Τα νερά του ποταμού

Την αγάπη παν' αλλού

Και μ'αφήσανε μονάχο

Στ'όνειρο να μην υπάρχω



Μ’άφησαν μες τη φωτιά

Στου καιρού την απονιά

Μες το δάκρυ να με πνίγω

Να πεθαίνω λίγο -λίγο



Σύννεφο νά’μουν τ’ουρανού

Να σκορπάω στον αέρα

Απ’ τα χέρια του καημού

Να ξεφεύγω νύχτα - μέρα



Τα νερά του ποταμού

Ξένου ήτανε θεού

Και αλλάζανε πορεία

Άλλη γράφαν ιστορία





©…

Ακούμπησε τα πρεσβυωπικά γυαλιά του απάνω στο ανοιχτό βιβλίο

Αυτές οι δυο σελίδες τού μυθιστορήματος τον είχαν συγκλονίσει

Διηγούνταν τα φτωχικά χρόνια που ’χε ζήσει όταν πήγαινε σχολείο…

ΠΟΙΗΣΗΣ ΠΝΕΥΜΑ

Ευλογοστάλακτη Γραφή

στης Ποίησης το Πνεύμα,

μελίρρυτο το Νόημα…

Κατσουφιασμένο πρόβαλλε
απόψε το φεγγάρι,
σαν κάποιος να το μάλωσε
και τό 'χουν αποπάρει.

Όταν τον ήλιο αντάμωσε
να πάρει τη σκυτάλη,
μια ακτίνα του το λάβωσε
και πάει αγάλι-αγάλι.

Η άρνηση το χάραξε
κι εκόπη το μισό του,
που το φιλί του αντάλλαξε
με το βασίλειό του.

Σε έρωτα αλύτρωτο
έχει το έρμο πέσει,
δεν πήρε το αντίδοτο
κι έχει κοπεί στη μέση..

Μες στη φλόγα τ’ άγριου χειμώνα

Αγάπησα μια όμορφη ανεμώνα

Με ουράνια μάτια γαλανά

Και κατακόκκινα χείλια…

Μια άσπρη μέρα κυνηγώ

στα μαύρα μου σκοτάδια

που στη ψυχή μου κουβαλώ

της μοναξιάς τα βράδια



Την ψάχνω μες τα όνειρα

και στις φθαρτές ελπίδες

μα η σιωπή ολόγυρα

στήνει διαρκώς παγίδες



Τυφλός ο χρόνος δικαστής

στα μάτια με κοιτάζει

της μοίρας μου ειν'εραστής

και με καταδικάζει



Μια άσπρη μέρα καρτερώ

μα το ποτάμι τρέχει

θεέ μου πάλι δεν θα βρω

μέσα μου γιατί…

ΠΙΑΝΟ

Πάνω στο Πιάνο (σου) χάιδεψες

το σώμα μίας Νότας,

και απ’ την Καρδιά σου πέρασες…

Καθώς ο άνεμος πατά

Με τ’ ακροδάχτυλά του

Τα πλήκτρα στο αρμόνιο

Ήχοι ξεδιπλώνονται μελωδικοί…

NAMA !

Νάμα στα χείλη σου θα πιω

στο Σώμα σου θα απλώσω το Φεγγάρι,

σαν Ήλιος Φως απέραντο στον Ουρανό…

Ένα βράδυ μαζί.

Του Γιάννη Ποταμιάνου…

Διασχίζω κοιμισμένες πολιτείες

Σ’ άλλη φάση της ζωής μου να βρεθώ

Τα όνειρα οργιάζουν στις εστίες

Και ‘γώ μονάχος μου τρέχω να σωθώ



Σε όλα τα στενά

Σ’όλα τα μονοπάτια

Της ζωής μου κενά

Της καρδιάς μου φαρμάκια

Όπου και αν βρεθώ

Μακριά σου που θα πάω

Μόνος μου θα χαθώ

Επειδή σ’ αγαπάω



Τα φώτα νυσταγμένα στα φανάρια

Και’γώ υπάρχω μόνο για σένα νε εδώ

Στην καρδιά μου πικραμένα…

ΕΥΘΥΝΗ

Ελεύθερα προκάλεσες

Διόσκουρου ευθύνη,

και καταιγίδα της Ντροπής…

Σε μια μικρή βάρκα λευκή

Ανέβηκε το γλυκύτατο όνειρό μου

Η θάλασσα κυματίζει στωική

Και το κουπί δικό μου.…

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΦΕΛΩΜΑ

Μέσα από το Νεφέλωμα

ξεχώρισε η αλήθεια,

και το σωστό συνάντησε

πέρα από…