , σωστά μεσάνυχτα , να ξάφνου δίνει μιά και ξεφυτρώνει από το πουθενά θαρρείς , απ` εκεί που δεν τον περιμένεις . Η νύχτα τότε φωτίζεται απότομα και τα σκοτάδια της διαλύονται σ` ένα ματωμένο φως που φλογίζει ολόγυρα το κύμα . Την ίδια στιγμή σαν αερόστατο το πυρωμένο άρμα του θεού Απόλλωνα αναδύεται με βήμα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 17 Μάιος 2009 στις 20:29 — 7 σχόλια

Δως μου ζωή..

Δως μου ζωή μια ακόμα ευκαιρία,

λόγο να τραγουδήσει η καρδιά,

η συννεφιά να φύγει μια αιτία,

να γείρει στη χαρά η ζυγαριά.

Δως μου ζωή μια άνοιξη ν' ανθίσω,

ένα χαμόγελο αληθινό,

δ ω ς μ ο υ μ ι α α φ ο ρ μ ή ν α σ' α γ α π ή σ ω,

να δω τον ουρανό πιο φωτεινό.

Δως μου αγκάλη μέσα να τρυπώσω,

να μη φοβάμαι πια στα σκοτεινά,

σ' αστέρι, ένα όνομα να δώσω,

μια ανάσα, το πρωί να με ξυπνά.

Δως μου κλειδί την πόρτα να…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 17 Μάιος 2009 στις 11:00 — 7 σχόλια

Απατηλό μου όνειρο

Στης σιωπής σου πλανιέμαι το κύμα

Σα βαρκούλα χωρίς τα κουπιά

Της αγάπης σου έπεσα θύμα

Και πονάει πολύ η καρδιά

Μες το βλέμμα κρυμμέν’η αλήθεια

Μυστικά με ποτίζει καημό

Μια κακιά μού’χεις γίνει συνήθεια

Ένα λάθος πολύ ακριβό

Απατηλό μου όνειρο

Γκρίζα μου αυταπάτη

Με έβλεπες σαν όμηρο

Κι ήρθε πικρό το δάκρυ

Στης σιωπής σου πλανιέμαι το κύμα

Φεγγαράκι χωρίς ουρανό

Της αγάπης σου έγινα θύμα

Και σ’απέραντο πέφτω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 16 Μάιος 2009 στις 21:30 — 8 σχόλια

Βυθός ...

Στης ψυχής μου τη δίνη μπλεγμένος

συντροφιά στο φεγγάρι της χάσης ,

δεν με νοιάζει που μόνος θα μείνω

σαν με χάσεις ... ξανά μη με ψάξεις .

Ένας άνθρωπος ονειροπόλος

στην πεζότητα παγιδευμένος ,

στου μυαλού τα στενά μονοπάτια

Προμηθέας ... δεσμώτης δεμένος .

Τα σημάδια του χθες δεν θα κρίνω

του πολέμου παράσημα μοιάζουν ,

δίχως πρόβα τον ρόλο μου παίζω

ερινύες εντός μου μονάζουν .

Σ` ένα τούνελ δραπέτης στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 15 Μάιος 2009 στις 23:36 — 5 σχόλια

ΤΑΞΙΔΙ ΕΡΩΤΙΚΟ (μπαλάντα) Couple Κι απόψε ειν’ η μουσική η μόνη μου παρέα το όνομα σου ψιθυρίζω στην κάθε μου στιγμή δίπλα η καρέκλα σου αδειανή στέκει μοιραία γεμάτη όμως αναμνήσεις που ζήσαμε μαζί…

ΤΑΞΙΔΙ ΕΡΩΤΙΚΟ (μπαλάντα)

Couple

Κι απόψε ειν’ η μουσική η μόνη μου παρέα

το όνομα σου ψιθυρίζω στην κάθε μου στιγμή

δίπλα η καρέκλα σου αδειανή στέκει μοιραία

γεμάτη όμως αναμνήσεις που ζήσαμε μαζί

Refrain

Με την καρδιά μου τα βάζω,

Που είναι ευαίσθητη πολύ,

Με αυτή που πάει κι αγαπάει,

Και αδιάκοπα μετά αιμορραγεί.

Couple

Διαβατήριο μια φωτογραφία στην κορνίζα

Να ΄ρθω κοντά σου ένα ταξίδι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΡΩΤΙΚΟΣ στις 15 Μάιος 2009 στις 13:10 — 7 σχόλια

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Εσύ μπορεί να μου συγχώρεσες,

τα τόσα που᾽χω κάνει Λάθη.

Ποτέ όμως εσύ δεν μπόρεσες

κι από κοντά να δεις τα Πάθη.

Τίποτα πιο λίγο δεν μας άξιζε

μες στης Ζωής τα Παραμύθια.

Η Αγάπη απλώς μας άγγιξε,

και μας προσπέρασε η Αλήθεια.

Αν της Ψυχής τα Θρύψαλα

σε Λήθης Φέρετρο τα βάζω.

Μ᾽αγγίζει ο πόνος ύπουλα

και βουβά τα ξαναβγάζω.

Σαν τη Σφαλιάρα της Σιγής,

που ξυπνάει την Πληγή μου.

Τα δάκρυα μου δεν άκουσε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 15 Μάιος 2009 στις 6:00 — 9 σχόλια

Κι όμως ...

... έτσι λοιπόν χωρις πολλες τυμπανοκρουσιες και επιβραβευση για τα εξη χρονια προσπαθειας και επιτυχιας , τελειωσε το δημοτικο σχολειο , με μοναδικους μαθητες να μπορουν να καυχιουνται για το πολυποθητο ... γιά φαντάσου τώρα ... « αριστα δεκα » , δυο μοναχα παιδια .

Εμενα και την Βασιλική.

Δυο παιδια με κοινη μοιρα , την ελλειψη πατερα και την ασθενεια της τελειομανιας .

Δυο παιδια καταδικασμενα να κυνηγανε την ιδια τους τη σκια με τον ηλιο στη πλατη , σ` ενα αγωνα χωρις θεατες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 14 Μάιος 2009 στις 0:06 — 6 σχόλια