Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ραγισμένες φωνές

Ραγισμένες φωνές
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Τρίζουν σαν τζάμια,
Όταν περνούν τα φορτηγά
Οι ραγισμένες φωνές
Ολογάργαρες κάποτε
Ανέβαιναν την κλίμακα
ως τον ήλιο
Τα λάβαρα ανέμιζαν
στους δρόμους
Γροθιές υψωμένες, φοβέριζαν
θεούς και εξουσίες
Έγραψαν συνθήματα
Πότισαν με αίμα τα θεριά
Δεν εκλιπαρούσαν
Απαιτούσαν
Μια παλάμη ουρανό
Και ρίζωσαν στ’ αστέρια
Ποτίστηκαν απ’ τα σύννεφα
το νάμα τ’ ουρανού
Αυτοί στοιχειώνουν τον ύπνο
των θεών, ακόμα
Γι’ αυτούς είμαι περήφανος
εσαεί
Για τους ασπρομάλληδες
λεβέντες
Κάθε φορά που τους βλέπω
ορθώνεται η χαίτη
Του ξεδοντιασμένου
Λιονταριού μου

25 Ιανουαρίου 2010
Γιάννης Ποταμιάνος

Προβολές: 28

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 0:17: Για μια παλάμη ουρανό....

Πραγματικά δε μπορεί να μη ριγήσει κανείς
εκτός των άλλω,για το πώς αισθάνεσαι εσύ
που τόσο ωραία περιγράφεις!!!!!

Σχόλιο από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 9:01: ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ....
ΔΕΝ ΕΚΛΙΠΑΡΟΥΣΑΝ,
ΑΠΑΙΤΟΥΣΑΝ...
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ...
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ...

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 9:16: Καταπληκτικο!!!
Μπραβο σου!!!
καλημερα

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 15:40

Σχόλιο από τον/την JOE C. στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 15:43: Υπάρχουν κάποες φωνές που,ακόμα και ραγισμένες,ακούγονται δυνατά στις καρδιές και χαρίζουν υπερηφάνεια.
Υπάρχει κι ένα λιοντάρι που,ακόμα και ξεδοντιασμένο,μπορεί βασιλικά να γευτεί και να εκτιμήσει!

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 5 Φεβρουάριος 2010 στις 5:29: πολυ ωραιο!!!!

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 5 Φεβρουάριος 2010 στις 11:24: Γι’ αυτούς είμαι περήφανος
εσαεί
Για τους ασπρομάλληδες
λεβέντες
Κάθε φορά που τους βλέπω
ορθώνεται η χαίτη
Του ξεδοντιασμένου
Λιονταριού μου
Συγκλονιστικό!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 6 Φεβρουάριος 2010 στις 15:43: Στην λερναία ύδρα της εξουσίας εγκλωβισμένοι,
πολλαπλασιάζουν την ραγισμένη φωνή,κι αντιστέκονται.