Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,538)

Συμμιγής Πόθος

Θα παραγγείλω

μια αγκαλιά ζεστή,

μια χούφτα φιλιά

φιλήδονα,

δυο χέρια γύρω μου

τρυφερά,

δυό μάτια να φυλάν

τον ύπνο μου.

Και θα στραφώ

στου νου μου

το πλευρό.

Θα χωθώ

στην αγκαλιά σου,

στο αυτί μου

θα ακούω

την καρδιά σου

να μου ψιθυρίζει,

την ανάσα σου

να με νανουρίζει,

το σώμα σου

να με δροσίζει.

Παραισθησιογόνου

ζάλη, η Αφή σου.

Μετάξι τα χέρια σου

ανάμεσα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 11 Ιούνιος 2009 στις 1:00 — 4 σχόλια

Πόσα απόψε...

Πόσα απόψε έχουν περάσει,
πόσες νύχτες αδειανές,
της καρδιάς χωρίς μια παύση,
αχ και βαχ ο αμανές.

Κάθε απόψε που δεν ήρθες
μες τον κάμπο καλαμιά,
της ελπίδας μου οι σπίθες
όσο σβήνουνε μια-μια.

Όσα απόψε και ρυτίδες
κι άλλες τόσες χαρακιές,
της ψυχής οι καταιγίδες
κι οι χαμένες Κυριακές.
--
Πόσα βράδια δίχως λέξη,
με τα γόνατα αγκαλιά,
γίνομαι μέχρι τη φέξη
μία τόση δα σταλιά.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 11 Ιούνιος 2009 στις 0:00 — 6 σχόλια

ΣΑ ΠΟΥΛΙΑ ΖΕΥΓΑΡΩΜΕΝΑ ( Αφιερωμένο....)

ΣΑ ΠΟΥΛΙΑ ΖΕΥΓΑΡΩΜΕΝΑ

Γελάσανε μια φορά,

τα χείλη μου τα πικραμένα,

και άνοιξα τα φτερά,

που ’χω πλάι μου εσένα.

Περασμένα – ξεχασμένα,

όχι, μούτρα κατσουφιασμένα.

Ήπια δροσερό νερό,

στα χέρια σου τ’ αγαπημένα,

δεν φοβάμαι τον καιρό,

και εχθρό μου πια κανένα.

Όλα καλά τελειωμένα,

σου συχωρνώ τ’ αποθαμένα.

Ορκίζομαι σ’ αγαπώ,

μπροστά στο Θεό τον Ένα,

και ξανά δε θα ντραπώ,

μ’ όσα έχω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 10 Ιούνιος 2009 στις 23:00 — 4 σχόλια

Ζούσα για το σήμερα

Έρωτες και αγάπης ιστορίες

Μια ζωή μ'άστατες ισορροπίες

Αστέρι της νυχτός ,ονειροπόλο

Στα χέρια κράταγα τον κόσμο όλο

Νύχτα - μέρα σε άλλα μονοπάτια

Μέσα στην άμμο έχτιζα παλάτια

Χωρίς πυξίδα λιμάνι δεν θα βρω

Και κουβαλώ στον ώμο το σταυρό

Ζούσα για το σήμερα

Τη δική μου τρέλα

Κι έπεσα σε χίμαιρα

Σ'ένα πηγαινέλα

Έρωτες και αγάπης ιστορίες

Και άπειρες χαμένες ευκαιρίες

Να φωτίσω με τη φλόγα του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 10 Ιούνιος 2009 στις 19:00 — 7 σχόλια

ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε

με συμβουλές και της ημέρας λόγια

μου λεν’ τα χρόνια φεύγουνε και πάνε

μου λεν’ μη κρύβεσαι στης μοίρας τα υπόγεια .

Μα εμένα να το ξέρετε μ’ αρέσει εδώ πέρα

εδώ που οι δρόμοι στένεψαν κι έγιναν μονοπάτια

εδώ που γέρνεις σαν κλαδί στο φύσημα του αγέρα

κι οι ελπίδες σπάνε σαν γυαλί και γίνονται κομμάτια .

Πάντα αγαπούσα τη βροχή και τα θλιμμένα μάτια .

Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε

που μοιάζουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 10 Ιούνιος 2009 στις 15:45 — 4 σχόλια

Η πίκρες να γίνουνε χθες

Βάλε με,

μες στην καρδιά σου

Δώσε μου,

τα γλυκά φιλιά σου

Κοίτα με,

πεθαίνω μ’ ένα σου βλέμμα

Γύρισες,

πες μου δεν είναι πια ψέμα

Της πίκρες συντροφιά μου

της βαρέθηκα

Στα μαγικά ταξίδια σου να μπω

Στ’ όνειρο δώσε πνοή να ζήσει

Στην αγκαλιά σου ν’ απογειωθώ

Πάμε ξανά να βρούμε χαρές

Κι πίκρες να γίνουνε χθες

Πέτα με,

με τα φτερά σου

Νιώσε με,

δεν ζω στιγμή μακριά σου

Γέλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 10 Ιούνιος 2009 στις 10:56 — 6 σχόλια

Οι απλές χαρές του καλοκαιριού* (μέρος πρώτο)

Του Φώτη Κόντογλου

Βλογημένος ο άνθρωπος που μπορεί, τώρα το καλοκαίρι, να ξεμακρύνει για λίγο απο την ταραχή της πολιτείας. Αν του αρέσει η θάλασσα, ας πάει σε κανένα νησί, που δεν είναι ακόμα χαλασμένοι οι νησιώτες, ή σε κανένα ψαραδοχώρι. Να μην κουβαλήσει όμως μαζί του την πολιτεία, όπως κάνουνε πολλοί, που απο τη μια θέλουνε να αφήσουνε την ταραχή πίσω τους, κι από την άλλη κουβαλάνε μαζί τους όλα τα περίπλοκα και καθέκαστα της πολιτείας.

Πάρε μαζί σου όσο λιγώτερα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μήτσος Σακκάς στις 10 Ιούνιος 2009 στις 8:00 — 4 σχόλια

Ήλιος μες στα νερά ..

Βουτώ στα πιο βαθιά νερά

μία κρυφά μια φανερά

στις μυστικές σου δίνες

ν' ακούσω τις σειρήνες.

Ν' ακούσω να ξελογιαστώ,

το μύθο σου να τυλιχτώ

ρούχο και παραζάλη,

να βρω την άκρη πάλι.

Στον ύπνο μου σε φτάνω.

Ξυπνάω και σε χάνω.

Βουλιάζω στα ρηχά.

Γιατ' είσαι όνειρο άπιαστο,

φωτιά και θαύμα άμοιαστο:

ήλιος μες στα νερά ..

Βουτώ να…

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 10 Ιούνιος 2009 στις 0:18 — 11 σχόλια

Εὖνις* Ευνή**

*ο στερημένος, ελλιπής, έρημος

**το κρεβάτι, κλίνη, φωλιά

================

Η γυναίκα με την βέρα

στην ευνή.

Προσεκτικά σηκώνεσαι

καταμεσής την νύχτα,

αιωρήσαι στο δωμάτιο,

βγαίνεις στον κήπο.

Καλοκαίριασε.

Ανάβεις τσιγάρο.

Αχνό φως,

λευκής σκληρής

λάμπας

κάπου κοντά σου,

φωτίζει

Επιθυμίες - ανεπιθύμητες.

Απομακρύνεσαι.

Μοσχομυρίζει

η μνήμη σου

από την οπτασία… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 10 Ιούνιος 2009 στις 0:00 — 8 σχόλια

Έγινες όραμα

Πάλι σ' ονειρεύτηκα

κι' ήρθα στην αγκαλιά σου

στα χείλη σου αφέθηκα

να πίνω τα φιλιά σου

τυφλά σε ερωτεύτηκα

μα είμαι μακριά σου

Έγινες όραμα

έγινες οπτασία

με δικό σου άρωμα

τρέχει η φαντασία

έγινες μαρτύριο

έγινες απάτη

σκέτο δηλητήριο

το δώρο σου αγάπη

Πάλι σε δανείστηκα

να σβήσεις το σκοτάδι

μαζί σου βασανίστηκα

δεν έφευγε το βράδυ

στη φυλακή σου κλείστηκα

και έμεινα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 9 Ιούνιος 2009 στις 19:30 — 8 σχόλια

Μ ενα φιλι και ενα χαδι

Έλα μαζί μου το βράδυ
Κόκκινο θα ναι το φεγγάρι
Θα μαι κογχύλι εγώ
Και εσύ μαργαριτάρι

Μες της καρδιάς μου τον βυθό
Θε να σε κλείσω εγώ

Δώς μου ξανά τα δυο χείλια
Όλοι να σκάσουν από ζήλια
Σώμα μου να σαι ψυχή μου
Δως το φιλί της ζωής μου

Μ’ ένα φιλί κ’ ένα χάδι
Φωτιές να ανάψει το βράδυ
Μες στα φιλιά να χαθώ
Του έρωτα μου σημάδι

Με της ματιάς σου το πιοτό
Θε να μεθύσω εγώ

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 9 Ιούνιος 2009 στις 13:23 — 6 σχόλια

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

Ξέρεις τις νύχτες τελευταία ξαγρυπνώ

γιατί φοβάμαι τα όνειρα μου να αντικρίσω

κι αν ανασαίνω απ’ του τσιγάρου τον καπνό

πνίγομαι απ’ όλα αυτά που έχω αφήσει πίσω .

Ξέρεις δε βρίσκω ησυχία πια στον ύπνο

κι αφού δεν έχεις άλλη ελπίδα να μου δώσεις

μόνος δειπνώ στο μυστικό μου δείπνο

και περιμένω κάθε αυγή να με προδώσεις .

Ξέρεις τις νύχτες τελευταία προσπαθώ

τους εφιάλτες που με ζώνουν να νικήσω .

Φτάνω στον πάτο στης ζωής μου το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 9 Ιούνιος 2009 στις 12:41 — 3 σχόλια

Κι ας χαθώ... - Δημήτρης Άρνης, Ποίηση: Σωτηρία Χατζάκη (minoraki)

Προστέθηκε από τον/την D-Asimos στις 9 Ιούνιος 2009 στις 5:01 — 7 σχόλια

ΜΑΣΚΕΣ

Αν κάτι έμαθα και είδα στους ανθρώπους

είναι μια μάσκα πως φορούν και γίνονται άλλοι .

Αλλάζουν πρόσωπα ,αισθήματα και τρόπους

και μοιάζει ο κόσμος με μεγάλο καρναβάλι .

Όμως την μάσκα μου να ξέρεις θα πετάξω

και μην τρομάξεις αν με δεις θα είμαι εγώ .

Μη με ρωτήσεις δεν μπορώ να εξηγώ

γιατί ειμ’ αυτός που πάντα ηθελα να αλλάξω .

Αν κάτι σαν θηλιά τόσο καιρό με πνίγει

είναι μια μάσκα πως φορούσα κι ήμουν άλλος .

Έμενα θήραμα στου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 8 Ιούνιος 2009 στις 12:51 — 5 σχόλια

Buena ...

Υπάρχει κάποιο μικρό εξωτικό πόρτο , βαθειά χωμένο στο μυχό ενός γραφικού πανέμορφου κόλπου , πνιγμένου κυριολεκτικά στη τροπική βλάστηση , στη κόστα του Ειρηνικού ωκεανού .

Ονομάζεται Buenaventura και είναι ο τόπος όπου έγινε αυτή η ιστορία που θέλω να σας διηγηθώ ... .

Δεν την πήρε κανένας από το πλήρωμα χαμπάρι , μα εγώ μπορώ να γνωρίζω όλες τις μικρές λεπτομέριες της , επειδή συμβαίνει να τις βίωσα από πρώτο χέρι .

Άλλωστε τα ασήμαντα αυτά γεγονότα έγιναν τόσο κοντά μου ,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 8 Ιούνιος 2009 στις 11:00 — 12 σχόλια

Φωτιά στα πέλαγα θα ανάψω

Πως να γλυτώσω απ’την φωτιά σου
Κι απ’το μαχαίρι της ματιάς σου
Ο,τι κι αν βρείς να μου χαρίσεις
Στο τέλος θα με λησμονήσεις

R
Φωτιά στα πέλαγα θα ανάψω
Κι απο την στάχτη που θα βγεί
Πόσο σ’αγάπησα θα γράψω
Και πόση μ’άνοιξες πληγή

Βουνό δεν είμαι για ν’αντέξω
Ούτε βροχούλα για να βρέξω
Να πνίξω τον βαρύ καημό μου
Που μού’ φυγες απ τ’όνειρό μου

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Ιούνιος 2009 στις 11:00 — 8 σχόλια

και εσυ δεν μιλάς!!!

Του καημού τα μονοπάτια

Και τα παγωμένα βράδια

Κληρονόμησα από σένα

Ψέματα τα δυο σου μάτια

Η καρδιά μου στα κομμάτια

Που χαλάλισα για σένα

Και δεν μιλάς

Δεν έχεις τίποτα να πεις

Χείλη βουβά

Ένα τοπίο της σιωπής

Κ’ εγώ πονώ

Που σκότωσες τον έρωτα μου

Σε πιο ουρανό ?

Πώς να πετάξω

Που είναι σπασμένα τα φτερά μου

Η ζωή μου μια σελίδα

Δεν την άφησες να ζήσει

Μου την βούτηξες στην πίκρα

Τ’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 8 Ιούνιος 2009 στις 9:06 — 4 σχόλια

Πάτριο χώμα

΄Ενα σακουλάκι σκουρόχρωμο χώμα

από το σπίτι το ελλη νικό,

φυλαγμένο σε

ύφασμα λινό,

κρυμμένο

μέσα στην βαλίτσα μου,

πέρυσι τον Φλεβάρη.

Πίσω στον βορρά,

το σκόρπισα βορά

στα δόντια

της βροχής

και του χιονιού.

Φέτος,

δεύτερη χρονιά

κατά σειρά,

έξω στην πέργκολα

άνθισε γιασεμί°

μέσα στο σπίτι,

κάτω στο πάτωμα

φυτρώνει βασιλικός,

από της μάννας μου

την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 8 Ιούνιος 2009 στις 2:30 — 4 σχόλια

Ζωγραφική Χρωματικού Πεδίου

Μώβ έβαψες το φεγγάρι

σε πίνακα ασπρόμαυρο,

κατά την επιμονή σου

να μ' απαλλάξεις

από την μονοχρωματική μου

Εμμονή.

"Σήκωσε

το φανελάκι σου,"

μου ζήτησες.

"Μείνε ακίνητη,

με σταυρωμένους

αγκώνες καρφωμένους

στον ουρανό.

Το πρόσωπό σου

πλάγια, να φαίνεται,

το στήθος σου

κάτω ακριβώς

απ' αυτό

το φως".

Εξαὒλωση

η έκρηξη του πινέλου.

Το μωβ

μ' ακολούθησε,

έγινε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 7 Ιούνιος 2009 στις 22:30 — 4 σχόλια

Χάραγμα ...

Χάραγμα …

Χάραξες με τον σουγιά σου , άστρο στο ψηλό κατάρτι ,

το βαπόρι να φυλάει , το θηρίο όταν θα `ρθει .

Σκάλισες με το σκαρπέλο , μια γοργόνα να της μοιάζει ,

καλημέρα να της λές , κάθε που γλυκοχαράζει .

Έγραψες με το ξυράφι , πάνω στο δεξί σου χέρι ,

τ` ονομά της να το βλέπεις , κάθε που τραβάς μαχαίρι .

Έκαψες μ` ασετυλίνη , κάτι που ποτέ δεν σβήνει ,

μέσα στην καρδιά κρυμμένο , σαν διαμάντι φυλαγμένο .

Έκοψες με το κοπίδι , το παλιό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 6 Ιούνιος 2009 στις 23:30 — 8 σχόλια