Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

ΑΣ ΠΕΘΑΝΩ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΣ ΦΙΛΙ (13Η ΣΥΛΛΟΓΗ ) (Δεσμευμένο)

Αφ’ ότου σ’ είδα η καρδιά μου σου ανήκει ,

άγγελος πρόβαλες στα μάτια φωτεινός ,

σαν το αμάθητο στη πιάτσα πιτσιρίκι ,

σε ερωτεύτηκα κι ο νους είναι κενός .

Ρεφρέν

Πρόσταξε τώρα και σου δίνω τη καρδιά μου ,

φλόγα με καίει της αγάπης δυνατή ,

ας συναντήσει η ματιά σου τη ματιά μου

και ας πεθάνω με το πρώτο μας φιλί .

Μην παίζεις μάτια μου με τα αισθήματά μου ,

τρελός ο έρωτας κι η σκέψη ακολουθεί ,

μ’ ένα σου ναι θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 10 Μάρτιος 2010 στις 7:30 — 7 σχόλια

ΣΤΟ ΠΗΓΕΜΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ !

ΣΤΟ ΠΗΓΕΜΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Στα Κύματα ζωγράφισα

τ’ ανάπαμα μιας λέξης,

ενός ανθρώπου ποιητή…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 10 Μάρτιος 2010 στις 3:00 — 3 σχόλια

O Νυχτερινός Επισκέπτης

Ο Νυχτερινός Επισκέπτης

Μες στα σκοτάδια φθίρεις τους αγγέλους

Σαν τα ποτάμια που κρύβονται καιρό

Αμέτρητα πλοκάμια σ’αγκαλιάζουν

Ζαλισμένες οχιές σου τρυπάνε τη σάρκα από φόβο

Τρομαγμένες οχιές απαγάγουν το αίμα κρυφά

Έρχεται λαμπρός να μοιράσει το φως

Ο Νυχτερινός Επισκέπτης

Που αγγίζει απαλά σου μιλάει κρυφά

Κι υποσχέσεις μοιράζει σαν κλέφτης

Φαίνεται λαμπρός στέκεται τρανός

Ο Νυχτερινός… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΚΛΕΑΡΧΟΣ στις 9 Μάρτιος 2010 στις 22:55 — 7 σχόλια

Στα περπατημένα

Πέρασα από ανηφόρες

και από κατηφοριές,

από ποταμούς σε ώρες

που' τανε εφτά οργιές.

Πάνω στα περπατημένα

κίνησα γη κι ουρανό

για να βρω απ' τα χαμένα

το κομμάτι μου τ' αγνό.

Τη χαμένη αθωώτη,

της ψυχής μου το μισό,

δε γυρεύω μέσα σ' ό τι

λάμπει όπως τον χρυσό.

Ό τι μου δωσε η γέννα

κι έχασα στη διαδρομή

θα το δέσω σε καδένα

για να μη λοξοδρομεί.

Δίχως φόβο ν' ατενίσω

τη ματιά του…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 9 Μάρτιος 2010 στις 11:30 — 11 σχόλια

Ο θάνατος του ποιητή

Κάτω απ’ αυτά

Τα πάλλευκα μάρμαρα

Κείτεται ο ποιητής

Τα οστά του

Λες κι είναι ζωντανά

Αδιάκοπα τριζοβολούνε.

Τη μέρα που πέθανε

Ο ήλιος έδυσε νωρίς

Τα πουλιά σταμάτησαν

Μελωδικά να κελαηδούνε

Ο ουρανός ντύθηκε

Το σκοτεινό πέπλο

Της μεγάλης οιμωγής

Το φεγγάρι μελαγχολικό

Βούτηξε στα μαύρα δίχτυα

Της σιωπής

Τ’ αστέρια ξεχάστηκαν

Απ’ τις κρυψώνες τους

Να βγούνε

Τα λουλούδια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 9 Μάρτιος 2010 στις 11:14 — 4 σχόλια

Κάτι σκιές.....

Βλέπω τις ώρες να περνούν

Βροχή από μπροστά μου

Και αναμνήσεις με γυρνούν

Στα τρύπια όνειρά μου

Και’σύ αγάπη μου γερνάς

Στην άδεια αγκαλιά μου

Και έρωτες αναζητάς

Μέσα στη μοναξιά μου

R : Κάτι σκιές μου μείνανε

Μονάχα να θυμάμαι

Που την ψυχή μου φθείρανε

Και τ’ αύριο φοβάμαι

Κάτι σκιές απ'τα παλιά

Φαντάσματα του χρόνου

Τα πικραμένα τους φιλιά

Σημάδια γίναν…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 9 Μάρτιος 2010 στις 9:30 — 8 σχόλια

Έτσι θέλω να θυμάμαι

Γράμμα γράφω στην αγάπη

Πριν μου φύγει μακριά

Πριν αλλάξει μονοπάτι

Και πονέσει η καρδιά

Γράφω λόγι' αγαπημένα

Πάνω στ’άψυχο χαρτί

Μ’έρωτα ζωγραφισμένα

Και μ’αγάπη πιο πολύ

Έτσι θέλω να θυμάμαι

Την αγάπη μου εγω

Τ’αύριο να μη φοβάμαι

Σαν μου λέει σ’αγαπώ

Έτσι θέλω να κρατάω

Την αγάπη μου εγω

Και στο βλέμμα να φοράω

Το γλυκό της σ’αγαπώ

Γράμμα γράφω…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Μάρτιος 2010 στις 17:30 — 12 σχόλια

ΑΕΝΑΟ

ΑΕΝΑΟ

Με έψαξες στ' Αέτωμα

του Σύμπαντος που υπάρχει,

σε γνώρισα στο δίλημμα

που χώρισε το στάχυ.

Μες τη Διπλωματία σου

κατάλαβα την θέση,

αυτή που σε καθόριζε

χωρίς να έχεις διαλέξει.

Ήταν τ' Αέναο

που μέσα σου ορίζει,

Αχτίδες - Συναισθήματα

και Ήλιους να γνωρίζει.

Και όταν στο Λαμπάδιασμα

της Λάβας που κυλάει,

αντίσταση προέβαλες

ο Αγέρας σ'…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 8 Μάρτιος 2010 στις 15:19 — 5 σχόλια

Οι Εταίροι μας

Οι Εταίροι μας…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 8 Μάρτιος 2010 στις 12:30 — 8 σχόλια

Το κορίτσι της θάλασσας

Κρέμασες τον ήλιο με τις φλογερές του χαίτες

Σαν χρυσαφένιο μενταγιόν στο ρόδινο λαιμό σου

Και τύφλωσες τα μάτια μου της θάλασσας…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 8 Μάρτιος 2010 στις 11:44 — 4 σχόλια

ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 2010

Μοσχοβολάτε αρώματα ,
όλης της γης τα χρώματα ,
στα μάτια σας φεγγίζουν ,
στις μπόρες και τις συννεφιές ,
λιμάνια και απανεμιές ,
τα χάδια σας χαρίζουν .

Χαμόγελα χαρίζετε ,
τη ζήση μας στολίζετε ,
σαν άνοιξης λουλούδια ,
για σας τα όνειρα πολλά
κι άπειρα είναι ταιριαστά
που γράφτηκαν τραγούδια.

Χρόνια πολλά στις γυναίκες .

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 8 Μάρτιος 2010 στις 9:18 — 8 σχόλια

ΜΕΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Μες την Εκκλησιά θα μπω

το Τάμα μου να κάνω,

σ' ένα Σταυρό σ' ένα Θεό…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 8 Μάρτιος 2010 στις 0:00 — 4 σχόλια

Ρε μαλακα!

Αφηνω πισω τον δεκατοτεταρτο μισθο μου

χρωσταγα λιγα, μου κοψαν το κινητο μου

και τ’ αυτοκινητο εχει ξεμεινει

αφου χρυσαφι εχει γινει η βεντζινη.

Ρε μαλακα! περνας καλα εκει κατω

κοψτην πλακα, δεν εχεις πιασει ακομα πατο!

Αφηνω πισω τις διακοπες και παραλιες

τωρα μοναχα περικοπες και υπερωριες

και θα δουλευω πιο σκληρα, ολο τον μηνα

για δανεια χρεη και λιγη αμολυβδη βεντζινα!

Ρε μαλακα! περνας καλα εκει κατω

κοψτην πλακα,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 7 Μάρτιος 2010 στις 15:44 — 11 σχόλια

Αλληγορικοί διάττοντες...

Ωσάν διάττοντες αστέρες εμφανίζονται

τρέχουν περνούν λάμπουν και χάνονται,

για θέση εμφανή στον ουρανό διαγκωνίζονται

τ' άπειρο σύμπαν γύρω δεν αντιλαμβάνονται...

Απ' το προσωρινό τους φώς κάποια αστέρια κρύβονται

σβήνουνε πίσω από τη λάμψη της τροχιάς τους,

με του μεγάλου αστέρα την υφή αλείβονται

για μιά στιγμή έχουν κι αυτοί την πετυχιά…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 7 Μάρτιος 2010 στις 13:00 — 10 σχόλια

ΣΤΗΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣ ΤΗΝ ΠΙΝΕΛΙΑ (13η Συλλογή)

Πόσες φορές σου το ‘χω πει ,

ζωή δεν γονατίζω ,

παρά να ζω μεσ’ τη ντροπή ,

ότι με λύγισες εσύ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 7 Μάρτιος 2010 στις 12:19 — 8 σχόλια

Ζοφερή κοιλάδα

Στην κοιλάδα της καρδιάς μου
Ο ήλιος λησμόνησε ν’ ανατείλει.

Τα νυχτολούλουδα
Άνοιξαν τα σκοτεινά τους άνθη.

Τα χορτάρια μαράθηκαν
Απ’ την απελπισιά του ζόφου.

Τα ζωντανά δε βόσκουν πια
Σε ύπνο τρίσβαθο κοιμούνται.

Τ’ ανέμου οι βοές με πόνο σπάνε
Στα παρακείμενα υψώματα.

Κι οι νυχτερίδες γιγαντένιες
Τρέφονται μ’ αγάπες πεθαμένες.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 7 Μάρτιος 2010 στις 8:09 — 4 σχόλια

μιαν αυραν...

Μιαν αυραν του πελαου νυχτερινη

που εκινησεν κι αρμενισε

ως να ΄ρθει απ΄τα περα,

κι απ οτι εχω ζησει ,..τη φοβερα,

εφυσηξεν κι αλλαξαν οι καιροι.

με αλμυρα και παραξενη βροχη

ποτιστηκεν και λασπωσε

η σκονη της ψυχης μου

κι αλλαριεψαν οι φτερες της αυλης μου

κι εγινικεν γλυκια, η…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 7 Μάρτιος 2010 στις 5:30 — 6 σχόλια

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ω Ελευθερία βγαλμένη

από αίματα πνιχτά,

των Ολέθρων όλες οι Πείνες

και Ανθρώπων θανατικά.

Συ που Ανθίζεις μες τους λόγγους

που είσαι φως,

και ένας ήλιος που φεγγοβολάει

σαν ένας ένδοξος θεός.

Ένα Α στη μια Άκρη

και ένα Ω σε μια άλλη που (στο τέλος) καρτερά.

Απ’ τα χέρια σου βγαίνει Ανδραγαθιά

κι όποιος τη σάρκα σου δαγκώνει,

τρέμει ο λογισμός του μες τη Σκοτεινιά

κι απλώνεται… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 7 Μάρτιος 2010 στις 2:30 — 2 σχόλια

Το απόβραδο

Το απόβραδο

Του Γιάννη Ποταμιάνου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 6 Μάρτιος 2010 στις 22:29 — 6 σχόλια

Αυτά τα μαύρα μάτια σου

Αυτά τα μαύρα μάτια σου

στην κόλαση με βγάζουν.

Τα μάτια τα τσακίρικα

που σαν τρελά κοιτάζουν.

Μοιάζουν στο μάτι του Θεού

στης εκκλησιάς το θόλο

που μέρα-νύχτα ξαγρυπνά

να δει τον κόσμο όλο.

Αυτά τα φίνα χέρια σου

πιάνουν σπαθί και κρίνο.

Τα ντελικάτα χέρια σου !

Πόσα φιλιά τούς δίνω !

Μοιάζουν στο χέρι του Χριστού

στις αγιογραφίες

που ξέρει από…