Χιόνισε πάλι κι’ έβρεξε

 Πάνω στα όνειρά μου

Και η αγάπη έπαιξε

 Παιχνίδι στην καρδιά μου

Με πόνεσε πάρα πολύ

 Έσπασε τα φτερά μου

Με έκοψε σαν το γυαλί…

Ἕνας μύθος τοῦ Αἰσώπου, μεταξὺ ἄλλων, ὅπως τὸν ἔγραψα, κι' ὅπως τὸν μοιραστήκαμε:  ὁ Ταχυδρόμος, ἡ Κουκλοὺ καὶ ὁ Θεατρὰς, στὴν παράστασή μας, κάποτε, ἐπὶ χρόνια: "Αἴσωπος καὶ Λὰ Φονταὶν, σημειώσετε 0 - 0"

----  Ἡ ἀλεποὺ καὶ ὁ κόρακας ----

Ταχυδρόμος: - Ναί ἀλλά οἱ μύθοι τους εἶναι... Ὅ,τι καί νἆναι, νά, θά πῶ κι' ἐγώ ἕναν μύθο - μέ δικά μου λόγια.

[Ἡ Κουκλού καί ὁ Θεατράς, παραχωρώντας τήν θέση καί τόν ρόλο τους στόν…

Οι σπίθες απ΄ το τσιγάρο του Καπετάνιου χόρευαν αγκαλιά με τον άνεμο σαν μικρές μεθυσμένες πυγολαμπίδες,μόνοι κάτω απ΄ τις Πλειάδες,στη μέση μιας απέραντης θάλασσας ατενίζαμε με δέος το Άπειρο...

Ο Καπετάνιος μας ήταν ένας πολύ σοφός άνθρωπος,είχε ταξιδέψει σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη,γνώριζε όλους τους αστερισμούς,τα γένη των νεφών,προέβλεπε σωστά τον καιρό και μέσα στην καμπίνα του στιβαζόταν κάθε λογής παράξενα αντικείμενα,παμπάλαιοι χάρτες,πυξίδες με καλλίγραμμες…

===============================================

.

.

Πάνω απ’ το λόφο του Σταυρού και φέτος καλοκαίρι

αντίκριζα στο πέλαγος φιγούρες καραβιών.

Σκοπιά φυλούσα στην κορφή, θαλασσινό νυχτέρι

μυρίζοντας το άρωμα μέντας και θυμαριών ...

Βουβό τραγούδι ο λογισμός σε φωτεινά αστέρια,

παρέα μ’ έναν ναυτικό στη βραδινή του βάρδια.

Ρυθμοί και στίχοι χύνονται σαν άτακτα ασκέρια

κατρακυλά απ’ το βουνό κι ο άνεμος…

Καίγομαι.
Και κρυφά,
εμπιστεύομαι,
απόλυτα,
τη λέξη.
Γι' αυτό και στην ευθύτητα
εσωκλείεται χρόνος,
φορτωμένος μ' εγκαύματα.
Προφέρω το όνομα,
αλλά δε σβήνει τη φωτιά.
Δεν μπορεί να φτάσει
τη δύναμή της.
Είναι μόνο
το δέρμα της Έννοιας.
Ό,τι είναι σε θέση,
να διαλυθεί στον ήχο.

Αποθήκη σκέψεων και τέρψεων ,

έχει γίνει το μυαλό μου.

            Μέλισσες περνούν οι λογισμοί,

              αλλά κι οι πειρασμοί πάνω από το κούτελο μου.

                     Κάστρο έχω κάνει εγώ, 

                       των δικών μου κωδικών μου.

                         Αποσπερίτης των ονείρων μου σε μια άλλη…

-επιτέλους φτάσαμε !

-Μαντάμ λωλέγκω,γιατί μας έφερες σε τούτο το μέρος?

-γκια να ντείτε από κοντά το Λεωνίντα !

-μα είχαμε Λεωνίδα στη Βαρυμπόμπη και με καλούς μεζέδες !

-ντέν είναι το ίντιο μινιόν μεσιέ…

Ειχες χαμογελο φαρδυ

λες και χει βγει απ' την τιβι

βλεπανε ολοι δηλαδη

το ωραιο τους το χρωμα.

Μεσ' το κουστουμι το λευκο

περιμενες το νυφικο

σκεφτηκα καθως σε κοιτω,

"καντην μπορεις ακομα."





Εφτασε τοτε αυτη

και ητανε τοσο λαμπερη

ολοι κοιταζαν δηλαδη

το ωραιο της το σωμα.

Ηταν ωραια και ψηλη

μα εμενα η σκεψη μου η τρελη

φωναζε,"καντην μπορεις ακομα."





Και υστερα πανω στο βωμο

το προσωπο…

ακούστε τον Λομβέρδο μας

μύδρους που εκτοξεύει,

ότι θα γίνει μακελειό

τον Τζέφρυ όποιος κουρέυει

αντί να βγάλει το σκασμό

που ο λαός στενάζει

και προς στιγμή η κεφαλή

στους ώμους του απαγκιάζει

μας απειλεί το ξωτικό

και σαν κοράκι κράζει

καθως στον κόσμο που πεινά

το γιαταγάνι…

ΔΕ ΒΓΗΚΑΝΕ ΑΛΗΘΕΙΑ

Δε βγήκανε αλήθεια,

Της γιαγιάς τα παραμύθια,

Να φανεί το παλικάρι,

Τις νύχτες χωρίς φεγγάρι.

Μοναχή στα σκαλοπάτια,

Με τα δάκρυα στα μάτια,

Ψέλνω ένα παλιό τροπάρι,

Όλη ώρα στο ποδάρι.

Μην…

Κάθε  ομοιότητα με  πρόσωπα,  ονόματα  κ.λ.π  γεγονότα,  αποτελούν … σατανική  σύμπτωση!

Πρόσφατα  υπήρξα  αυτόπτης   μάρτυς  του  περιστατικού  και  σας  το μεταδίδω  αυτούσιο.

Είχα μεταβεί  για το συνηθισμένο  μου κούρεμα  στο μπαρμπέρικο  του μαστρό  Λουκά  και περίμενα  τη σειρά  μου  ως  τελευταίος  πίσω από, ένα  εξάχρονο  προικισμένο,  με μπόλικα  ξανθά  μαλάκια,  πανέξυπνα  γαλάζια  ματάκια,  χαρισματικό …

Δες μωρό μου τις νότες.

Δες’ τες στο σκοτάδι πως λάμπουν!

Τρελές jazz πορείες ακολουθούν,

αξιοποιώντας τη θεωρεία του χάους

σ ένα τρελό τζαμάρισμα

βραχνού σαξόφωνου.

Χοροπηδούν στο ρυθμό του πιάνου,

μπλέκονται ανάμεσα στα πλήκτρα

και κοροϊδεύουν την ουρά του.

Βγάζουν τη γλώσσα

στα δάχτυλα…

Στις βραδινές διαδρομές…

Ήρεμη πια,
εκατέρωθεν,
ανάσα,
φυσά τις σκιές
κι εκείνες εξαπολύουν
ριπές γυμνότητας.
Σε ασφυκτικότερο κλοιό,
καθώς η ένταση
μπροστά στα αισθήματα,
αποκτά βαθμό περιπλοκής,
πολύ μεγαλύτερο
από αυτόν
που καλούνταν να διαχειριστεί
η αφή.

ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ

Η ψυχή καταρράκωσε,

Τη μορφή μου αυλάκωσε,

Τις φλέβες μου χαράκωσε,

Τα χείλη μου φαρμάκωσε.

Τρυπημένος ο θώρακας,

Με κατατρώγει κόρακας,

Το καθένα μου βάσανο,

Για ζωντανό μου σάβανο.

Σοφία δε…

-καλημερα κοντέ !

-καλημερούδια ψηλέα μου !

-διαισθάνομαι πως κάτι σ ανησυχεί ή κάνω λάθος ?

-δεν βλέπω πουθενά εκείνη τη λωλέγκω παραμορφωμένε μου!

-Θεέ μου,είναι κοκαλωμένη πίσω απ την κούτα σου…