Ἰδοὺ...λὰ φὰμ!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Κλινοσοφιστεῖες
* Ἀναδημοσίευση  (4η) ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα Ἀνοχύρωτη Πόλη, 6 Δεκεμβρίου 2007.
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
  Ἰδοὺ..λὰ φὰμ
-----------"...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Ἄν γυναίκα εἶναι κάτι ποὺ ντύνεται, στολίζεται, λέει-λέει καὶ ξεντύνεται, μακρυὰ, γυιέ μου, ἀπ' αὺτό.
Ἄν γυναίκα εἶναι κάτι ποὺ τὸ ἐκθέτουμε ὡς ὡραῖο καὶ μᾶς ἐκθέτει, γύρνα τὴν πλάτη σου, γυιέ μου, ἀπ' αὐτὸ.
Δὲν θέλω ἄλλο νὰ σοῦ κακολογῶ τὴν γυναίκα, γυιέ μου, ἀλλὰ καὶ μόνο ποὺ λὲς "γυναίκα", τὰ λὲς ὅλα. Ὅμως τώρα πῆρα φόρα καὶ...
Εἶμαι μισογύνης; Ἄν ναὶ, τότε φταῖνε οἱ γυναῖκες ποὺ μὲ ἔκαναν.
Μήπως ὅμως δὲν εἶμαι μισογύνης; Καὶ... πῶς τὰ κατάφερα; Ἄχ, τὶ ρίγος ἕνα γυναικεῖο χέρι ποὺ ἔρχεται νὰ σὲ ἀγγίξει! Ἄρωμα ἐξαίσιο ἡ γυναίκα ποὺ ἀγαπᾶς, ἀκόμα κι' ὅταν πάψεις νὰ τὴν ἀγαπᾶς. Ἕνα συλλεκτικὸ ζωάκι χωρὶς γούνα νὰ τὴν γδάρεις ἀλλὰ μὲ δέρμα πανάκριβο, ποὺ τὸ πλένεις ἤ μὲ ἱδρώτα ἤ μὲ δάκρυα. Γατούλα χαδιάρα καὶ αἰνιγματικὴ, ἀηδόνα ποὺ σοῦ λέει ἄριες, μπέλα φίλια ντὲ λ' ἀμόρε καὶ τέλος-τέλος ἀγελάδα. Ἀλλὰ πρόκειται γιὰ τέρας ζωογόνο. Μὲ μακρυά μαλλιὰ καὶ κοντὲς ἰδέες. Λατρεύει τὶς ἐρωτοτροπίες, λέει πὼς ἀγαπᾶ τὸν σύζυγο ἀλλὰ τρέχει στὸν ἐραστή της. Ἄν δώσεις δίκηο στὴν γυναίκα, εἶναι σὰν νὰ δίνεις κοφτερὸ μαχαῖρι σὲ νήπιο. Γυναικεῖο ραμμένο στόμα δὲν ἔχει δεῖ οὔτε ὁ Θεὸς. Ἀγρίμι στὴν Ἀφρικὴ, ἔπιπλο στὴν Ἄνατολὴ, κακομαθημένο στὴν Εὐρώπη.
Ὅσο καὶ νὰ τὴν καταλαβαίνεις, ἡ ἄλλη μισὴ εἶναι ἀκατανόητη. Καὶ δὲς αὐτὸ ἀκριβῶς: ζωὴ χωρὶς γυναίκα ἴσον φυματίωση. Σὰν Τραβιάτος, ἀργοπεθαίνεις.
Εἶναι ἔνστικτο. Θὰ τὸ κατανικήσω μόλις πεθάνω. -----------------------...μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".

Υ.Γ. Στὴν ἀγαπημένη μου δασκάλα Βέρα Ζαβιτσιάνου.   

[Palioxaraktiras]

Φίλε μου !!!! Τι άραγε έχεις τραβήξει απ' τις γυναίκες, ούτε να σκεφτώ δεν τολμώ.

Μια καλή ιδέα πάντως που θα σε βοηθήσει να τις κατανοήσεις είναι να κοιτάξεις τον παρακάτω πίνακα ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Ὄχι, βρὲ...Παληοχαρακτήρα, δὲν εἶναι ἔτσι ἡ γυναίκα, σὰν τὸν πίνακα - τουλάχιστον ἐξ ὄψεως! Δὲν θὰ πῶ ὄνομα ἀλλὰ ἔτυχε,  μερικὲς φορὲς,  νὰ κάθομαι περίπου δίπλα σὲ μιὰ κυρία καὶ νὰ πίνουμε καφὲ κι' ἔλεγα μέσα μου: αὐτὴ πρέπει νὰ εἶναι τοῦ (καλοῦ) θεάτρου. Δὲν ἔχω μιλήσει ἀκόμα μαζύ της. Καὶ ὅμως, ἔμαθα πὼς...ρώτησε ἐκείνη γιὰ μένα! Ἤ μᾶλλον ἤθελε νὰ βεβαιωθεῖ πὼς εἶμαι ἐγὼ (ἔχει,  λένε, γερὴ μνήμη). Τὸ θέμα γιὰ μένα εἶναι ἄλλο, αὐτὸ: μερικὲς γυναῖκες εἶναι Κυρίες. Καὶ μόνον τὰ χέρια της νὰ θυμηθῶ, λέω πὼς εἶμαι τυχερὸς ποὺ ἔγραψα αὐτὴ τὴν φράση: " Ἄχ, τὶ ρίγος ἕνα γυναικεῖο χέρι ποὺ ἔρχεται νὰ σὲ ἀγγίξει! ". Ὄχι, δὲν ἔχουμε κἄν χαιρετιστεῖ ἀκόμα, οὔτε εἶμαι καὶ νέος γιὰ νὰ ἐρωτοτροπῶ. Γιὰ μένα πιὰ ἔρωτας εἶναι νὰ μὲ κοιτάζει στὰ μάτια, νὰ τὴν κοιτάζω στὰ μάτια καὶ ν' ἀνοίγουν τὰ πέλαγα διάπλατα.

Εὐτυχῶς, εἶπα καὶ τ' ἄλλο: " Εἶναι ἔνστικτο. Θὰ τὸ κατανικήσω μόλις πεθάνω".

-

[Palioxaraktiras]

Φαντάζομαι πως ήταν εμφανής η διάθεση να κάνω χιούμορ, με τον Πικάσο. Ίσως με ενέπνευσε και η πρόσφατη κλοπή του έργου του. Θα συμφωνήσω. Είναι "ένστικτο", όμως σκέφτομαι κι εκείνο το σκωπτικό "Υστερινή μου θέληση είναι σαν αποθάνω, εκατοντάδες γυναικών στον τάφο μου επάνω, να γαμ@# ολόγυμνες από μπροστά και πίσω κι ίσως κι εγώ στον τάφο μου καυλ$@! και να χυ@#" και αναρωτιέμαι μήπως το άτιμο, το ένστικτο, συνεχίζει να ζει και μετά θάνατον...

Καλή μας μέρα

[Παντελής]

η αγάπη κάνει όλες τις γυναίκες το ίδιο όμορφες.

 

ένα ξέρω πως τίποτα δε ξέρω!!!!!!