ΤΟ ΘΕΛΩ ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ

Φέρε μου σερβιτόρα,

Της λησμονιάς κρασί,

Πέρασε μες τη μπόρα,

Η ζωή μου η μισή.

Με το σταυρό στις πλάτες,

Ένας σωρός καημοί,

Αγάπες-αυταπάτες,

Και με πικρό ψωμί.

Το θέλω σερβιτόρα,

Να πιω ως την…

Σέρφινγκ και μοντάζ !

Τώρα  τον καυτό το μήνα

σέρφινγκ ξέρεις και μοντάζ

και στις θάλασσες τα χάδια

τα τυλίγεις  μ` αμπαλάζ .

Με ταχύτητες αγέρα

ρίχνεις τα φέιγ-βολάν

ανεμίζεις  μαϊστράλια 

και λεβάντες που τραβάν .

Όπου να `ναι στο νησί…

Του χαρου το ζειμπεκικο

το χορεψε ο μαγκας

με βηματα αργα βαρεια

και με θλιμενη την καρδια

εφυγε απλα σαν αντρας

----------------------------------------

Του χαρου το ζειμπεκικο

ολοι θα το χορεψουμε

θα ειναι ο στερνος χορος

προτου να ταξιδεψουμε

---------------------------------------

Στου χαρου το ζειμπεκικο

ο μαγκας δεν εκιοτεψε

στα ισα τον εκυταξε

το χαρο δε φοβηθηκε

και μαγκικα το…

Φεύγω και δε με φτάνεις.

Δε θα μπορέσεις ποτέ ξανά να δεις

τον χρόνο που πέρασε από πάνω μας.

Ίσως αν κάποτε βρεθούμε

τη γνώριμη εκείνη

αίσθηση

να νιώσεις να περνάει από δίπλα σου

χωρίς πια να συγκινεί εσένα

ή την καρδιά σου που άλλαξε

τον χτύπο της.

Φεύγω και δε με φτάνω.

Όσο κι αν τρέχω

τίποτα δε μένει πια να θυμάμαι

παρά μόνο εκείνα που

άθελά μου θέλησα να φύγουν .

αυτά μου θυμίζουν…

Καθημερινές μικρές ματαιώσεις προσδοκιών

όμορες σφαγές των αμάχων επιθυμιών

απενοχοποιημένες απώλειες των μάταιων εχθροπραξιών 

αφυδατωμένα προσωπεία των άμοιρων κοινωνιών.

...Κι όμως τα…

Κάρφωσα τη νιότη μου στον τοίχο

δίπλα σε μια φράση αναρχική,

κλείνω τη ζωή μου σ' ένα στίχο

και μένω ως το τέλος μου εκεί.

Πούλησα την τρέλα μου στο δρόμο,

κι αγόρασα μια αφόρητη σκιά,

δεν χωράει η αλήθεια σ' ένα νόμο,

ούτε έχει η αγάπη γιατρειά.

Χρεώνω τη ζωή μου στα τσιμέντα,

στης πόλης τους αφόρητους ρυθμούς,

αιχμάλωτος σε απρόσωπη πατέντα,

να κρύβω τη ζωή μου σε αριθμούς.

Μέθυσα το χρόνο με αντιφάσεις

μιας μαύρης απροσάρμοστης…

...δεν είναι η Ιθάκη, το θέμα

Οδυσσέας αν είσαι, μετρά...…

Μες του βουνού την άγρια πλαγιά

όπου κουρνιάζουν  οι αετοί και τα γεράκια

πήγα και εγώ να φτιάξω τη δική μου τη φωλιά

για να ακούω πως βαδίζουν  τα ρυάκια

Λιθάρια ξύλο λάσπη χώμα και νερό

μονάχος έμαθα την πέτρα να λαξεύω

εκεί ψηλά είχα δικό μου σπιτικό

για να μπορώ όλο τον κάμπο να αγναντεύω

Και τους  χειμώνες που το κρύο ήταν βαρύ

έκοβα δέντρα να έχω κούτσουρα στο τζάκι

δικός μου ο τόπος  η δικιά μου…

Σε προθήκες  ανώφελης …αξίας

  όνειρα,  απόθεσα  ενυπόθηκα.

Υπέθεσα, στο χάρμα  ειδέσθε

οφθαλμών.

 Σε  βλάσφημες  θεσμών  υπεραξίες, 

  άδολη  επένδυσα  καρδία

θεωρώντας  …μακαρίως 

την  απόσβεση,  ωφέλιμη.



Σε  απόλυτο  βρασμώ  ψυχής 

απόφαση  έλαβα αδικαιολόγητη

την  εν’ ψυχρώ, να επιτρέψω 

απρέπεια  της  απερισκεψίας.

Στο  ανώριμο  νεανικής  τρέλας 

έθεσα στο  ολίσθημα  αντάλλαγμα

όρους , αφελούς  συνύπαρξης, 

με …

Έχω υπόψιν μου



Πως τα κεκτημένα



Κινδυνεύουν .



Γνωρίζω καλά , πως πρέπει



Το μεροκάματο



Να θεωρείται πλέον



Τύχη και μεγαλείο.



Νοιώθω πως έφτασα στο λιμάνι



Την στιγμή που



Έφευγε το πλοίο.



Έχω εμπεδώσει



Πως η εποχή αυτή



Είναι τελικά



Αλάνθαστη στο σημάδι.



Σημάδεψε και



Μάς πέτυχε όλους.



Ή σχεδόν όλους.



Ξέρω πως…

Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς και εξακολουθουνε να φτιάχνουνε,ενω οι δικοί μας ο Νίκος,ο Κώστας κι ο Γρηγόρης,ψωμολυσσάνε μιας και δεν υπάρχει πια ουτε βιοτεχνία πατινιών σε τούτο

το βιλαέτι.

Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς,εχουνε γράψει στα παλιά τους παπούτσια την ταξική πάλη,καθώς καλοπερνάνε με μια Νεονανζιστική κυβέρνηση που κλεβει μεσω επιτοκίων των ιδρώτα των ασθενεστερων λαών…

         Λεπτή πνοή !

Λεπτή του λόγου η πνοή

που  δεν το περιμένει

πως η μακρά της εποχή

φέρνει χαρά σ` αγέρι !

Χρώματα που τα προίκισε

του χρόνου η πορεία

των  δειλινών αρώματα

κι αγέραστη εμπειρία!

Απλόχερα καλλιεργεί

γνώση κι αχρηματία…

Στα βροχερά φθινόπωρα

τη ροσμαρί φιλία !

Μύρο τ` αγέρι να σκορπά

και πέρα…

Καινούργια μόδα ήρθε απ την Ευρώπη,

Χώρια τ αντρόγυνο διακοπές,

Μα δεν μ αρέσει γλυκό χωρίς σιρόπι,

Και με αλάτι,…ο καφές!..

Πάμε ντουγρού, να το διαλύσουμε

Και στην Συγγρού, στέκι να στήσουμε,

Να πίνουμε πορτοκαλάδα,

Στο Augsburg , για  την Ελλάδα!!..

Από την Κόρινθο μέχρι την Αθήνα,

Τέσσερις φορές πήγα να σκοτωθώ,

Γιατί σε είδα σε μία λιμουζίνα,

Σε τε-α-τετ …ερωτικό!.

Πάμε…

Για σέ γλυκειά συγκολητή

τουτο το ποιήμα της ψυχής αφιερώνω,

που εκούσια σου φέρομαι συχνά πιεστικά

κι αυτο με κανει να υποφερω και να λυώνω

Απο τις πρωτες τις στιγμές της μοναξιάς ,

ειχα μονάχα εσένα απεναντι μου και μιλουσα,

με τη ροδολευκή σου φορεσιά για συντροφιά,

τις…