Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Πως …

*

Πως να δαμάσεις του κυκλώνα την οργή

της θάλασσας τα κύματα να δέσεις ,

πως να διαβάσεις τα σημεία των καιρών

να παραμείνεις άνθρωπος σαν πέσεις ...

Πως οι πληγές απο το χθες να γιατρευθούν

άφεση στους εχθρούς σου να δωρίσεις ,

πως να γνωρίσεις το ποιός είσαι τελικά

όλα τα λάθη σου να εξαγνήσεις ...

Πως να διαβείς τα μονοπάτια της σιωπής

αν την πυξίδα της καρδιάς σου αγνοήσεις ,

πως να πετάξεις στις φωλιές των αετών

αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 6 Ιανουάριος 2010 στις 9:19 — 10 σχόλια

Σαράντα κύματα

Μ’ένα τρικάταρτο καράβι

Ζωή τη ρότα μου τραβάς

Πριν η αγάπη με προλάβει

Τα όνειρά μου ξεπουλάς

Χωρίς πυξίδα στο ταξίδι

Και πανιά κουρελιασμένα

Έχω χαμένο το παιχνίδι

Πως ν’αλλάξω τα γραμμένα

Χτυπούν σαράντα κύματα

Επάνω στην καρδιά μου

Και του καιρού γυρίσματα

Τσακίζουν τα φτερά μου

Μ’ένα τρικάταρτο καράβι

Θα φύγω από τη ζωή

Και στο απόλυτο σκοτάδι

Θα παραδώσω τη ψυχή

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 6 Ιανουάριος 2010 στις 8:00 — 8 σχόλια

Ο ποιητής

Ο ποιητής

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ολόκληρος είναι ένα ταξίδι

Τα μάτια του

φουρτουνιασμένες θάλασσες

Αέρινος

Συντροφεύει τα πουλιά

Με όνειρα και χαρταετούς

Ξεχορταριάζει τα μονοπάτια

της γλώσσας

Τρέχει καβάλα σε δύο άλογα

Ισορροπώντας στις χαράδρες

της αμφισημίας

Με τις στερήσεις του, βάζει φωτιές

στους πόθους, τους αλλότριους

Διώχνει τα σκοτάδια

λάμποντας

Σκορπίζει φωτιά και στάχτη

Στο δισάκι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 6 Ιανουάριος 2010 στις 0:54 — 9 σχόλια

Ο Δραπέτης

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Τις νύχτες βγαίνει μόνος του στα πιο ψηλά μπαλκόνια

θέλει να δει κατάματα εκείνα που φοβάται

στις μέρες στήνει ξόβεργα και δόκανα στα χρόνια

να πιάσει όσα έχασε κι αυτά που δε θυμάται.

Έχει κρεμάσει στο λαιμό κάποιο παλιό του κρίμα

έν’ ανοιχτό εισιτήριο κρυμμένο έχει στην τσέπη

έτοιμος ειν’ από… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 5 Ιανουάριος 2010 στις 23:47 — 11 σχόλια

ΝΤΥΣΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ Μ’ ΑΥΓΗ (2o βραβείο σε Παγκόσμιο φεστιβάλ της International Art Society έτους 2009)

Το όνειρο που έκρυψες σ’ απόκρυφα σοκάκια ,

σ’ ένα λαβύρινθο ψυχής κι ανήλιαγα δρομάκια ,

σαν το πιο μύχιο μυστικό , μη προδοθεί φοβάσαι ,

λες πως δεν το ‘χες δει ποτέ – τάχα δεν το θυμάσαι .

Ρεφ.

Στον ήλιο στον αυγερινό

και σε γαλάζιο ουρανό ,

ντύσε το όνειρο μ’ αυγή

κι άστο σεργιάνι για να βγει .

Τις πεθυμιές που γέννησε , τούτο το όνειρό σου ,

που έπνιξε , να μη φανούν , περήφανο το εγώ σου ,

που το ‘συρες στα χώματα , στης… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 5 Ιανουάριος 2010 στις 23:00 — 12 σχόλια

Περιμένω εσένα

Περιμένω εσένα

Η νύχτα είναι γλυκιά , έχει απόλυτη ησυχία

και εγώ αισθάνομαι βαθιά μελαγχολία

έχω τόση ανάγκη σε κάποιον να μιλήσω

να νιώσω ένα χάδι , κάπου να ακουμπήσω

Κάθομαι ώρα εδώ , τα μάτια καρφωμένα

που κοιτάω δεν ξέρω , είμαι στα χαμένα

η νύχτα με βρίσκει μόνη , κουλουριασμένη

και το φεγγάρι ακόμα με έχει ξεχασμένη

Κρυώνω δεν ξέρω , ίσως να περιμένω εσένα

εσένα που ξέρεις τι πάει να πει όνειρα τελειωμένα

έλα πάρε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 5 Ιανουάριος 2010 στις 22:28 — 7 σχόλια

Δυο πληγωμένοι αετοί

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Ξεκινήσαμε παρέα για την ευτυχία

στους αιθέρες τα φτερά μας ξεδιπλώσαμε,

κάτι άλλαξε καρδιά μου κάπου στην πορεία

και λιγάκι πριν το τέλος μετανιώσαμε.

Ρ

Δυο πληγωμένοι αετοί

πάνω στη γη καθηλωθήκαμε

φταίνε τα πάθη κι οι καημοί

και στη ζωή μας δεν τα βρήκαμε.

Δυο περήφανοι αετοί

που τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 5 Ιανουάριος 2010 στις 11:30 — 6 σχόλια

Συμπληγάδες …

*

Τις συμπληγάδες του μυαλού μου διαβαίνοντας

κινδύνεψα την πίστη μου να χάσω ,

κάθε αρχή και όρκο παραβαίνοντας

προσπάθησα στο άπειρο να φτάσω .

Καράβι κουρασμένο απ` τα κύματα

γινόταν το κορμί μου κάθε βράδυ ,

έρμαιο σε σειρήνες και προβλήματα

ψάχνοντας φίλους μέσα στο σκοτάδι .

Δαίμονες το μυαλό εξουσιάζοντας

μπορούσαν τη ζωή μου να ορίζουν ,

τα ένστικτα και τις ορμές ελέγχοντας

με τρόπο που αυτοί μόνο γνωρίζουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 5 Ιανουάριος 2010 στις 9:03 — 9 σχόλια

Υπερβάσεις …

*

Στο χρόνο ταξιδιώτης δίχως σκάφανδρο

μεσημβρινή διάλευση της γνώσης ,

νοητική κατάδυση στο παρελθόν

όλα εικονική πραγματικότης .

Κυκλώπιες μορφές που περιφέρονται

κάτι αγαπημένο μου θυμίζουν ,

στο είναι μου μπορούν και επεισέρχονται

και τις κρυφές πληγές μου να αγγίζουν .

Σαλπίζουν της Ιεριχούς οι σάλπιγγες

το πνεύμα στροβιλίζεται σε δίνη ,

πρωτού με μύρο στην πυρά να βαφτιστεί

και φως ουράνιο έτσι να γίνει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 5 Ιανουάριος 2010 στις 8:52 — 11 σχόλια

Ν’ανασαίνεις τον αέρα

Ν’ανασαίνεις τον αέρα

Όσ’ακόμα το μπορείς

Και τα όνειρα πιο πέρα

Αν θα ψάξεις θα τα βρεις

Πριν οι πίκρες σου σε πνίξουν

Στου καημού τις θάλασσες

Και στα δίχτυα σε τυλίξουν

Του καιρού οι μάγισσες

Δώσε λόγο στην καρδιά σου

Να μου πει το σ’αγαπώ

Σβήσε και τη μόναξιά σου

Στο δικό μου σ’αγαπώ

Ν’ανασαίνεις τον αέρα

Μην φοβάσαι ν’αγαπάς

Και ο έρωτας μια μέρα

Θα σε βρει όπου κι αν πας

Πριν στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 5 Ιανουάριος 2010 στις 8:35 — 14 σχόλια

Ονειροπαρμα

Ελα σιγα σιγα,

ν΄αλλαξουμε ονειρο.

θελω να κρατας στα χερια σου

ολακερη την υδρογειο.

Τα μαιστραλια να ανεμιζουν

τα μαλλια σου..

κι η αυρα του πρωινου

να ριγα στο κορμι σου,

σαν παρθενα στο πρωτο της αγγιγμα.

Ετσι να ξημερωνουν

οι αισθησεις μας

...σαν ευτυχισμενες

που τις κλεισαμε,

μεσα στις ψευδαισθησεις μας!!!

Εγω να ειμαι ο ηλιος σου,

ο φιλντισενιος.

Κι ολο το βουλιαγμενο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 21:45 — 12 σχόλια

Σειρήνα σκέψη...

Τα κύματα φωνάζουνε απόψε τ'όνομά σου

στου φεγγαριού το ξέφωτο ακούω το κάλεσμα σου

σειρήνα η σκέψη μάγεψε του χρόνου την αλήθεια

έγιν'αιώνας η στιγμή μες τη φριχτή συνήθεια...

Εκεί που ανταμώνονται γυμνές οι επιθυμίες

σ'όσα παγίδεψε ο νούς κι οι στείρες φαντασίες

εκεί σε βρίσκω μάτια μου εκεί αγκαλιά μου σ'έχω

εκεί που πρέπει δεν χωρά και να πονάω αντέχω...

Τι κι αν κοιτάμε χωριστά το ίδιο το αστέρι

είμαστε εδώ στα σκοτεινά πιασμένοι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 16:59 — 8 σχόλια

Πυρωμένο κύμα ...

*

Το κύμα πυρωνόταν απ` το φως ,

στην άγονη γραμμή του παραδείσου ,

κι αν σε φοβίζει τουτη η νύχτα κι ο αχός ,

από το μεσιανό κατάρτι μου κρατήσου .

Φύκια , που `πλεξε γάσα ο αφρός ,

τιάρα θα φορέσω στα μαλλιά σου ,

και με κοράλλια που στολίζουν τον βυθό ,

ναό θα χτίσω να φυλάς τα όνειρά σου .

Άρτεμη , της ψυχής μου ομορφιά ,

πάντα παράλογα θ`ακους ότι σου λέω ,

αλλόκοτος κι αν είναι ο καιρός ,

δεν με φοβίζει ,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 16:48 — 11 σχόλια

Θάλασσα μνήμη

Κομμάτι πέλαγο ακούμπησε το βλέμμα

Δεκέμβρη λιόγερμα Αυγούστου αναλαμπή

σε γκρίζα κύμματα αναρρίγησε το αίμα

χειμώνα απόγευμα στην ίδια κουπαστή...

Ηρθαν οι θύμησες στου ορίζοντα τη θέα

ίριδας χρώματα αξέχαστη ματιά

υγρή ασάλευτη στου νού την προκυμαία

γαλάζια μνήμη θάλασσα πλατιά...

Κι ένα χαμόγελο γλυκόπικρο αρμενίζει

αρμύρας φίλημα στα χείλη τα στεγνά

πέταγμα γλάρου στην καρδιά που τριγυρίζει

στα ίδια μέρη που αγαπιόταν μια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 16:42 — 5 σχόλια

ταξίδι

η νύχτα ήρθε να με πάρει

ταξίδι γύρω απ το φεγγάρι

κλειστά τα μάτια μια σκέψη

ξεφεύγω από της γης την έλξη

σε σμήνη ονείρων αιωρούμαι

πλέω, στο άπειρο κινούμαι

δίχως πυξίδα ούτε χάρτη

πανί λευκό χωρίς κατάρτι

σκοπό δεν έχει αυτή η πτήση

πετώ , απλώς, όσο κρατήσει

ζωή το καύσιμο, της εμπειρίας

το τίμημα είναι, μικρής πορείας

διαλύομαι ήσυχα και σμίγω

με ότι υπήρξε πριν να φύγω

χρώμα θα γίνω των… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 16:30 — 10 σχόλια

ο γαϊδαρος μου

Διακοσαπενηντα ευρω για σημα

και για σερβις αλλα τοσα

και γι ασφαλεια σ’ ενα μηνα

δε μου φτανουν τετρακοσα.

Θελω λαστιχα καινουρια

τα παλια εχουνε λιωσει.

Λυση μονο τα γαϊδουρια

καποτε μας ειχαν σωσει.

Και ετσι πηρα γαϊδουρι

τον ονομασα Γιωργακη

επειδη φερνει στη μουρη

τ’ αρχηγου χωρις μουστακι.

Γλυτωσα λοιπον το σημα

με τον γαϊδαρο Γιωργακη

που δεν θελει και βεντζινα

μονο λιγο χορταρακι.

Του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 10:25 — 13 σχόλια

Γλυκιά παρωδία Μάτια παλάτια Γύρο, γύρο γυρίζουν στις καρδιάς τα μονοπάτια στοχεύουν μ’ αγγίζουν Έρχεσαι μένεις στου μυαλού τους διάδρομους πανηγύρι στήνεις σε παράνομους χώρους Με κοιτάς με λαγν…

Γλυκιά παρωδία

Μάτια παλάτια
Γύρο, γύρο γυρίζουν
στις καρδιάς τα μονοπάτια
στοχεύουν μ’ αγγίζουν

Έρχεσαι μένεις
στου μυαλού τους διάδρομους
πανηγύρι στήνεις
σε παράνομους χώρους

Με κοιτάς με λαγνεία
ψυχή μου φωνάζεις
στη γλυκιά παρωδία
τους παλμούς μου ανεβάζεις

3-01-10 Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 0:05 — 6 σχόλια

εικοσι χρονια μετα.

Γκριζα μαλια, καποιες ρυτιδες
αγνωστο προσωπο τωρα κοιτω
δε βλεπω πια πυγολαμπιδες
και το φεγγαρι πια δε κρατω.

Που ειναι ‘κεινο το παιδι
τον κοσμο που 'θελε να αλλαξει
δεντρο ψηλό, γερο κλαδι
οταν ηταν δεκαξι.

Στον κοσμο αυτον περαστικος
συμβιβασμενος, βιαστικος
ρυτιδες και γκριζα μαλια
που 'ναι τα χρονια τα παλια.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 18:46 — 11 σχόλια

Παιδί ακόμα...

Απ' τα δεκάξι
διαπιστώνω,
δεν έχω αλλάξει
μέσα στο χρόνο.

Όλα 'ναι ίδια,
καρδιά και σώμα,
χωρίς φτιασίδια,
παιδί ακόμα.

Ψυχή που σφύζει
από ζωνιάνια,
φτάνει και σχίζει
τα επουράνια.

Της εφηβείας
έχω τη λάμψη,
ίχνος κακίας
δεν μ' έχει σκάψει....

Δεν με λαξεύει
του χρόνου σμίλη,
δεν με ξοδεύει
κάθε σκαμπίλι.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 18:00 — 20 σχόλια

Δεν μπορώ να εξηγήσω

Δεν μπορώ να εξηγήσω

της καρδιάς μου τον καημό

ούτε να τη λησμονήσω

και σαλτάρι το μυαλό

Μια φοβάμαι την αγάπη

μια της νύχτας τη φωτιά

τ'αδειανό το μονοπάτι

που'χει άπονη ματιά

τ'όνειρο το προδομένο

που μου κόβει τα φτερά

το καντήλι το σβησμένο

που μου κλέβει τη χαρά

Δεν μπορώ να εξηγήσω

της ψυχής μου τα κενά

ούτε και να τη μισήσω

κι ας με πνίξεις ερημιά

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 17:30 — 10 σχόλια