Τ’αστέρια στην αυλαία

  Και ‘γω χειροκροτὠ

Φαντάζουν φευγαλέα

  Μα’γω τα αγαπώ

Οι νότες φτερουγίζουν

  Ψηλά στον ουρανό

Και τα βουνά ραγίζουν

  Στο ξέφρενο ρυθμό…

ΑΓΩΝΑΣ ΖΩΗΣ

Το μεροκάματο φτηνό,

Μ’ αφεντικά δε προσκυνώ,

Θέλουν να τους εκλιπαρώ,

Για ένα κομμάτι ψωμί ξερό.

Όσοι το παίρνουν για τρελό,

Τα όνειρα μου καλά φυλώ,

Από τον κόσμο τον υψηλό,

Ποιος περιμένει το καλό.

Για το μωρό μου…

Φενάκη εκτυφλωτική, διάχυτη σαν παραίσθηση γαλαξία υδάτινου

γύμνωσες το σκελετό και πρόβαλε οπλισμένος με σκυρόδεμα

εκμαύλισες τη σάρκα σε ένα θέρος ακατάπαυστα βασανιστικό

απομυζώντας τον πήλινο αμφορέα των ζωών από κάθε υγρασία.…

προσευχὴ - μελλούσης στραγγαλισθῆναι -

γατούλας ποὺ τὴν πλάκωσαν ὀδύναι.



Κύριε μεσιὲ Κλινὸ, δέξου τὰς προσευχάς μου!

Δόξαν, Τιμὴν νἄχεις πλείονας τοῦ Ἐράσμου,

ντὸν'τ σφάξ μη, πλὴζ... - θἆν' ἀδικία καὶ μέγα κρίμα,

γάταν μιζερὰμπλ ἄν σφάξεις! Οὐδένα…

.. Θέατρο τοῦ Ὀνείρου.



....   ........  Ἡ ἀδελφούλα μου…

......................................................

Στο δημοκρατικό σκοτάδι

προσμένω νά’ρθει η αυγή,

αναμονή για το σημάδι

τ’ αχνού φωτός, ξανά στη γή …

Να γίνει η γή αντρειωμένων

γή λεβεντόγεννων μανών

γέρων κι εφήβων ψυχωμένων

για Ηράκλειους άθλους ικανών …

Παλεύει χρόνια να ξυπνήσει

το θρέμμα της πατρώας γής

το Κρόνιο κάστρο να γκρεμίσει

μιά μάζα Ελλήνων συμπαγής…

Κουπλέ

Βάρκα που …σκίζεις τα νερά

και μ’ έκανες,  να κλάψω

μετάξι σε ποια όνειρα

θα βρω για,  να τα …ράψω.

Τα  μάτια τα θαλασσινά

που σέρνουν τα κουπιά σου

πως  πρέπει  να τιμωρηθούν

για την …ανεμελιά …

Ανακεφαλαιώνοντας.



Χαίρομαι που έληξε



Η σεζόν των ζωτικών ψεμμάτων.



Λυπάμαι που κι η νέα



Έχει συνθηκολογήσει



Με μίζερες αλήθειες.



Χαίρομαι που οι ραγιάδες



Βγήκαν στη σέντρα



Κι έστειλαν αδιάβαστες



Προγνώσεις και προβλέψεις.



Λυπάμαι όσους έπαθαν



Την πλάκα τους.



Χαίρομαι που δεν περιμένω ,



Που δεν μπορεί , να με σώσει



Τίποτα και κανένας.…

ΜΕ  ΕΝΑ  ΤΑΓΚΟ...



...σα χαμοπούλι η θωριά μου και σηκώθηκε

όταν του φόβου μου τη μπέρτα αποτραβούσα

η περηφάνια μου σε δεκανίκι ορθώθηκε

και με το άχτι στη σκανδάλη προχωρούσα



κι άμα σ΄απόσταση βολής κι οι δυό σταθήκαμε

σαν οδοιπόροι ξαποστάσανε οι ανάσες..

μέσα στης ζήσης το καμίνι βουτηχτήκαμε

και σαν βρυκόλακες  κρυφτήκαμε σε κάσες..



κι αφού μετρήσαμε εκατό και δέκα κόψαμε

όσα τα δίκια και τα άδικα αντάμα..

κι εγώ κι ο φόβος…

Ως το τέρμα του δρόμου σαν φτάσεις,

θα γυρέψεις σαν ήλιος να δύσεις,

δεν θα βρείς πληρωμένες ειδήσεις,

ούτε βάρκα θα ' βρεις να περάσεις.

Ως το τέρμα του δρόμου σαν φτάσεις,

τους νεκρούς, ζωντανούς θ' αντικρίσεις,

την παλιά σου ζωή θα γνωρίσεις

και θα θέλεις ξανά να γεράσεις.

Ως το τέρμα του δρόμου σαν φτάσεις,

θα ανταμώσεις παιδάκι να κλαίει,

για ένα μέλλον χαμένο θα λέει

και ποιος είσαι μεμιάς θα ξεχάσεις.

Ως…

-ΝΤΡΙΙΙΝ

-ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ?

-ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΜΑΣ !

-Ω ΦΡΑΟΥ ΜΕΡΚΕΛ,ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ !

-ΕΤΣΙ ΜΠΓΑΒΟ,ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΧΟΥΙ ΣΟΥ !

-ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΑΣ ΧΟΡΗΓΕ ΜΑΣ ?

!…

Γίναμε φιλοευρωπαϊκά πρεζάκια-δοσατζήδες...αγέλη των ραγιάδων

Υποκύπτοντας στον φόβο διαλέγοντας θάνατο αργό

σκύβοντας τον λάκκο σου νεκρώνοντας το λογικό

Ευνουχιστήκαμε γίναμε ζητιάνοι...πάντα μας έφταιγαν οι Άλλοι.

Στοιχειώνοντας τις μέλλουσες γενιές ο αγελαίος τρόμος

λεκιάζοντας με…

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ



Νέα τάξη αρχίζει πραγμάτων

στρατιές σε αρρένα καινούργιων θυμάτων

κάποτε στο'λεγε το άσμα ασμάτων

φυλάξου γιατί έρχονται ορδές των τεράτων



γύρω μου νάτες φρουρές των αγγέλων

προστάτες της μέρας νταβάδες μπουρδέλων

τρομάζω όταν βλέπω υποκλίσεις καπέλων

φορέσανε μάσκα στο ανύποπτο μέλλον



γιατί πεινάω με είπανε λύκο

όλο και πιο λίγο σε μένα ανήκω

στη λίστα αναμένω κι εγώ των προσφύγων

η ηχώ της ζωής μου…

 Όταν ρθεις ξανά στην πόλη

 Να μου κάνεις μία χάρη,

 Φέρε μου ένα πιστόλι

 Να σκοτώσω το φεγγάρι.!..

 Θα σβήσω τ άστρα, μια βραδιά απ το Ιόνιο

 Να λευτερώσω τους φτωχούς, απ το μνημόνιο.

  Όταν πας στην εκκλησία

  Άναψε μία λαμπάδα,

  Να καούν η αδικία

  Και οι μίζες στην Ελλάδα.

Θα…

Της πατρίδας μου σημαία

Θάλασσα και ουρανός

Κι όνειρα στην προκυμαία

Που σαλπάρουν διαρκώς

Το μεγάλο της ταξίδι

Τους αιώνες προσπερνά

Παρθενώνες για στολίδι

Έχει και λαμποκοπά…

να μη φοβάσαι μάτια μου

τους ξένους που αλυχτούνε,

μα τους ¨¨δικούς¨¨ μας πρόσεχε

που τους ακολουθούνε

μην εμπιστεύεσαι λοιπόν

τους βοριαμερικάνους

τους ινδιάνους φάγανε

θα λυπηθούνε άλλους?

μην εμπιστεύεσαι λοιπόν

μήτε…

Αποβραδίς ξεκίνησε

Και μπήκε στο βαπόρι

Μ ένα γερό κομπόδεμα

Και την Αθήνα πλώρη

           ---.---

Την ταχυνތ στον Πειραιά

Βγήκε απ το καράβι,

Στην προκυμαία στάλαρε

ξάνοιγεŽ μπάντα κι άλλη.

            ---.---

Θωρεߐ μία πεντάμορφη

Με τσαχπινιά και χάρη,..

Τάζει τζη‘ λούσα και λεφτά,

Τα άστρα και το φεγγάρι

              ---.---

Κι από παέ και από…

Τρελάθηκε και ο καιρός

  Απ’τη μεγάλη κρίση

Βρέχει και είναι βλοσυρός

  Τον ήλιο έχει σβήσει

Απ'τα πολλά μνημόνια

  Σπάσανε τα φτερά μας

Δεν μείναν περιθώρια

  Άλλα στα όνειρά μας



Αυτό το γκρίζο τ'ουρανού

  Μπήκε μες τη ζωή μας

Κρυφά το δάκρυ του καημού

  Φώλιασε στη ψυχή…