Κεράκια σε μποφόρια

Παφλάζουνε τα πέλαγα

Που κύματά τους τρέχουν

Τις σκέψεις , ν` ανεβάζουνε

Σ` ορίζοντες  , αφέντες…

Σ` αυτούς που δεν αφήνονται

Ως άναρχοι δραπέτες

Κι όλο προς νέους ρίχνονται

Να προκαλούν ακτές  τους !

Ακτές συνεορτάζουσες

Για  κει γεμίζουν ώρες

Χαρά, χειροκροτήματα

Πελάζια , σ` ανηφόρες…

Κι όπως μαζί με άνεμο

 Μας έρχονται με…

Από σήμερα,

δύο καρδιές

συνομιλούν πάνω της

και υπόσχονται

την αλληλοτροφοδοσία ζωής.

Για πάντα.

Κλείνοντας

το σημερινό ενεργητικό

των λόγων και των πράξεων,

εμφανίστηκε η ιδέα

να πεταχτούν όλα τα ρούχα

και να γίνει μιά προσπάθεια

να κοιμηθεί κανείς

απέναντι από τον καθρέφτη,

με αναμμένο το φως.

Απώτερος σκοπός,

να γίνει πιστευτό,

είτε στον ύπνο

είτε στην αγρύπνια,

πως υπήρξε η τέλεια απογύμνωση.

Σαν το μέγα φόβο ξαναγυρνάς σε γνώριμους τόπους της σκέψης σταθμοί.

Ολοζώντανες μνήμες βολοδέρνουν εγκατασταίνοντας ένα πρόγραμμα ανεπιθύμητο.

Ένας γλάρος ποτίζεται στο γαλάζιο περβάζι.

Τον ευγενή διαδέχεται το σμήνος της ειρήνης δίπλα στον άνθρωπο της ειρήνης.

Τα μάτια κλείνουν ερμητικά και το νοερό ταξίδι αρχίζει.

 Γεγονότα διαφορετικά, ετερόκλητα, πρόδρομοι των όσων έπρεπε να ακολουθήσουν.

Θέλω να νιώσω το φίλημα της σφήκας!

Να αισθανθώ το…

*

Σε  κάποιο  βράχο  άνυδρο  γεννήθηκα

στον  ομφαλό  της  γης  προσαρτημένος,

οι  μούσες  μου … οι  μοίρες  που  με  μοίραναν

της  ευλογίας  γυιός  ... αγρός  σπαρμένος.

Με  τ` αετού  το  γάλα  αναθράφηκα

αγάπησα  την  κόρη  της  σκορπίνας,

σε  παραλίας  κρύπτη  ανδρειώθηκα…

Ένα παιδί μου δάνεισε για λίγο την καρδιά του

για να την νιώσω πως χτυπά πια είναι τα αισθήματα του

και ένοιωσα συναισθήματα που τα είχα ξεχάσει

και απότομα κατάλαβα το δρόμο είχα χάσει

Ένοιωσα πάλι να αγαπώ με χίλιους δυο τρόπους

άδολα και ανώφελα περαστικούς ανθρώπους

πλημύρισα χαμόγελα  καθάριο είχα βλέμμα

με μιας χαθήκαν μέσα μου ο φθόνος και το ψέμα

Ένα παιδί με φόρεσε στα δυο μικρά του μάτια

και είδα με μιας τον  κόσμο μου…

Έστειλα ένα σύννεφο

με λέξεις μου γεμάτο.

Την ώρα του ψιχαλητού

μη φύγεις από κάτω.



Σου στέλνω ένα σύννεφο

με της καρδιάς το σχήμα,

κάθε σταγόνα κουβαλά

ένα αγάπης ρήμα.



Λόγια κι αγάπης δάκρυα

στέλνω κι έχε το νου σου

να μην κάνεις στην άκρια.

Μείνε εκεί και λούσου.



Βρέξου από τις λέξεις μου

που θα 'ρθουν απ' τα ύψη.

Σταγόνες τρεις το "σ' αγαπώ",

τέσσερις "μου 'χεις λείψει".



Όσο βρέχεσαι με λέξεις

να…

Έξι κομμάτια,

αποτελούν τον ορισμό

της υποκειμενικής αλήθειας.

Τα πέντε δώρα,

τα έδωσαν οι αισθήσεις.

Η αφή,

τη διάπλαση.

Η γεύση,

τη γεύση.

Η όσφρηση,

τη μυρωδιά.

Η ακοή,

τη φωνή.

Η όραση,

την εικόνα.

Το έκτο,

το έδωσε η διαίσθηση:

Εσένα.

ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΘΕΟ

Έχω το δικό μου Θεό,

Και μια λευκή σημαία,

Ας με πουν κάποιοι ζαβό,

Παιδί για τα Α.Μ.Ε.Α.

Μα να το ξέρετε εγώ,

Δε σβήνω τον προβολέα,

Και θα χαρώ όπως μπορώ,

Επάνω στην αυλαία.

Να μη τα…

Έζησα σ' ένα κόσμο ολότελα δικό μου,

σ' ένα κόσμο ανοχής μα συνοχής.

Πάλεψα, έφερα τα όνειρα κοντά μου,

όνειρα αφημένα μιας άλλης εποχής.

*

Μες  τα  απόκρυφα  κανάλια  του  μυαλού  σου 

θέλω τις  σκέψεις  μου  μιά  νύχτα  να  στριμώξω ,

να  πολεμήσω  ηρωϊκά  και  να  το  διώξω

ότι  φαρμάκωνε  το χρώμα  του  ουρανού  σου . 

Με  την  αγάπη  , την  ψυχή  σου  να  γιατρέψω

του  χθες  τα  λάθη  με  γλυκά  φιλιά να  σβήνω ,

θέλω  της  σάρκας   σου  ...  κομμάτι  σου  να  γίνω

τα  κύτταρά  σου  με  ευλάβεια  να  λατρέψω .

Τον …

Το κύμα ήτανε μεγάλο

Κι ήρθε από το πουθενά

Η απληστία δίχως άλλο

Μας κάνει πάλι τη ζημιά



Μαζί του το’φερ’ο χειμώνας

Που κρύβουμε μες την ψυχή

Και σαν αδέσποτος κυκλώνας 

Σπέρνει την…