Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Ρεβάνς …

*

Στο τραγικό του παραλόγου θέατρο

ρόλο μικρό δεν δέχομαι να παίξω ,

σαν ζώο άγριο στη ζούγκλα σαν βρεθώ

ξωπίσω από το θήραμα θα τρέξω .

Διαδρομές παράτολμες , χαοτικές

χωρίς ενδοιασμούς θα επιλέξω ,

αδιαφορώντας γιά φραγμούς συμβατικούς

του ήλιου τη μονάκριβη θα κλέψω .

Με κάποιο σκουριασμένο συρματόσχοινο

γάσα τις αμαρτίες μου θα πλέξω

και όλους όσους μοχθηρά με έκριναν

χαιρέκακα και γω θα διαψεύσω .

Του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Ιανουάριος 2010 στις 17:30 — 12 σχόλια

Εγω δεν ειμαι αετος, ειμαι σπουργιτι.

Το σπουργιτακι του κυρ’ Θαναση
δε πεταει τωρα πια
τη φτερουγα εχει σπασει
και αδιαφορα κοιτα.

Δε τραγουδαει, μητε κελαϊδαει
πικραμενο στο κλουβι του,
με αγαπη χαϊδευει
ο κυρ' Θανασης το πουλι του.

Πεταξε μικρο πουλι μου
ανοιξε παλλι φτερα,
δωσε μου και εμέ του γερου
αλλη μια φορα χαρα.

Κλεει το μικρο πουλακι
στο κλουβι του διαρκως.
Τωρα ειμαι σπουργιτακι
καποτε ημουν αετος.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 10 Ιανουάριος 2010 στις 13:30 — 13 σχόλια

Το μυστικό

Το μυστικό

Δεν μπορείς να ηρεμίσεις

το ρίχνεις στο πιοτό

θέλεις μέσα σου να πνίξεις

το δικό σου μυστικό

Τις νύχτες τριγυρίζεις

σε μπαράκια σκοτεινά

την ορμή σου να δαμάσεις

σ' όποια βρεις αγκαλιά

Το πρωί όταν επιστρέφεις

στον καθρέφτη σου κοιτάς

τον εαυτό σου δεν αντέχεις

το κεφάλι σου χτυπάς

Αισθάνεσαι μέσα σου αηδία

το μυαλό σου τυραννάς

σου φταίνε ακόμα και τα θεία

που την ψυχή σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 10 Ιανουάριος 2010 στις 10:12 — 9 σχόλια

ΚΛΕΦΤΗΣ

Ο κλέφτης μπήκε από την πόρτα με το κλειδί

που έκρυβε η σκιά μου , εκεί δίπλα στη γλάστρα

- καιρούς ατέλειτωτους - .

Δίχως να φοβηθεί τον ήλιο

άνοιξε τα σφαλισμένα παράθυρα και κάπνισε

το τσιγάρο που καιγόταν ακόμα αγέρωχο στο τασάκι .

Ήπιε το ποτήρι με το αλμυρό νερό σαν δάκρυ

που στεκόταν πάνω στο τραπέζι

για να ξεδιψάσει .

Μετά έπιασε δουλειά

κι άρχισε να μαζεύει σε μια πλαστική σακούλα

στεναγμούς .

Κι έψαξε σπιθαμή προς σπιθαμή για… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 21:59 — 6 σχόλια

Βαδίζει προς την άνοιξη

Βαδίζει προς την άνοιξη

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Πέταξε τα φουστάνια της

κι’ έμεινε ολόγυμνη

Οι αέρηδες σμιλεύουν

το κορμί της

Οι βροχές ξεπλένουν

τις αμαρτίες της

Απλώνει τα χέρια της

και αγκαλιάζει τον ουρανό

Δεν την τρομάζουν πλέον

οι θύελλες και οι καταιγίδες

Ότι περιττό είχε, το απέρριψε

Και η προσδοκία του χιονιού

δεν ταράζει τη γαλήνη της

Έχει συμφιλιωθεί πλέον

με το λευκό

Mε τ’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 15:54 — 10 σχόλια

Ράθυμες εικόνες …

*

« … Βράχωσε η καδένα μας και χάθηκε ,

δραπέτευσε σε κάποια ράδα στη Χιλή … ,

… ναύτης πνιγμένος κάπου την αντάμωσε

κι αυτή του γύρεψε κλεφτά ένα φιλί … »

Μποτζάρει το βαπόρι μας αλλόκοτα ,

παραδομένο στα τερτίπια του καιρού ,

« …θαρρώ εκείνο π` αντιφέγγισε κατάπλωρα

είν` το φανάρι του Καλλιάο στο Περού ... »

Οινόπνευμα μυρίζουν οι κουβέντες μας ,

χάμω κοιτάζεις μα το νοιώθω τι θα πείς …

… θύελλες πέρασα , μη με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 15:42 — 12 σχόλια

Θυμάμαι ,πού’σουνα μικρός

Θυμάμαι ,πού’σουνα μικρός

Κι έλαμπες σαν τον ήλιο

Ο κόσμος γύρο σου σκληρός

Και η ζωη μαρτύριο

Σου κλέβαν το χαμόγελο

Μικρό τρελό διαμάντι

Και το μισό σου όνειρο

Σέ ‘βαζε στο σημάδι

Και έκλεινες τα μάτια σου

Η νύχτα να περάσει

Μάζευες τα κομμάτια σου

Κι έλεγες ,που θα φθάσει?

Θυμάμαι, πού’σουνα μικρός

Κι έλαμπες σαν αστέρι

Ο χρόνος ήτανε εχθρός

Κι η μόναξιά μαχαίρι

Εσυ αγάπη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 15:42 — 11 σχόλια

δεν ειναι πως εγυρισα

Δεν ειναι πως εγυρισα

για τα γλυκα σου χειλη

που εχουν γευση φραουλα

βυσσινο και σταφυλι.

Ουτε γυρισα αγαπη μου

για τα γλυκα σου χαδια

που μ’ αναβαν τρελη φωτια

τα ερωτικα μας βραδια.

Και πιοτερο δεν γυρισα για να γευτω

του κορμιου το αρωμα, την ακριβη κολόνια

γυρισα γιατι μου ελειψαν

τα υπεροχα σου... Μακαρόνια.

Καρποναρα ή με κιμα

ναπολι ή με τονο

και μονο που το σκεφτομαι

στη σκεψη μονο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 8 Ιανουάριος 2010 στις 23:51 — 12 σχόλια

Τι να πεις

Τι να πεις στεναγμε μου, μοναχος
που κοιτας τους ανεμους που κλαινε,
δεν τους εχει αγγιξει κανενας
μα, μοναχα για ερωτα λενε.

Κι ειναι ο ερωτας, οπως των γραψαν
οι μεγαλες καρδιες των αιωνων,
στο αερισμα, δυοσμοι που κλαψαν
και χαθηκαν στον κοσμο των πονων

Κι η ψυχη μου πενθει σαν αηδονι,
σε ξερο περιβολι της γης,
οτι αγγιξε τωρα , κλειδωνει
τι να πεις, στεναγμε, τι να πεις

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 8 Ιανουάριος 2010 στις 22:51 — 10 σχόλια

Kάπου κάποτε...

Κάθε φορά που θα πονάς
κάθε που θα ραγίζεις
να φέρνεις τ'όνειρο στο νού
κάποιου μικρού καλοκαιριού
χρώματα να γεμίζεις...

Οταν σου λείπει η αγκαλιά
στη μοναξιά οταν πέφτεις
κλείνε τα μάτια θάμαι εκεί
στην κρύπτη σου τη μυστική
μόνιμος επισκέπτης...

Κι αν σου ματώνουν την ψυχή
αγάπες της ζωής σου
υπήρξε κάποιος να τους λές
κάποτε κάπου μες το χτές
αληθινά μαζί σου...

19-11-2009

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 8 Ιανουάριος 2010 στις 20:44 — 8 σχόλια

Σκουριά και όνειρα …

*

Σκυφτός εργάζεσαι κι ώρες ατέλειωτες

κτυπάς αμίλητος το ματσακόνι ,

όλος ο κόσμος σου άλμυ και σίδερο

ένα μονόπρακτο που δεν τελειώνει .

Όνειρα που` χτιζες , κάστρα που ρήμαξαν ,

χλωμά φαντάσματα του χθες οι σκέψεις ,

κι ήρθε το σήμερα , άλυκο σάβανο ,

μα πως το όραμα να παραβλέψεις ;

Ψυχή και σώμα μου , ματιά μου πύρινη ,

κάθε σου κίνηση μια αυταπάτη ,

ορμές και πάθη μου , του νου εκτρώματα ,

κι όσες αγάπησα ,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 8 Ιανουάριος 2010 στις 8:52 — 11 σχόλια

ΆΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ

Ανέρωτο κρασί να κοινωνούν, τα όνειρα γυρεύουν

σε μια γωνιά μοναχική σαν άγρυπνοι ξενύχτες

Σε πίστες αδειου φεγγάριου , τη νύχτα τους ξοδεύουν

λίγο πριν φεξει η αυγή, το σκάνε σαν αλήτες

Στο πορφυρό το δειλινό ,τα βλέπω να χορεύουν

Σε ήχο ρέκβιεμ μαγικό φερμένο απ τους αιώνες

Χαϊδεύοντας την άρπα σου τα μάτια ταξιδεύουν

Στα θέλω σου που μείνανε αγνού παιδιού εικόνες

Όμως εσύ, είσαι εκεί , σαν θεϊκό ανείπωτο ρήμα

Μοιάζει η άγια σου μορφή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 7 Ιανουάριος 2010 στις 23:03 — 5 σχόλια

Εσύ που στέκεσαι στο κρύο

Εσύ που στέκεσαι στο κρύο

και στα σκοτάδια σου γερνάς

στα νιάτα σου μη λες αντίο

πλάτη στην τύχη μη γυρνάς.

Εσύ που τρέμεις στ’ όνειρό σου

κι έχεις χαμόγελο σβηστό

ψάξε να βρείς τον εαυτό σου

κεφάλι μη κρατάς σκυφτό.

R : Βρες το κουράγιο και πολέμα.

Θεό και άγιο κάν' το αίμα.

Κόκκινο είναι της φωτιάς.

Πολέμα, μη τα παρατάς.

Εσύ που λες δεν πάει άλλο

και πίνεις θάλασσες ποτά

κάνε στη μοίρα σου σινιάλο

κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 7 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 12 σχόλια

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ (1ος Έπαινος Παγκόσμιο φεστιβάλ της International Art Society έτους 2009)

Όποιος ζωή φοβήθηκε βαθιά για να σε ζήσει ,

ποτέ του δεν κατάλαβε γιατ’ έχει γεννηθεί ,

συχνά αναλογίζεται τα χρόνο που ‘χει αφήσει ,

σαν το νερό στην έρημο , άδικα να χαθεί .

Ρεφ.

Εγώ πάντα το έπινα της ζήσης το ποτήρι ,

ως τη στερνή του τη γουλιά ,

γλυκιά ή και πικρή ,

γι αυτό ποτέ δεν ζήτησα του θάνατου χατίρι ,

με ανοιχτή την αγκαλιά ,

θα είμαι όταν θα ‘ρθει .

Όποιος σε ξόδεψε ζωή σ’ ανούσιες παρέες ,

σε συντροφιές π’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 7 Ιανουάριος 2010 στις 20:50 — 10 σχόλια

Κερκυρα

Ειχα καποτε μια αγαπη

και την εχασα,

ολανθιστη και μπλε

η φορεσια της.

Καντουνια με κανταδες

σαν ρυτιδες της,

Φαινοταν απ΄τα περα

η εκκλησία της.

Εκει στη μεση ,σαν σταγονα

απ΄το αιμα της,

ενας περιπατος και γω

κει στη σπιαναδα.

Κι αν πανε χρονια που χαμηλωσε

το βλεμμα της ,

μ΄αναριγα τ΄αυγουστου της

η φεγγαραδα.

Εχουν περασει χρονια που

την απαρνηθηκα,

σε πολιτειες πλανες που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 7 Ιανουάριος 2010 στις 16:51 — 6 σχόλια

Κέρασμα στον κάπτα Γιάννη ...

*

Οι διδαχές σου μες το κίτρινο τετράδιο

τριάντα χρόνια σ`ένα ράφι φυλαγμένες ,

κι οι συμβουλές σου , θεία ναυτικά κειμήλια

τατού αρχαίο στη ψυχή μου κεντημένες .

Κύμα το κύμα , όρτσα στο μεγάλο πέλαγος

μίλι το μίλι έζησα τα όνειρά μου ,

κι αν ήταν ρότες που χωρίς στίγμα ταξίδευα

εξάντα είχα τη φωνή σου στη καρδιά μου .

Σ` είχα παρέα μου στης σκέψης τον ορίζοντα

στις έξω θάλασσες , στις μακρινές πορείες ,

κείνες τις ώρες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 7 Ιανουάριος 2010 στις 12:04 — 10 σχόλια

Ο μάγος

Ο μάγος

Μάγος λες είσαι μάτια μου

και όλα τα γνωρίζεις

τότε γιατί στα σκαλοπάτια μου

έρχεσαι και δακρύζεις

Αν ήσουν μάγος μάτια μου

θα είχες καταλάβει

πως μπροστά στα μάτια σου

για αλλού είχα σαλπάρει

Ήθελες με τους φίλους σου

συνέχεια να βγαίνεις

και εμένα την αγάπη σου

μόνο να παιδεύεις

Σου ζήτησα πολλές φορές

λίγο να με φροντίζεις

εσύ το μόνο που ‘κανες

συνέχεια να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 7 Ιανουάριος 2010 στις 8:41 — 7 σχόλια

Πιστή στα παραμύθια...

Φεγγάρι μου σβησμένο, νύχτα μου μοναχή

αστέρι μου φευγάτο, αγάπη μου χλωμή...

Ψάχνω μες τις σκιές μου λύχνο παρηγοριάς

μετρώ τις αντοχές μου σε κύκλους ερημιάς...

Κρίνο μου μαραμένο, τραγούδι μου πικρό

καράβι μου χαμένο σε πέλαγο ανοιχτό...

Βουλιάζω στις σιωπές σου της λύπης μου πηγές

τις άγνωστες βουλές σου κάνω δικές μου ευχές...

Κομμάτι μου παρμένο, ανάσα μου ζεστή

ανάγκη μου κλεμμένη, γκρίζα μου χαραυγή...

Σκοτώνω την αλήθεια το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 6 Ιανουάριος 2010 στις 23:24 — 3 σχόλια

Η εξάρτηση

Μιά λέξη, ένα χάδι, μιά ματιά
Σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο
Και σαν σπουργίτι σπαρταράει η καρδιά
Και στο μυαλό μου μία σκεψη μόνο!

Ένα φιλί και τη δική σου αγκαλιά
Πόσο λαχτάρησα, κανένας δεν θα μάθει!
Κι ας σε γεύτηκα μονάχα μια γουλιά
Εξάρτηση με 'σενα έχω πάθει!

Προστέθηκε από τον/την Mar Tim Ar στις 6 Ιανουάριος 2010 στις 21:30 — 6 σχόλια

ο μπαρμπα Γιωργης και η κοτουλα στην εφορια

Για να βγουμε απο την κριση

της βουλης 'βγαλαν οι αρχοντοι

οποιος χρηματα δεν εχει

πια σε ειδος να πληρωνει.

Και ετσι ο μπαρμπα Γιωργης

που την εκανε στη ζουλα

αφου μετρητα δεν ειχε

του αρπαξαν... μια κοτουλα!!!

Τρεχει ο φτωχος στην εφορια

την κοτουλα του να σωσει

που απο μικρη την ειχε

με αγαπη μεγαλωσει.

Βρισκει μεσα την κοτουλα

αγγαλια με μια κατσικα

που κατασχεθηκε πριν λιγο,

για οφειλες παλιες στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 6 Ιανουάριος 2010 στις 14:33 — 12 σχόλια