Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Ατίθαση αμαρτία

Παράλληλα με το χρόνο κινούμαστε.

Δίπλα,δίπλα ή ο ένας πίσω από τον άλλο.

Εσύ μπροστά,κι εγώ ξοπίσω σου.

Αντίθετα θα προτιμούσα να κατευθυνόμαστε.

Θα υπήρχε η εκδοχή,

σ΄ένα απόμερο σταυροδρόμι,

να σμίξουν τα βλέμματα μας.

Λάμψη να αποκτήσουν και κυματιστά,

στα σωθικά να κατέβουν.

Μ΄ένα άγγιγμα,λέξεις,πόθοι,δάκρυα,

να απελευθερωθούν από το διαρκές μούδιασμα.

Που αμήχανα κι ακίνητα τα συναισθήματα κρατάει.

Ο…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 9 Φεβρουάριος 2010 στις 12:00 — 16 σχόλια

Μέσα στα σπλάχνα μου βογκάει αγριεμένη η θάλασσα

Κι η καρδιά μου σαν ανεμόδαρτο καράβι γέρνει.

Απ’ τα κοκκινόχρωμα βράχια τού άδεντρου ακρωτηρίου

Κυλάει φωτιά και τα δασύτριχά μου στήθια λιώνει.

Πικρά χαλίκια τα λαμπερά αστέρια συνέχεια πέφτουν

Μέσα στην κατάμαυρη της ψυχής μου γούβα.

Αφρίζει τον πόνο του ο ουρανός σαν σκυλί λυσσασμένο

Και το τυραγνισμένο μου πρόσωπο δαγκάνει.

Ένας γύπας αιμοβόρος αρπάζει με τα γαμψά του νύχια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 9 Φεβρουάριος 2010 στις 2:34 — 10 σχόλια

Φθορές

Φθορές

Ένα κεράκι έμεινε
και η φωτιά φωτίζει
δίπλα ένα βιβλίο παλιό
το παρελθόν θυμίζει

Πίκρες χαρές έρωτες
έχουν καταγραφεί εκεί
μέσα στου χρόνου της τριβές
έχουν ξεθωριαστεί

4-02-10

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 22:42 — 15 σχόλια

Αχ ΜΑΝΑ μου!

Κάθε μέρα ανακαλύπτω ότι σ αγαπώ και πιο πολύ.

Κάθε μέρα ανακαλύπτω το κρυμμένο μεγαλείο σου .

Μες στη δυστυχία του πόνου μου τα χρόνια κυλάνε γοργά

Μα η αγάπη σου δυναμώνει και θεριεύει.

Διδάσκεις ακόμη και με την απουσία σου.

Αχ ΜΑΝΑ το μεγαλείο σου δεν θα το ακουμπήσω ποτέ.

Η δύναμη σου δε χάθηκε , πλανάτε η νεραιδόσκονη που άφησες ξοπίσω .

Ταξιδεύει το φως που εκπέμπεις ακόμα .

Η ψυχή σου αέναη κίνηση όπου ξάφνου τη βρίσκω εμπρός μου.

Δεν μπορεί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Gavri Irene / Γάβρη Ειρήνη στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 21:12 — 15 σχόλια

της λεω πως την αγαπω.

Καθοτανε στο διπλανο τραπεζι

και διαιβαζε ενα περιοδικο

μα το ματακι της με μενανε να παιζει

παιχνιδι καργα ερωτικο.

Την πλησιαζω της ζηταω ενα τσιγαρο

της λεω να κατσω, παραγγελνω ενα ποτο

βγαζει δικο μου και δικο της, οπως αναβω

πιανω το χερι της γλυκα και το κρατω.

Ειναι στην πολη μου λεει, για δουλειες

κανει προσληψεις, βλεπει προσωπικο

εγω της λεω πως θελω αγγαλιες

μ’ αυτη μου λεει…στειλε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 18:56 — 13 σχόλια

Υπάρχεις εσύ

Στο τέρμα του δρόμου

Εκεί στη στροφή

Που τ’όνειρο σβήνει

Υπάρχεις εσύ

Κλεισμένα τα φώτα

Σκοτάδι παντού

Το σύννεφο είσαι

Ψηλά τ’ουρανού

Σε ψάχνω αγάπη

Εδώ και αλλού

Στο γέλιο στο δάκρυ

Στην άκρη του νου

Σε ψάχνω στ’αστέρια

Και κάτω στη γη

Στα άδεια μου χέρια

Στην μέσα πληγή

Στο πέρας του χρόνου

Και μες την σιωπή

Που σβήνουν οι ώρες

Υπάρχεις εσύ

Στα μάτια της νύχτας

Στα λάθη του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 17:05 — 14 σχόλια

Φοβάμαι...

Φοβαμαι αν σ' ανοίξω την καρδιά μου
Θα σε ξαφνιάσει το μεγάλο βάθος
της αγάπης που σου εχω και του πάθους.
Βουταω μέσα και ανοίγω τα φτερά μου!

Φοβάμαι αν γευτείς τον ΄πόνο
που 'χω καθε φορα που φέυγεις
ουτε μισό λεπτό δεν θα αντέξεις
και θα ζητήσεις μην σ' αφήσω μόνο!

Φοβάμαι... Και οι ώρες που περνάμε
μαζι, παρακαλάω μην τελειώσουν!
Μην σε τρομάζει που σε θέλω τόσο...
Που να σου πω το "σ' αγαπω" φοβάμαι....

Προστέθηκε από τον/την Mar Tim Ar στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 13:30 — 16 σχόλια

Στο ανθόσπαρτο πέλαγος

Έλα λευκοστολισμένο μου ταίρι να σε πάρω σφιχτά από το χέρι

Να περπατήσουμε μαζί στου ανθόσπαρτου πελάγου την απλωσιά.

Τ’ ολόγιομο κεχριμπαρένιο φεγγάρι τα βήματά μας να χρυσώνει

Και τα λουλούδια ν’ αναδίνουν μια μεθυστική μοσχοβολιά.

Τ’ αστέρια χαριτόπλαστα να χορεύουν τριγύρω μας κυκλικά

Και στον ορίζοντα ο πετρένιος φάρος ν’ αναβοσβήνει ρυθμικά.

Τα καράβια μες στη νηνεμία να λάμπουν με τ’ ασημί τους φώτα

Και τα ψαροκάικα να ρίχνουν τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 9:52 — 9 σχόλια

Η ΚΑΛΟΥΛΑ Μ ΑΛΛΗ ΑΓΑΠΗ

Ήρθε μια αγάπη νέα

από άλλη εποχή,

που τον είχα, δεκανέα,

εραστή στην κατοχή.

Ήτανε τότε θυμάμαι

εις την χωροφυλακή

και μας έφερνε να φάμε

παξιμάδια και φακή.

Τον ξανάπιασα στη φάκα

κοκοκο κακα πετώ,

έχει μια στριφτή μουστάκα

που μου φέρνει εμετό

(αλλά θα τον παντρευτώ).

Νόμιζες χαμένο ρούχο

άλλο άντρα δε θα βρω,

όμως το συνταξιούχο

θα τον ντύσω 'γω γαμπρό.

Ρεφραίν

Δεκανέα μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 20:00 — 22 σχόλια

Ταύγετος

Ταϋγετέ μου άρχοντα

Σκύβω και προσκυνάω

Με δέος τα υπάρχοντα

Κάλλη σου π'αγαπάω

Του Δία είσαι το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 19:00 — 16 σχόλια

AEK

ΑΕΚ ΑΕΚ AEK πορφυρογέννητη

Απ’ την Πέρα Κλουμπ αναδύθηκες

Μες στη θρυλική Αγια-Σοφιά

Μια μέρα ιστορική βαφτίστηκες.

Της Πόλης ο Βυζαντινός παλμός

Γραμμένος στο διάσημο όνομά σου

Ο ένδοξος Δικέφαλος Αετός

Φτερουγίζει τα χρυσά όνειρά σου.

Εσύ καρπός της προσφυγιάς

Στέριωσες με μόχθο και αγώνα

Κι έκτοτε στα διεθνικά τα γήπεδα

Δεν παύεις την Ελλάδα να τιμάς.

Στα κιτρινόμαυρά σου χρώματα

Εκατομμύρια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 15:55 — 16 σχόλια

Το βότσαλο εκείνο

Καθισμένη στο βράχο,κοιτάζω τα κύματα.

Ώρες στέκομαι περιμένοντας τη βροχή.

Μου είπε πως θα έρθει αυτή την εποχή,

στην άμμο να σβήσει τα ξεχασμένα βήματα.

Θα σβήσουν και οι μνήμες,σαν να'ταν από σκόνη,

από κάποιους τυχαίους,περαστικούς διαβάτες

κι από άλλους πάλι,αφηρημένους υπνοβάτες,

που κλέβουν όνειρα,κάθε που ο ύπνος ζυγώνει.

Μα πρίν αρχίσει το πότισμά του ο ουρανός,

ανθίζει η αναζήτηση για το βότσαλο που είπαν,

πως πρέπει να βρώ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την JOE C. στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 15:44 — 19 σχόλια

Συμφορων Γενεσις

Στους Τροχους της γης βαθια

καλα κρυμενοι απο το φως

στεκουν οι κηποι..

που γεννουν τις συμφορες,

εκει π΄ανθιζουν ο καημος

κι η αβυσσος..

Πισω απο μελανες μετοπες

στεκουν οι μεγαλες οι αλυσιδες

που κλειδωνουν..

..και τις πορτες ασφαλιζουν

για να ζουν…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 13:30 — 12 σχόλια

Η ιστορια του κοκκορα Ουερι.

Μακριά σε καποια μερη

σ’ ενα ορεινο κοτετσι

ζουσε ο κοκκορας Ουερι

που θελε να δραπετευσει.

Ενιωθε εγγλωβισμενος

στη μικρη του φυλακη

μονολογουσε πικραμενος

πως δε θα παιθανει εκει.

Ηθελε να δει αλλες χωρες

πιστευε σ’ εναν σκοπο.

‘’Εικοσι μοναχα κοτες

θελω κι αλλες εκατο!’’

Ταξιδεψανε τα νεα

στα φτερα των αετων

εχει λεγανε γεναια

καρδιά δεκα λιονταριων.

Οι κοκκοροι τον θαυμαζαν

σ’ ολη την περιοχη

μα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 11:24 — 19 σχόλια

Ένας ουρανός συγνώμης

Ένας ουρανός συγνώμης

Του Γιάννη Ποταμιάνου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 11:20 — 13 σχόλια

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ..

Στους άδειους δρόμους περπατώ,

με την σκιά σου παραμιλώ,

κι ο δρόμος μ' 'εβγαλε εκει,

που ζούσες κάποτε εσύ.

Φωνές μακρινές αντηχούν,

αναμνήσεις πολλές μου ξυπνούν,

μου θυμίζουν χαμένα φιλιά,

την δική σου ζεστή αγκαλιά.

Ξεσπά στην καρδιά καταιγίδα,

άδεια την φωλιά μας σαν είδα,

το χρόνο θέλω να γυρίσω,

σ'αγαπώ να ψιθυρίσω....

Προστέθηκε από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 11:00 — 17 σχόλια

Το ερωτικό τραγούδι της θάλασσας

Αχ θάλασσα πλατιά, απόψε θέλω να σε τραγουδήσω
Τα κυματάκια σου παφλάζουνε στης καρδιάς μου την ακρογιαλιά
Τα ερωτικά σου λόγια τ’ αυτιά μου βρέχουνε σταλιά-σταλιά
Τ’ ασημένια σου μαλλιά που στάζουνε μυρωδικά ποθώ ν’ αγγίξω.

Αχ θάλασσα γλυκιά, τα χείλη σου απόψε θέλω να φιλήσω
Τα μάτια σου τα γαλανά λαμπυρίζουνε στου φεγγαριού τα χάδια
Τα όνειρά μου σαν βαρκούλες πλέουνε στα τρυφηλά σου στήθια
Του κορμιού σου το μέλι το ηδονικό άφησέ με να τρυγήσω.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 9:30 — 8 σχόλια

Χωρίς φωνή

Χωρίς φωνή

Σπασμένα έχω φτερά
κολλημένα στα πλευρά
ένα ρίγος το σώμα διαπερνά
και έχω καταρρεύσει

Απομακρύνεσαι δειλά, δειλά
απ’ τη δική μου σκέψη
είναι όλα άχρωμα θαμπά
σε χάνω μες στη φέξη

Είμαι ένα σώμα χωρίς φωνή
μια στάσιμη κορνίζα
που ζει μες στην παραίσθηση
στα σκοτεινά τα γκρίζα

4-11-09

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 6 Φεβρουάριος 2010 στις 13:34 — 13 σχόλια

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΛΕΩΦΟΡΟΣ (ΑΠΟ ΤΗΝ 4Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Κουράστηκες μου είπες στον δεσμό μας

βαρέθηκες την ίδια αγκαλιά…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 6 Φεβρουάριος 2010 στις 13:24 — 10 σχόλια

Στη γωνιά του δρόμου

Μόνος στην γκρίζα γωνιά του δρόμου

Με το τσιγάρο στο χέρι αναμμένο

Με λαχτάρα περίσσια να ’ρθεις περιμένω

Και τα σύννεφα με τη βροχή επ’ ώμου.

Του λιμανιού τα φώτα τρεμοσβήνουν

Και τα σπίτια σκοτεινά και νυσταγμένα

Τα δέντρα στα πάρκα δάκρυα πίνουν

Και τα φύλλα πέφτουν απελπισμένα.

Μόνος στην γκρίζα γωνιά του δρόμου

Με το ρικνό μου πρόσωπο ανεμοδαρμένο

Κοιτάω το χρυσό ρολόι το νοτισμένο

Κι η αγωνία αργοσαλεύει το μυαλό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 6 Φεβρουάριος 2010 στις 10:58 — 10 σχόλια